طنز| جام جهانی و معضل اندی!

بی قانون/ فریور خراباتی؛ من نمی‌دانم کدام احمقی در کدام دوره از جام جهانی اپیدمی موسیقی حمایتی از تیم‌های ملی در سراسر دنیا را باب کرد که انشاءا... به تیر غیب گرفتار شود. البته آن‌ها به اندازه ما باهوش نبودند، مثلا برادر ریکی مارتین و بانو شکیرا(منزل آقا پیکه اینا!) یک ترانه می‌خواندند برای کل تیم‌های جام جهانی، اما غلط می‌کنند.

چون ما روی پای خودمان می‌ایستیم (با لهجه اون دوست عزیزمون!) در نتیجه ترانه‌های حمایتی از تیم ملی پیش از هر دوره جام جهانی باب شد. ابتدا یک گروه لس آنجلسی این کار را آغاز کردند، اندی و کوروس پیش قدم شدند منتهی تهیه‌کننده برنامه گفت: «به نظر بنده ویگن و عارفم بذاریم تا با حضور اندی و کوروس مسخره بازیش کم شه!» اما بی فایده بود، اندی نه تنها از رو نرفت بلکه این دوره در سن پترزبورگ و حتي دوره بعد هم، هیچ بعید نیست همین‌طور که شوبرت آواکیان کیبورد می‌زند، وسط بازی کنار‌ مربی تیم ملی شروع به خواندن آهنگ حمایتی خودش کند.

البته اینکه اندی آهنگ بخواند بد نیست، چون تیم‌های دیگر فکر می‌کنند جام‌جهانی رویداد مهمی نیست و مسخره بازی است و جلوی ما شُل می‌گیرند.

یکی دیگر از خواننده‌ها هم آرش است که هر چهار سال یک بار به دی جی الیگیتور زنگ می‌زند، الیگیتور هم به او می‌گوید: «باز دم جام جهانی شد یاد ما افتادی!؟» آرش هم می‌گوید: «اون ملودی آهنگ تورو میخوام بود؟! بفرستش میخوام روش بخونم!»

یک سری هم خواننده وطنی داریم مثل سالار عقیلی که فقط در حمایت از سس مایونز کم چرب آهنگ نمی‌خوانند. این بزرگوار یک ترانه‌ای خوانده برای تیم ملی که بازیکنان ما نمی‌دانند آنجا باید بروند و در انتخابات شرکت کنند یا حق ما را از قرارداد ترکمانچای از حلقوم تزار آنتونیف بیرون بکشند.

خلاصه ما با اندی و آرش شروع می‌کنیم با سالار عقیلی ادامه می‌دهیم و در نهایت با نتایجی که کسب می‌کنیم از علی عبدالمالکی یا مجید خراط‌ها می‌خواهیم برای اختتامیه مراسم یک ترانه بخوانند تا بشورد و ببرد!