به گزارش خبرورزشی، واقعیت این است که در برههای تیم ملی جذابیت خود را برای مردم پایتخت از دست میدهد و اینجاست که برگزاری بازی در شهرستانها هم به سود تیم ملی است و هم به سود اهالی فوتبال که در پایتخت زندگی نمیکنند. از سویی پژوهشهای فیفا نشان میدهد بازی تیم ملی در شهرستانها باعث ادای دین تیم ملی به همه مردم سرزمین میشود و از سویی باعث میشود تیم ملی در همه بازیهای دوستانه تماشاگر داشته باشد.
ابتدا فیفا، بردن بازیهای تیم ملی به شهرهای مختلف را تنها به چند کشور اروپایی پیشنهاد داد تا بازیهای تیم ملی همواره با حضور تماشاگر برگزار شود و اسپانسرها همچنان از برگزاری بازیها منتفع شوند، اما اکنون خیلی از کشورها با اشتیاق این کار را انجام میدهند، اما در ایران همچنان فدراسیون فوتبال در برابر این اتفاق مقاومت میکند.
قطعاً برای بازی با بولیوی تماشاگران زیادی در استادیوم آزادی حاضر نخواهند شد. با اینکه تماشای این بازی برای تماشاگران رایگان شده است. به این خاطر که تیم حریف هیچ جذابیتی برای ایرانیها ندارد. همچنین بازی با ترینیداد و توباگو و ونزوئلا که در ماه آتی برگزار میشود، این چنین خواهد بود. همین بازی اگر در استادیوم امام رضای مشهد برگزار شود، یقین بدانید سکوهای استادیوم امام رضای مشهد مملو از جمعیت خواهد شد. نه اینکه مشهدیها مشتاق باشند تیم ملی بولیوی را از نزدیک ببینند بلکه آنها به عشق تیم ملی در استادیوم حاضر میشوند. آخرین بار تیم ملی در سال ۱۳۶۴ در مشهد به میدان رفت. در یک بازی دوستانه که ایران با گل شاهین بیانی یک بر صفر پیروز شد.
۳۳ سال پیش! آیا اگر امروز تیم ملی تصمیم بگیرد در مشهد به میدان برود، تماشاگران برای استقبال از کیروش و ستارههای تیم ملی به استادیوم نخواهند رفت؟ برگزاری بازی برای سکوهای خالی برای کیروش و شاگردانش جذابتر است یا بازی در حضور تماشاگران؟
حق طبیعی دیگر شهرها هم هست که میزبان تیم ملی باشند. در هوای سرد زمستان استادیوم فولاد آرهنا میتواند میزبان تیم ملی باشد. همچنین استادیوم نقش جهان اصفهان. برگزاری این بازیها در شهرستانها از همه مهمتر قدرت میزبانی از بازیهای بینالمللی هیئت فوتبال استانها را بالاتر میبرد.
فدراسیون فوتبال باید به این پیشنهاد در این برهه از زمان جدیتر از همیشه فکر کند. برگزاری بازی در شهرستانها سال هاست در فوتبال اروپا شکل گرفته و فدراسیون فوتبال یقین بداند حتماً این طرح دارای منافع خوبی است که در اروپا اجرا میشود و چه خوب که فدراسیون فوتبال از این الگو پیروی کند.
ابتدا فیفا، بردن بازیهای تیم ملی به شهرهای مختلف را تنها به چند کشور اروپایی پیشنهاد داد تا بازیهای تیم ملی همواره با حضور تماشاگر برگزار شود و اسپانسرها همچنان از برگزاری بازیها منتفع شوند، اما اکنون خیلی از کشورها با اشتیاق این کار را انجام میدهند، اما در ایران همچنان فدراسیون فوتبال در برابر این اتفاق مقاومت میکند.
قطعاً برای بازی با بولیوی تماشاگران زیادی در استادیوم آزادی حاضر نخواهند شد. با اینکه تماشای این بازی برای تماشاگران رایگان شده است. به این خاطر که تیم حریف هیچ جذابیتی برای ایرانیها ندارد. همچنین بازی با ترینیداد و توباگو و ونزوئلا که در ماه آتی برگزار میشود، این چنین خواهد بود. همین بازی اگر در استادیوم امام رضای مشهد برگزار شود، یقین بدانید سکوهای استادیوم امام رضای مشهد مملو از جمعیت خواهد شد. نه اینکه مشهدیها مشتاق باشند تیم ملی بولیوی را از نزدیک ببینند بلکه آنها به عشق تیم ملی در استادیوم حاضر میشوند. آخرین بار تیم ملی در سال ۱۳۶۴ در مشهد به میدان رفت. در یک بازی دوستانه که ایران با گل شاهین بیانی یک بر صفر پیروز شد.
۳۳ سال پیش! آیا اگر امروز تیم ملی تصمیم بگیرد در مشهد به میدان برود، تماشاگران برای استقبال از کیروش و ستارههای تیم ملی به استادیوم نخواهند رفت؟ برگزاری بازی برای سکوهای خالی برای کیروش و شاگردانش جذابتر است یا بازی در حضور تماشاگران؟
حق طبیعی دیگر شهرها هم هست که میزبان تیم ملی باشند. در هوای سرد زمستان استادیوم فولاد آرهنا میتواند میزبان تیم ملی باشد. همچنین استادیوم نقش جهان اصفهان. برگزاری این بازیها در شهرستانها از همه مهمتر قدرت میزبانی از بازیهای بینالمللی هیئت فوتبال استانها را بالاتر میبرد.
فدراسیون فوتبال باید به این پیشنهاد در این برهه از زمان جدیتر از همیشه فکر کند. برگزاری بازی در شهرستانها سال هاست در فوتبال اروپا شکل گرفته و فدراسیون فوتبال یقین بداند حتماً این طرح دارای منافع خوبی است که در اروپا اجرا میشود و چه خوب که فدراسیون فوتبال از این الگو پیروی کند.