خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ تعریف از بزرگان فوتبال ایران و یادآوری خاطرات آنها خوب است، تا جایی که هر بار یکی از بازیکنان فعلی فوتبال یادی از قدیمی ها و پیشکسوتان می کند از آنها تقدیر می شود؛ با این همه تعریف بد از هر آدم بزرگی آثار معکوس به دنبال دارد.
نمونه این بحث می تواند ناصر حجازی باشد که بعضی ها با متفاوت جلوه دادن این مرد بزرگ و اجحافی که در حق او شد، به نوعی مشغول مقایسه با وضعیت فعلی خودشان می شوند. هدف در اینجا بی گمان ناصر حجازی نیست؛ چرا اگر غیر از این بود لابد گفته می شد حجازی متفاوت بود چون به لحاظ تیپ، استایل و سبک زندگی، شبیه خیلی ها نبود.
حجازی متفاوت بود اما تفاوت او با دیگران در عرصه فوتبال، به شلوار باب اسفنجی محدود نمی شد. حجازی آداب و معاشرت بلد بود، طرز صحبت کردن و رفتار اجتماعی اش همواره در جامعه مورد تحسین قرار می گرفت، اهل ادا و اطوار نبود و حرف هایش را صریح بیان می کرد. در دلش چیزی را نگه نمی داشت و آنچه تصور می کرد صحیح است را بر زبان می آورد.
حجازی شجاعت را به معنای حماقت این روزهای فوتبال ایران تعریف نمی کرد؛ او شهامت را در بیان دردهای لایه های زیرین و حتی متوسط جامعه می دانست و بر همین اساس، موضع گیری های شفاف این مرد همیشه در اذهان عمومی باقی خواهد ماند. ناصر حجازی متفاوت بود اما جلف نبود و نجابت خانوادگی او در اولین سلام و علیک برای طرف مقابل قابل فهم بود.
آنهایی که دوست دارند در مسیر ناصر حجازی گام بردارند، بد نیست نگاهی به گذشته ها کنند و از افرادی که با حجازی معاشرت داشتند بپرسند دلیل محبوبیتش میان نسل های مختلف چیست؟
متفاوت بودن حجازی هیچ ربطی به مدعیان امروزی ندارد. استفاده ابزاری از این نگاه متفاوت برای همه آنهایی که خیلی زود از صحنه فوتبال کشور محو شدند کار درستی نیست و به ماندگار شدن این عده معدود در عرصه فوتبال نیز کمکی نخواهد کرد.
خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛
خبرورزشی خبرورزشی / آرتین زهرابی؛ تعریف از بزرگان فوتبال ایران و یادآوری خاطرات آنها خوب است، تا جایی که هر بار یکی از بازیکنان فعلی فوتبال یادی از قدیمی ها و پیشکسوتان می کند از آنها تقدیر می شود؛ با این همه تعریف بد از هر آدم بزرگی آثار معکوس به دنبال دارد.
نمونه این بحث می تواند ناصر حجازی باشد که بعضی ها با متفاوت جلوه دادن این مرد بزرگ و اجحافی که در حق او شد، به نوعی مشغول مقایسه با وضعیت فعلی خودشان می شوند. هدف در اینجا بی گمان ناصر حجازی نیست؛ چرا اگر غیر از این بود لابد گفته می شد حجازی متفاوت بود چون به لحاظ تیپ، استایل و سبک زندگی، شبیه خیلی ها نبود.
حجازی متفاوت بود اما تفاوت او با دیگران در عرصه فوتبال، به شلوار باب اسفنجی محدود نمی شد. حجازی آداب و معاشرت بلد بود، طرز صحبت کردن و رفتار اجتماعی اش همواره در جامعه مورد تحسین قرار می گرفت، اهل ادا و اطوار نبود و حرف هایش را صریح بیان می کرد. در دلش چیزی را نگه نمی داشت و آنچه تصور می کرد صحیح است را بر زبان می آورد.
حجازی شجاعت را به معنای حماقت این روزهای فوتبال ایران تعریف نمی کرد؛ او شهامت را در بیان دردهای لایه های زیرین و حتی متوسط جامعه می دانست و بر همین اساس، موضع گیری های شفاف این مرد همیشه در اذهان عمومی باقی خواهد ماند. ناصر حجازی متفاوت بود اما جلف نبود و نجابت خانوادگی او در اولین سلام و علیک برای طرف مقابل قابل فهم بود.
آنهایی که دوست دارند در مسیر ناصر حجازی گام بردارند، بد نیست نگاهی به گذشته ها کنند و از افرادی که با حجازی معاشرت داشتند بپرسند دلیل محبوبیتش میان نسل های مختلف چیست؟
متفاوت بودن حجازی هیچ ربطی به مدعیان امروزی ندارد. استفاده ابزاری از این نگاه متفاوت برای همه آنهایی که خیلی زود از صحنه فوتبال کشور محو شدند کار درستی نیست و به ماندگار شدن این عده معدود در عرصه فوتبال نیز کمکی نخواهد کرد.
نمونه این بحث می تواند ناصر حجازی باشد که بعضی ها با متفاوت جلوه دادن این مرد بزرگ و اجحافی که در حق او شد، به نوعی مشغول مقایسه با وضعیت فعلی خودشان می شوند. هدف در اینجا بی گمان ناصر حجازی نیست؛ چرا اگر غیر از این بود لابد گفته می شد حجازی متفاوت بود چون به لحاظ تیپ، استایل و سبک زندگی، شبیه خیلی ها نبود.
حجازی متفاوت بود اما تفاوت او با دیگران در عرصه فوتبال، به شلوار باب اسفنجی محدود نمی شد. حجازی آداب و معاشرت بلد بود، طرز صحبت کردن و رفتار اجتماعی اش همواره در جامعه مورد تحسین قرار می گرفت، اهل ادا و اطوار نبود و حرف هایش را صریح بیان می کرد. در دلش چیزی را نگه نمی داشت و آنچه تصور می کرد صحیح است را بر زبان می آورد.
حجازی شجاعت را به معنای حماقت این روزهای فوتبال ایران تعریف نمی کرد؛ او شهامت را در بیان دردهای لایه های زیرین و حتی متوسط جامعه می دانست و بر همین اساس، موضع گیری های شفاف این مرد همیشه در اذهان عمومی باقی خواهد ماند. ناصر حجازی متفاوت بود اما جلف نبود و نجابت خانوادگی او در اولین سلام و علیک برای طرف مقابل قابل فهم بود.
آنهایی که دوست دارند در مسیر ناصر حجازی گام بردارند، بد نیست نگاهی به گذشته ها کنند و از افرادی که با حجازی معاشرت داشتند بپرسند دلیل محبوبیتش میان نسل های مختلف چیست؟
متفاوت بودن حجازی هیچ ربطی به مدعیان امروزی ندارد. استفاده ابزاری از این نگاه متفاوت برای همه آنهایی که خیلی زود از صحنه فوتبال کشور محو شدند کار درستی نیست و به ماندگار شدن این عده معدود در عرصه فوتبال نیز کمکی نخواهد کرد.
