به گزارش خبرورزشی، امین یوسف نژاد بعد از حضور در تیم کالاراشی رومانی اظهار کرد: چهار سال است که لژیونر هستم. اولین بار در لیگ مقدونیه بازی کردم. بعد از آن در لیگهای تونس، سوییس و ایتالیا بازی کردم و اکنون هم برای دو سال به تیم کالاراشی رومانی پیوستم. تمرینات تیم از چند روز دیگر آغاز میشود و من منتظرم تا باشگاه برایم بلیت تهیه کند تا به تمرینات برسم.
لژیونر هندبال ایران افزود: هندبال ایران با اروپا متفاوت است. برنامه ریزی در ایران ضعیف و امکانات بسیار کم است. چندباری گفته شده که لژیونرهای ایرانی در تیمهای دسته ۳ یا ۴ بازی میکنند، اما پس چطور وضعیت این تیمها از لیگ برتر ایران بالاتر است؟ در اروپا بعد از تمرینات اولیه بازیهای تدارکاتی آغاز میشود و بدون وقفه تمرین، بازی و مسابقه میدهند، اما در لیگهای ایرانی این برنامه ریزیها و بازیهای تدارکاتی وجود ندارد.
یوسف نژاد در خصوص قوانینی که فدراسیون برای لژیونر شدن تعیین کرده است گفت: این قوانین سخت گیرانه به نظر میرسد. شرایط مالی در ایران سخت شده است، قیمت دلار روز به روز بالا میرود، اما مبالغ قراردادی بازیکنان هندبال در ایران تفاوتی نمیکند. سقف قراردادی بازیکنان هندبال ایران در بهترین حالت ۲۵۰ میلیون تومان است. چرا باید جلوی بازیکنی که میتواند در خارج از ایران بازی کند و پول درآورد را بگیرند. این خوشایند نیست و این قوانین زیاد راضی کننده به نظر نمیرسد.
ملی پوش هندبال در ادامه گفت: من در تیم ملی بزرگسالان با مربیان خارجی ماچک و اسماعیلاگیج کار کردم، اما در تیم ملی جوانان و نوجوانان با مربیان ایرانی تمرین کردم. در تمرینات سخت کار میکردیم به طوری که وقتی به خانه برمیگشتیم لاغر لاغر بودیم، اما زمانی که به مسابقه میرفتیم تازه میفهمیدیم که همه تمریناتمان اشتباه بوده است. مربیان ما هم در بازی میفهمیدند که بازیکن در زمین گنگ است و نمیداند باید چه کند. زمانی که لژیونر شدم ۲۰ سالم بود. مربی تیم مقدونیه اهل کروات و جزو بهترین مربیان خوب دنیا بود. تنها ۶ ماه تمام به من هندبال بازی کردن را یاد داد. تازه آن موقع بود که فهمیدم هندبال چیزی نیست که من میدانم.
یوسف نژاد در پاسخ به این سوال که چه زمانی باید اردوهای تیم ملی برای بازیهای آسیایی آغاز شود و کدام مربی (داخلی یا خارجی) برای تیم ملی مناسب است گفت: نمیخواهم زیاد در این خصوص صحبت کنم، همانطور که گفتم برنامه ریزی در ایران ضعیف و امکانات بسیار کم است. در چند سال اخیر هندبال ایران روزهای سختی را در پیش داشت و اکنون به نظر میرسد که فدراسیون باید شرایط رشد ورزشکار و مربی را بیش از پیش فراهم کند. از طرفی مشکلات در تیم ملی زیاد است و هیچ چیز طبق اصول نیست. نمیگویم در حد فوتبال، اما باید شرایط در تیم ملی هندبال برای بازیکنان فراهم باشد.
وی گفت: وقتی ورزشکار از فدراسیون بی مهری ببیند بی میل میشود. من از ۱۴ سالگی در فدراسیون بودم و آن جا بزرگ شدم. من افتخار میکنم پیراهن تیم ملی را بپوشم، اما باید شرایط هم فراهم باشد. سال گذشته برای کارهای ویزا به فدراسیون رفتم که یک نامه بگیرم، اما به من گفتند باید نامه میزدم و اجازه ندارم در فدراسیون بمانم و شب را آنجا بخوابم.
یوسف نزاد در پایان با انتقاد از سایت و صفحات مجازی فدراسیون هندبال گفت: همیشه میگویند رسانهها به هندبال توجه نمیکنند، اما من فکر میکنم سایت و صفحات مجازی فدراسیون هندبال نیز توجهی به ملیپوشان و بازیکنان ندارد، همه ملیپوشان حتی در اینستاگرام فدراسیون دنبال نشده اند. فدراسیون هندبال میتواند همانند سایر کشورها با گذاشتن فیلمهای کوتاه، نقل و انتقالات و تمرینات، بازیکنان و هندبال را معرفی کند، اما گویی اینها مهم نیست.
لژیونر هندبال ایران افزود: هندبال ایران با اروپا متفاوت است. برنامه ریزی در ایران ضعیف و امکانات بسیار کم است. چندباری گفته شده که لژیونرهای ایرانی در تیمهای دسته ۳ یا ۴ بازی میکنند، اما پس چطور وضعیت این تیمها از لیگ برتر ایران بالاتر است؟ در اروپا بعد از تمرینات اولیه بازیهای تدارکاتی آغاز میشود و بدون وقفه تمرین، بازی و مسابقه میدهند، اما در لیگهای ایرانی این برنامه ریزیها و بازیهای تدارکاتی وجود ندارد.
یوسف نژاد در خصوص قوانینی که فدراسیون برای لژیونر شدن تعیین کرده است گفت: این قوانین سخت گیرانه به نظر میرسد. شرایط مالی در ایران سخت شده است، قیمت دلار روز به روز بالا میرود، اما مبالغ قراردادی بازیکنان هندبال در ایران تفاوتی نمیکند. سقف قراردادی بازیکنان هندبال ایران در بهترین حالت ۲۵۰ میلیون تومان است. چرا باید جلوی بازیکنی که میتواند در خارج از ایران بازی کند و پول درآورد را بگیرند. این خوشایند نیست و این قوانین زیاد راضی کننده به نظر نمیرسد.
ملی پوش هندبال در ادامه گفت: من در تیم ملی بزرگسالان با مربیان خارجی ماچک و اسماعیلاگیج کار کردم، اما در تیم ملی جوانان و نوجوانان با مربیان ایرانی تمرین کردم. در تمرینات سخت کار میکردیم به طوری که وقتی به خانه برمیگشتیم لاغر لاغر بودیم، اما زمانی که به مسابقه میرفتیم تازه میفهمیدیم که همه تمریناتمان اشتباه بوده است. مربیان ما هم در بازی میفهمیدند که بازیکن در زمین گنگ است و نمیداند باید چه کند. زمانی که لژیونر شدم ۲۰ سالم بود. مربی تیم مقدونیه اهل کروات و جزو بهترین مربیان خوب دنیا بود. تنها ۶ ماه تمام به من هندبال بازی کردن را یاد داد. تازه آن موقع بود که فهمیدم هندبال چیزی نیست که من میدانم.
یوسف نژاد در پاسخ به این سوال که چه زمانی باید اردوهای تیم ملی برای بازیهای آسیایی آغاز شود و کدام مربی (داخلی یا خارجی) برای تیم ملی مناسب است گفت: نمیخواهم زیاد در این خصوص صحبت کنم، همانطور که گفتم برنامه ریزی در ایران ضعیف و امکانات بسیار کم است. در چند سال اخیر هندبال ایران روزهای سختی را در پیش داشت و اکنون به نظر میرسد که فدراسیون باید شرایط رشد ورزشکار و مربی را بیش از پیش فراهم کند. از طرفی مشکلات در تیم ملی زیاد است و هیچ چیز طبق اصول نیست. نمیگویم در حد فوتبال، اما باید شرایط در تیم ملی هندبال برای بازیکنان فراهم باشد.
وی گفت: وقتی ورزشکار از فدراسیون بی مهری ببیند بی میل میشود. من از ۱۴ سالگی در فدراسیون بودم و آن جا بزرگ شدم. من افتخار میکنم پیراهن تیم ملی را بپوشم، اما باید شرایط هم فراهم باشد. سال گذشته برای کارهای ویزا به فدراسیون رفتم که یک نامه بگیرم، اما به من گفتند باید نامه میزدم و اجازه ندارم در فدراسیون بمانم و شب را آنجا بخوابم.
یوسف نزاد در پایان با انتقاد از سایت و صفحات مجازی فدراسیون هندبال گفت: همیشه میگویند رسانهها به هندبال توجه نمیکنند، اما من فکر میکنم سایت و صفحات مجازی فدراسیون هندبال نیز توجهی به ملیپوشان و بازیکنان ندارد، همه ملیپوشان حتی در اینستاگرام فدراسیون دنبال نشده اند. فدراسیون هندبال میتواند همانند سایر کشورها با گذاشتن فیلمهای کوتاه، نقل و انتقالات و تمرینات، بازیکنان و هندبال را معرفی کند، اما گویی اینها مهم نیست.