عراق را ببینید؛ آنچه سالهاست حسرت فوتبالدوستان ایرانی را در پی داشته باهم دارد! قهرمان جام ملتهای آسیا شده و در المپیک هم درخشیده است. در تمام ردههای سنی به قهرمانی آسیا رسیده، در حالی که مثل سوریه در آتش جنگ داخلی میسوزد.
سوریه هم دستکمی از عراق ندارد. سوریها در هر شرایطی میتوانند حریف خطرناکی برای هر تیمی باشند. صرفنظر از نتایج به دست آمده در چهار مسابقه اول و جایگاه تیمها باید به سوریه و بازی با آنها نگاه ویژهتری داشته باشیم. سوریه امروز همان لبنان چهار سال پیش است با این فرق که بدافتتر است و سختباز. سوریه از لبنان آن زمان که تیم کیروش را با تمام ستارگانش شکست داد قویتر است. آنها چین را در خانهاش بردهاند؛ همان تیمی که از ما امتیاز گرفت، به کره نباختند و برابر حریفان دیگر هم به راحتی تسلیم نشدند تا بالاتر از قطر و چین در مکان چهارم گروه ما قرار بگیرند. پس با لبنان که از همان ابتدا قعرنشین گروه ما بود تفاوتهای عمده دارند. از طرفی نتایج خوب و راضیکننده ما و به خصوص پیروزی مقتدرانه برابر کره و ازبکستان شاید این شائبه را برای هواداران و بعضی بازیکنان جوان تیم ملی ما بهوجود آورده باشد که ۳ امتیاز بازی با سوریه از حالا در سبد نمرات ما لحاظ شده که این باور غلط، عواقب وحشتناکی در پی خواهد داشت! شکستناپذیری مرد همهفن حریف پرتغالی در آسیا به رغم اعتماد به نفس بالایی که برای فوتبال ما به ارمغان آورده، از جهتی نگرانکننده هم هست! طرفداران تیم ملی همه جا صحبت از این میکنند که تیم کیروش حالا حالاها در آسیا بباز نیست که با وجود قشنگیاش، باوری معقول و منطقی نیست. از آن نگرانکنندهتر هم غرور و شاید سادهانگاری دیدهشده در بازی بعضی بازیکنان تیم ملی است که هنوز به نیمه راه نرسیده از سرعتشان کاستهاند! فرصتسوزی سردار در بازی با کره میتوانست اولین زنگ خطر باشد که اگر به موقع راهکاری برای آن اندیشیده نشود سر بزنگاه گریبانگیرمان خواهد شد. بههوش و بهگوش باشیم تا در روز پایانی حسرت سهلانگاری و سادهپنداری امروزمان را نخوریم.
