در سال 1845 «جان اوسولیوان» هم دچار چنین رؤیاهایی شده بود كه تملك جهان را به دست آورد. ترامپ به طور اتفاقی نیست كه اصول اخلاقی را كه تار و پود ایدئولوژی آمریكایی را تشكیل میدهد، فراموش كرده است. دلیل رهبران واشینگتن به این مرحله این است كه آنها دیگر در موقعیتی نیستند كه بتوانند خواستههایشان را تحمیل كنند، چرا كه زمان مشت كوبیدن بر سر میز مذاكرات به سر آمده است. امروز اروپا، چین، روسیه و دیگر كشورهای آزاد جهان به این خودپردازی سیاسی بیتوجه نیستند. در بُعد ورزشی كه به نشریه ما ارتباط پیدا كند، مناسباتی وجود دارد كه كلیه شكلهای مرسوم مراودات ورزشی به هم خواهد ریخت و قراردادهای رفت و آمدهای مسابقات، نظام جهان ورزش را دچار اختلال خواهد كرد. كمیته بینالمللی المپیك و كنفدراسیونهای مختلف ورزشی جهان كه نمیتوانند بازیچه دست یك فرد یا رئیسجمهور خالی از ذهنیت مناسبات جهانی شوند، واكنش عامه مردم به ماجرای مانیفستهای بدون مطالعه ترامپ در طی چند روز اخیر معمولی نبوده است. رفتار بیش از حد آشتی جویانه روسیه و شخص پوتین كه در قالب یك دیپلماسی حساب شده قرار گرفته است نیز شاید چندان دوام نیاورد. دیر یا زود مسئله تغییر در رفتار ترامپ مطرح خواهد شد. ترامپ هنوز طغیان پیادهها را در شطرنج ندیده است. میزبانی آمریكا در مسابقات كشتی به كجا میرسد؟ اگر آمریكا میزبان جهانی باشد، وضعیت مهمانان و حاضران برای ویزا به كجا میرسد؟ یك استثنا تمامیت تئوریها و دكترینهای ترامپ را نقش بر آب میكند. ما میزبان كشورهای جهان در كشتی هستیم. آمریكا هم یكی از آنان است. جامعه جهانی كشتی در اینگونه موارد چه خواهد كرد؟ آیا اندیشههای سطحی و اعلام زودهنگام یك رئیسجمهور احساسی بر این جریانات رایج تأثیر نمیگذارد و یا ترامپ از مواضع خود عدول خواهد كرد؟ غول خستهای به نام آمریكا حوصله این نوع سیاستهای تنشزا را ندارد و اروپا نیز این فرضیهها برایش كسلكننده و گاه تحریكآمیز است. جهان این نوع بیخردیهای سیاسی را دیگر پذیرا نیست. آفتاب همزیستی مسالمتآمیز در آمده است به ویژه در ورزش كه تبعیض را هرگز باور نداشته است.