خبرورزشی/فرهاد اشراقی؛ آقای تاج که چند ماه قبل اصرار داشت میثاقی در برنامه زنده اسم «۹۰» را بیاورد و کلی به او متلک انداخت شنبه شب خیلی ریلکس با همان میثاقی صبحت کرد و یک‌جا هم سؤال‌پیچ نشد. البته عادل هم (احتمالاً به خاطر پست تاج) کلی به او تریبون می‌داد، اما حداقل وسطش یک جا به حرف‌های او بند می‌کرد و فقط سر تکان نمی‌داد (حالا ایرادات عادل که به هر مناسبتی تاج، جلالی و مهدوی‌کیا را روی خط می‌آورد، بماند). اما این سر تکان دادن‌های میثاقی و تأیید هر آنچه مهمان برنامه با فلان مسئول پشت خط می‌گوید، همان چیزی است که صدا و سیما می‌خواست و می‌خواهد.
مسئله اصلاً مسئله مقایسه عادل و محمدحسین میثاقی (که هر دو سالم هستند و دارای توانایی‌های خاص خود) نیست. مسئله این است که در صدا و سیما سال‌هاست که مهمانان به شیوه‌ای خاص انتخاب می‌شوند و حرف کسانی که پشت خط می‌آیند با سر تکان دادن و بله بله گفتن تأیید می‌شود. سال‌هاست که برنامه‌های ورزشی سیما با همین منوال دنبال می‌شود. خروجی کار هم این است که عده‌ای جوان می‌روند سراغ آنتن‌های ماهواره‌ای و هر چرند و پرند و برنامه ضددین و ضداخلاق و ضدانسانیتی را نگاه می‌کنند و متأسفانه گاهی الگو می‌گیرند. تکلیف کانال‌های ماهواره‌ای آدم‌های ضددین و خدا که روشن است، ولی صدا و سیمای ما چرا نباید دنبال تنوع و فکر جدید باشد؟ چرا عصر جدید و بسیاری از برنامه‌های مثلاً مدرن باید کپی‌برداری از فلان برنامه خارجی باشند؟ یعنی ما در این مملکت، جوان خلاق و نوگرا نداریم؟ فکر و ایده جدید نداریم؟ امروز میثاقی که تأکید می‌کنم جوان خوب و بااستعدادی است، اما جایگاهش مجری‌گری نیست، مقابل تاج سر تکان می‌دهد و او را به چالش نمی‌کشد و فردا مشابه همین اتفاق در برنامه‌های اقتصادی و سیاسی و تجاری و... می‌افتد حالا بماند که گنده‌های این فوتبال با کوله‌باری از جام و افتخار هم همین را می‌خواستند و به همین دلیل هم از تعطیلی ۹۰ خوشحالند. روزی آقای هاشمی‌طبا به نگارنده می‌گفت شما، دایی و کریمی را به جان هم انداختید. راستش فرصت نشد به او بگویم آن‌ها از روز اول با هم زاویه داشتند و دعواهای‌شان به هیچ رسانه‌ای ربط ندارد. اصلاً مگر همین دعوای جدید مجیدی و قلعه‌نویی کار رسانه‌هاست؟ آن‌هایی که می‌گفتند عادل همه را به جان هم می‌اندازد از برنامه ۹۰ که گاهی پلشتی‌ها را نشان می‌داد، هراس داشتند. آن‌ها ریگ به کفش داشتند و حالا هم خوشحالند! اما بازنده اصلی تلویزیونی است که مخاطب برایش مهم نیست و بازنده میثاقی جوان است که بی‌دلیل این وسط قربانی می‌شود.
مسئله اصلاً مسئله مقایسه عادل و محمدحسین میثاقی (که هر دو سالم هستند و دارای توانایی‌های خاص خود) نیست. مسئله این است که در صدا و سیما سال‌هاست که مهمانان به شیوه‌ای خاص انتخاب می‌شوند و حرف کسانی که پشت خط می‌آیند با سر تکان دادن و بله بله گفتن تأیید می‌شود. سال‌هاست که برنامه‌های ورزشی سیما با همین منوال دنبال می‌شود. خروجی کار هم این است که عده‌ای جوان می‌روند سراغ آنتن‌های ماهواره‌ای و هر چرند و پرند و برنامه ضددین و ضداخلاق و ضدانسانیتی را نگاه می‌کنند و متأسفانه گاهی الگو می‌گیرند. تکلیف کانال‌های ماهواره‌ای آدم‌های ضددین و خدا که روشن است، ولی صدا و سیمای ما چرا نباید دنبال تنوع و فکر جدید باشد؟ چرا عصر جدید و بسیاری از برنامه‌های مثلاً مدرن باید کپی‌برداری از فلان برنامه خارجی باشند؟ یعنی ما در این مملکت، جوان خلاق و نوگرا نداریم؟ فکر و ایده جدید نداریم؟ امروز میثاقی که تأکید می‌کنم جوان خوب و بااستعدادی است، اما جایگاهش مجری‌گری نیست، مقابل تاج سر تکان می‌دهد و او را به چالش نمی‌کشد و فردا مشابه همین اتفاق در برنامه‌های اقتصادی و سیاسی و تجاری و... می‌افتد حالا بماند که گنده‌های این فوتبال با کوله‌باری از جام و افتخار هم همین را می‌خواستند و به همین دلیل هم از تعطیلی ۹۰ خوشحالند. روزی آقای هاشمی‌طبا به نگارنده می‌گفت شما، دایی و کریمی را به جان هم انداختید. راستش فرصت نشد به او بگویم آن‌ها از روز اول با هم زاویه داشتند و دعواهای‌شان به هیچ رسانه‌ای ربط ندارد. اصلاً مگر همین دعوای جدید مجیدی و قلعه‌نویی کار رسانه‌هاست؟ آن‌هایی که می‌گفتند عادل همه را به جان هم می‌اندازد از برنامه ۹۰ که گاهی پلشتی‌ها را نشان می‌داد، هراس داشتند. آن‌ها ریگ به کفش داشتند و حالا هم خوشحالند! اما بازنده اصلی تلویزیونی است که مخاطب برایش مهم نیست و بازنده میثاقی جوان است که بی‌دلیل این وسط قربانی می‌شود.
