خبرورزشی/ فتحالله فتحی: هنوز ورزش ایران خاطره تلخ فینال تکواندو بازیهای آسیایی دوحه را فراموش نکرده است که مشابه همین اتفاق بعد از ۱۲ سال، این بار در جاکارتای اندونزی برای کاراته کشورمان رقم خورد.
روز گذشته امیر مهدیزاده در فینال وزن ۶۰- کیلوگرم به لطف داوران به مدال نقره بسنده کرد. او پس از اینکه کاراتهکاهای فیلیپین، ویتنام و ازبکستان را شکست داد، نماینده میزبان «اندونزی» را در فینال پیشرو داشت. در حالی که اروسید ریفکی میزبان، کاراتهکایی نبود که برای مهدیزاده با ویترینی از مدالهای رنگارنگ جهانی، آسیایی و حتی بازیهای آسیایی مشکلساز شود، اما کاراتهکای قمی تیم ملی اسیر جانبداری داوران شد تا در حضور رئیسجمهور اندونزی، مدال طلای این وزن به نماینده اندونزی اهدا شود.
مشابه این اتفاقات در بازیهای آسیایی ۲۰۰۶ دوحه قطر بود. جایی که در مبارزه مهدی بیباک و عبدالقادر قطری در فینال وزن ۷۸- کیلوگرم تکواندو رخ داد. در آن بازی بیباک هر چه زد، امتیازش به نام رقیب در تابلو ثبت شد تا داوران یک طلا را به تکواندوکار قطری هدیه کنند که بعد از آن هیچگاه به مدالی دست نیافت و با همان مدال از دنیای قهرمانی کناره گیری کرد. حالا بعد ۱۲ سال، این اتفاق برای مهدیزاده در کاراته رقم خورد و طلایی که حق مسلم او بود به لطف داوران به رقیب او هدیه شد.
بارها به مسائل پشتپرده داوری در مسابقات معتبر جهانی و قارهای اشاره و تأکید کردهایم که همراهان تیمهای اعزامی باید این نکته را به یاد داشته باشند که مسابقات جهانی و بازیهای آسیایی معمولاً عرصه دخالتهای پشتپرده داوری است و از آنجا که کشورهای میزبان دستی از نزدیک بر آتش داوری دارند احتمال دخالتهای نا به جا و ضایع شدن حق یک ورزشکار میرود، بنابراین کادر فنی تیم ملی باید ششدانگ حواس خود را جمع کنند و در هدایت و کوچینگ بازیکنان با چشم باز عمل کنند و ملیپوشان جوان با روحیه جنگندگی از فرصت به دست آمده نهایت بهره را ببرند و آنچنان از تکنیک و سرعت عمل بالا بهره بگیرند که کوچکترین شبههای برای بروز شک و تردید در قضاوتها بر جای نگذارند. در هر حال جامعه کاراته انتظار دارند بعد از بازگشت تیم ملی از جاکارتا اظهارات مسئولان فدراسیون و در رأس آن جواد سلیمی عضو شورای جهانی داوری و کنسول آسیا در خصوص اتفاقات این بازی را بشنوند تا برای جلو گیری آن چارهاندیشی شود.
روز گذشته امیر مهدیزاده در فینال وزن ۶۰- کیلوگرم به لطف داوران به مدال نقره بسنده کرد. او پس از اینکه کاراتهکاهای فیلیپین، ویتنام و ازبکستان را شکست داد، نماینده میزبان «اندونزی» را در فینال پیشرو داشت. در حالی که اروسید ریفکی میزبان، کاراتهکایی نبود که برای مهدیزاده با ویترینی از مدالهای رنگارنگ جهانی، آسیایی و حتی بازیهای آسیایی مشکلساز شود، اما کاراتهکای قمی تیم ملی اسیر جانبداری داوران شد تا در حضور رئیسجمهور اندونزی، مدال طلای این وزن به نماینده اندونزی اهدا شود.
مشابه این اتفاقات در بازیهای آسیایی ۲۰۰۶ دوحه قطر بود. جایی که در مبارزه مهدی بیباک و عبدالقادر قطری در فینال وزن ۷۸- کیلوگرم تکواندو رخ داد. در آن بازی بیباک هر چه زد، امتیازش به نام رقیب در تابلو ثبت شد تا داوران یک طلا را به تکواندوکار قطری هدیه کنند که بعد از آن هیچگاه به مدالی دست نیافت و با همان مدال از دنیای قهرمانی کناره گیری کرد. حالا بعد ۱۲ سال، این اتفاق برای مهدیزاده در کاراته رقم خورد و طلایی که حق مسلم او بود به لطف داوران به رقیب او هدیه شد.
بارها به مسائل پشتپرده داوری در مسابقات معتبر جهانی و قارهای اشاره و تأکید کردهایم که همراهان تیمهای اعزامی باید این نکته را به یاد داشته باشند که مسابقات جهانی و بازیهای آسیایی معمولاً عرصه دخالتهای پشتپرده داوری است و از آنجا که کشورهای میزبان دستی از نزدیک بر آتش داوری دارند احتمال دخالتهای نا به جا و ضایع شدن حق یک ورزشکار میرود، بنابراین کادر فنی تیم ملی باید ششدانگ حواس خود را جمع کنند و در هدایت و کوچینگ بازیکنان با چشم باز عمل کنند و ملیپوشان جوان با روحیه جنگندگی از فرصت به دست آمده نهایت بهره را ببرند و آنچنان از تکنیک و سرعت عمل بالا بهره بگیرند که کوچکترین شبههای برای بروز شک و تردید در قضاوتها بر جای نگذارند. در هر حال جامعه کاراته انتظار دارند بعد از بازگشت تیم ملی از جاکارتا اظهارات مسئولان فدراسیون و در رأس آن جواد سلیمی عضو شورای جهانی داوری و کنسول آسیا در خصوص اتفاقات این بازی را بشنوند تا برای جلو گیری آن چارهاندیشی شود.