خبرورزشی/مهدی شیروانی؛ بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا با درخشش نمایندگان اعزامی کشورمان به پایان رسید. کاروان اعزامی ایران به پاراآسیایی جاکارتا برای اولین بار در رده سوم جدول نهایی و رنکینگ پایانی رقابت‌ها قرار گرفت. ورزشکاران اعزامی فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان در این افتخارآفرینی نقش بسیار پررنگ و درخشانی داشتند. برای عرض تبریک و خسته نباشید و به نمایندگی از طرف همه این عزیزان، میزبان و پذیرای رئیس، نایب‌رئیس و خزانه‌دار فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان بودیم. محمدرضا مظلومی رئیس فدراسیون، فائزه توسلی نایب‌رئیس بانوان و کاوه عزیزی خزانه‌دار فدراسیون دعوت خبرورزشی را پذیرفته و با حضور در روزنامه، مهمان ما بودند. در این دیدار دوستانه و صمیمی راجع به مسائل مختلف گپ و گفت: داشتیم که خلاصه درد دل‌های مهمانان خبرورزشی به این شرح است.
مظلومی: امکانات داشتیم، خیلی بهتر نتیجه می‌گرفتیم
* در ابتدا موفقیت و افتخارآفرینی ورزشکاران اعزامی کشورمان به بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا به ویژه ورزشکاران نابینا و کم‌بینا که در این افتخارآفرینی نقش بسیار پررنگی داشتند را به مردم خوب‌مان می‌گویم.
* کاروان ورزشی ایران با ۲۰۷ ورزشکار در جاکارتا به میدان رفت و با ۱۳۶ مدال و یک پله صعود در رنکینگ نهایی به میهن بازگشت. فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان با ۵۵ ورزشکار و کسب ۴۸ مدال هم از نظر تعداد نفرات و هم از نظر کسب مدال و افتخار، با یک‌چهارم نفرات و مدال‌ها، نقش ارزشمند و قابل توجهی در کسب این جایگاه سومی داشت.
* ورزشکاران ما هم در موفقیت کاروان اعزامی سهم بسزایی داشتند و هم نسبت به نتایج قبلی خودشان رشد غرورانگیز و امیدوارکننده‌ای به نمایش گذاشتند.
* دوره قبل از این بازی‌ها به میزبانی کره‌جنوبی بچه‌های ما ۷ طلا، ۱۹ نقره و ۹ برنز به دست آوردند. خوشبختانه با تلاش بیشتر امسال توانستند با ۱۵ طلا بیش از ۱۰۰ درصد رشد نسبت به دوره گذشته، ۱۴ نقره و ۱۹ برنز نتیجه خوبی کسب کنند.
* اگر نسبت به دوره قبل مدال نقره کمتری گرفتیم، در کسب مدال‌های برنز آن را جبران کردیم و ۱۰ مدال بیشتر از گذشته گرفتیم.
* در رقابت‌های کره‌جنوبی ورزشکاران فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان ۳۵ مدال و این دوره ۴۸ مدال گرفتند که همین رشد قابل توجه خودش بیانگر همه چیز است.
* اگر از این فدراسیون، برنامه‌ها و اهدافی که دارد به خوبی حمایت شود، می‌توانیم به گونه‌ای کار کنیم که در مسابقات آینده نتایج بسیار بهتری تقدیم ملت عزیز ایران اسلامی کنیم.
* بچه‌های ما با تمام وجود و بعضاً خیلی بیشتر از توانمندی‌های روحی و جسمی خودشان زحمت کشیدند و اگر حمایت مناسبی بشود، می‌توانند خیلی بهتر از این‌ها پرچم جمهوری اسلامی ایران را در میادین معتبرتر و مهم‌تر نظیر المپیک پاراآسیایی، ان‌شاءا... به اهتزاز درآورند.
* برای اولین بار مسابقات شطرنج نابینایان در جاکارتا برگزار شد که بچه‌های ما سنگ تمام گذاشتند.
* تا به حال سابقه نداشته روی یک سکو هر ۳ نفر اول تا سوم از یک کشور باشند و ۳ پرچم از یک کشور به اهتزاز درآید و سرود آن کشور به ترنم درآید ولی شطرنجبازان ما این کار مهم را انجام دادند و این اتفاق مهم در تمام دنیا مورد توجه قرار گرفت.
* همه این افتخارات بدون داشتن امکانات تخصصی و ویژه به دست آمده و اگر حمایت مناسب‌تری از ما می‌شد، شاید در همین جاکارتا نیز خیلی بهتر نتیجه می‌گرفتیم.
* وظیفه خودم می‌دانم از همه کسانی که در این راه سخت و دشوار به ما کمک و یاری کردند، تشکر کنم و قطعاً این عزیزان هم در افتخارات بچه‌های ما سهیم و شریک هستند. هرچند بعضی‌ها قول‌ها و وعده‌هایی دادند که هیچ کدام‌شان محقق نشد ولی همین جا از هیئت‌رئیسه فدراسیون، وزارت ورزش، کمیته پارالمپیک، ارگان‌ها و سازمان‌هایی که طی این مدت به یاری ما آمدند و در تحقق این افتخارآفرینی مددکار ما بودند، تشکر می‌کنم.
* متأسفانه ورزش نابینایان و کم‌بینایان از امکانات بسیار اندکی برخوردار است. به طور مثال در ۱۲ استان رئیس هیئت داریم، اما اصلاً دفتر نداریم. یا در ۲۲ استان اصلاً سالن اختصاصی نداریم.
* خود فدراسیون هیچ امکانات ورزشی، سالن یا استخر ندارد و مجبور هستیم برای اجرا و انجام برنامههایمان از امکانات سایر ادارات استفاده کنیم.
* با تمام کمبود‌ها و مشکلات عدیده‌ای که داریم در رشته‌های گلبال، فوتبال ۵ نفره، شنا، دوومیدانی، شطرنج، جودو و پاورلیفتینگ فعالیت می‌کنیم که در بعضی از این رشته‌ها بانوان هم حضوری فعال و بسیار موفق دارند.
* هیچ امکانات ورزشی برای مسابقات، اردو‌ها و کمپ‌های تیم‌های مختلف نداریم. مکاتباتی با وزارت ورزش داشتیم تا در ورزشگاه آزادی از مجموعه‌ای اختصاصی بهره‌مند شویم. به رغم موافقت و دستور وزیر ورزش هنوز از این امکانات محروم هستیم. بیش از یک سال از دستور وزیر به شرکت تجهیز می‌گذرد ولی هیچ خبری از اجرای دستور یا اقدامی برای اجرای آن هم نیست.
* با توجه به مشکلات عدیده‌ای که برای تردد ورزشکاران نابینا وجود دارد، اگر بتوان امکانات لازم برای مجموعه‌های ورزشی بچه‌های ما را داخل شهر تدارک دید، خیلی بهتر است ولی فعلاً همان مجموعه ورزشی آزادی هم دست ما را نگرفته است.
* بر اساس مصوبه مجلس شورای اسلامی ۲۷ درصد از مبلغ ارزش افزوده به ورزش جانبازان و معلولان اختصاص یافته که متأسفانه هنوز چیزی دست ما را نگرفته، سال گذشته گفتند اشتباه شده، سال ۹۷ پرداخت می‌شود، امسال هم که رو به پایان است و خبری نیست.
* ما یک فدراسیون و ورزش حمایتی هستیم نه درآمدی، اگر به موقع حمایت‌های لازم نشود، تأثیر منفی زیادی روی برنامههایمان خواهد داشت. برای آماده‌سازی و اعزام تیم‌های ملی از بودجه و حمایت‌های کمیته پارالمپیک و... استفاده کرده‌ایم.
* هنگام کسب مدال در پاراآسیایی جاکارتا، به ازای کسب مدال‌های طلا، نقره و برنز به ترتیب ۵۰۰۰، ۱۰۰۰ و ۵۰۰ دلار پاداش نقدی پای سکو اهدا شد و بنا بر اعلام وزیر ورزش و مسئولان کمیته پارالمپیک، قرار است در جوایز سالانه قهرمانان، ورزشکاران ما هم مثل سایر نفرات و با همان اشل پرداختی جایزه بگیرند.
* امیدواریم مسئولان محترم حمایت لازم را از قهرمانان و فدراسیون ما داشته باشند، از رسانه‌ها نیز انتظار داریم نیم‌نگاهی به تلاش‌ها و زحمات این قشر فعال، پرتلاش و موفق ورزش کشور داشته باشند.
* در ابتدا موفقیت و افتخارآفرینی ورزشکاران اعزامی کشورمان به بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا به ویژه ورزشکاران نابینا و کم‌بینا که در این افتخارآفرینی نقش بسیار پررنگی داشتند را به مردم خوب‌مان می‌گویم.
* کاروان ورزشی ایران با ۲۰۷ ورزشکار در جاکارتا به میدان رفت و با ۱۳۶ مدال و یک پله صعود در رنکینگ نهایی به میهن بازگشت. فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان با ۵۵ ورزشکار و کسب ۴۸ مدال هم از نظر تعداد نفرات و هم از نظر کسب مدال و افتخار، با یک‌چهارم نفرات و مدال‌ها، نقش ارزشمند و قابل توجهی در کسب این جایگاه سومی داشت.
* ورزشکاران ما هم در موفقیت کاروان اعزامی سهم بسزایی داشتند و هم نسبت به نتایج قبلی خودشان رشد غرورانگیز و امیدوارکننده‌ای به نمایش گذاشتند.
* دوره قبل از این بازی‌ها به میزبانی کره‌جنوبی بچه‌های ما ۷ طلا، ۱۹ نقره و ۹ برنز به دست آوردند. خوشبختانه با تلاش بیشتر امسال توانستند با ۱۵ طلا بیش از ۱۰۰ درصد رشد نسبت به دوره گذشته، ۱۴ نقره و ۱۹ برنز نتیجه خوبی کسب کنند.
* اگر نسبت به دوره قبل مدال نقره کمتری گرفتیم، در کسب مدال‌های برنز آن را جبران کردیم و ۱۰ مدال بیشتر از گذشته گرفتیم.
* در رقابت‌های کره‌جنوبی ورزشکاران فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان ۳۵ مدال و این دوره ۴۸ مدال گرفتند که همین رشد قابل توجه خودش بیانگر همه چیز است.
* اگر از این فدراسیون، برنامه‌ها و اهدافی که دارد به خوبی حمایت شود، می‌توانیم به گونه‌ای کار کنیم که در مسابقات آینده نتایج بسیار بهتری تقدیم ملت عزیز ایران اسلامی کنیم.
* بچه‌های ما با تمام وجود و بعضاً خیلی بیشتر از توانمندی‌های روحی و جسمی خودشان زحمت کشیدند و اگر حمایت مناسبی بشود، می‌توانند خیلی بهتر از این‌ها پرچم جمهوری اسلامی ایران را در میادین معتبرتر و مهم‌تر نظیر المپیک پاراآسیایی، ان‌شاءا... به اهتزاز درآورند.
* برای اولین بار مسابقات شطرنج نابینایان در جاکارتا برگزار شد که بچه‌های ما سنگ تمام گذاشتند.
* تا به حال سابقه نداشته روی یک سکو هر ۳ نفر اول تا سوم از یک کشور باشند و ۳ پرچم از یک کشور به اهتزاز درآید و سرود آن کشور به ترنم درآید ولی شطرنجبازان ما این کار مهم را انجام دادند و این اتفاق مهم در تمام دنیا مورد توجه قرار گرفت.
* همه این افتخارات بدون داشتن امکانات تخصصی و ویژه به دست آمده و اگر حمایت مناسب‌تری از ما می‌شد، شاید در همین جاکارتا نیز خیلی بهتر نتیجه می‌گرفتیم.
* وظیفه خودم می‌دانم از همه کسانی که در این راه سخت و دشوار به ما کمک و یاری کردند، تشکر کنم و قطعاً این عزیزان هم در افتخارات بچه‌های ما سهیم و شریک هستند. هرچند بعضی‌ها قول‌ها و وعده‌هایی دادند که هیچ کدام‌شان محقق نشد ولی همین جا از هیئت‌رئیسه فدراسیون، وزارت ورزش، کمیته پارالمپیک، ارگان‌ها و سازمان‌هایی که طی این مدت به یاری ما آمدند و در تحقق این افتخارآفرینی مددکار ما بودند، تشکر می‌کنم.
* متأسفانه ورزش نابینایان و کم‌بینایان از امکانات بسیار اندکی برخوردار است. به طور مثال در ۱۲ استان رئیس هیئت داریم، اما اصلاً دفتر نداریم. یا در ۲۲ استان اصلاً سالن اختصاصی نداریم.
* خود فدراسیون هیچ امکانات ورزشی، سالن یا استخر ندارد و مجبور هستیم برای اجرا و انجام برنامههایمان از امکانات سایر ادارات استفاده کنیم.
* با تمام کمبود‌ها و مشکلات عدیده‌ای که داریم در رشته‌های گلبال، فوتبال ۵ نفره، شنا، دوومیدانی، شطرنج، جودو و پاورلیفتینگ فعالیت می‌کنیم که در بعضی از این رشته‌ها بانوان هم حضوری فعال و بسیار موفق دارند.
* هیچ امکانات ورزشی برای مسابقات، اردو‌ها و کمپ‌های تیم‌های مختلف نداریم. مکاتباتی با وزارت ورزش داشتیم تا در ورزشگاه آزادی از مجموعه‌ای اختصاصی بهره‌مند شویم. به رغم موافقت و دستور وزیر ورزش هنوز از این امکانات محروم هستیم. بیش از یک سال از دستور وزیر به شرکت تجهیز می‌گذرد ولی هیچ خبری از اجرای دستور یا اقدامی برای اجرای آن هم نیست.
* با توجه به مشکلات عدیده‌ای که برای تردد ورزشکاران نابینا وجود دارد، اگر بتوان امکانات لازم برای مجموعه‌های ورزشی بچه‌های ما را داخل شهر تدارک دید، خیلی بهتر است ولی فعلاً همان مجموعه ورزشی آزادی هم دست ما را نگرفته است.
* بر اساس مصوبه مجلس شورای اسلامی ۲۷ درصد از مبلغ ارزش افزوده به ورزش جانبازان و معلولان اختصاص یافته که متأسفانه هنوز چیزی دست ما را نگرفته، سال گذشته گفتند اشتباه شده، سال ۹۷ پرداخت می‌شود، امسال هم که رو به پایان است و خبری نیست.
* ما یک فدراسیون و ورزش حمایتی هستیم نه درآمدی، اگر به موقع حمایت‌های لازم نشود، تأثیر منفی زیادی روی برنامههایمان خواهد داشت. برای آماده‌سازی و اعزام تیم‌های ملی از بودجه و حمایت‌های کمیته پارالمپیک و... استفاده کرده‌ایم.
* هنگام کسب مدال در پاراآسیایی جاکارتا، به ازای کسب مدال‌های طلا، نقره و برنز به ترتیب ۵۰۰۰، ۱۰۰۰ و ۵۰۰ دلار پاداش نقدی پای سکو اهدا شد و بنا بر اعلام وزیر ورزش و مسئولان کمیته پارالمپیک، قرار است در جوایز سالانه قهرمانان، ورزشکاران ما هم مثل سایر نفرات و با همان اشل پرداختی جایزه بگیرند.
* امیدواریم مسئولان محترم حمایت لازم را از قهرمانان و فدراسیون ما داشته باشند، از رسانه‌ها نیز انتظار داریم نیم‌نگاهی به تلاش‌ها و زحمات این قشر فعال، پرتلاش و موفق ورزش کشور داشته باشند.
توسلی: به جای عصای سفید، با نام چشمان قهرمان تجلیل می‌کنیم
* بانوان این فدراسیون در ۴ رشته شطرنج، گلبال، دوومیدانی و شنا فعالیت می‌کنند. در ۳ رشته ملی‌پوشان را به پاراآسیایی جاکارتا اعزام کردیم، نتایج خوبی هم گرفتیم. در رشته شنا فقط در داخل و سطح کشوری فعالیت می‌کنیم و هیچ فعالیت بین‌المللی نداریم.
* در ۳ بخش شطرنج، دوومیدانی و گلبال، بانوان را به جاکارتا اعزام کردیم که توانستند در هر ۳ رشته روی سکو بایستند. در شطرنج ۳ طلا (۲ طلای انفرادی و یک طلای تیمی)، در دوومیدانی برای اولین بار موفق به کسب یک طلا شدیم و ۲ نقره و یک برنز هم از دیگر افتخارات بچه‌های ما بود. در گلبال هم بانوان ما موفق به کسب برنز شدند.
* با توجه به رشد خوب بانوان اعزامی در کسب نتایج و افتخارات، به رغم همه زحماتی که حاج‌آقا مظلومی می‌کشند در حال حاضر به حمایت و توجه بیشتر مسئولان برای ارتقای امکانات ورزش بانوان نیاز داریم.
* اگر به این بانوان بها داده شود، قطعاً شاهد نتایج بهتری خواهیم بود. همان گونه که در جاکارتا کار بچه‌های شطرنج مورد توجه همه دنیا قرار گرفت و بازتاب بسیار عالی و خوبی در رسانه‌ها و مجامع بین‌المللی داشت. برای ایران هم ارزشمند است که دنیا شاهد بود بانوان نابینای ما می‌توانند پرچم جمهوری اسلامی را به اهتزاز درآورند.
* حاج‌آقا مظلومی همه گفتنی‌ها را گفتند، من سعی می‌کنم راجع به کمبود‌ها و مشکلات ورزشکاران نابینا و کم‌بینا به ویژه بانوان حرف بزنم تا ان‌شاءالله مسئولان با مساعدت، حمایت و تلاش بیشتر برای برطرف کردن این مشکلات به فکر راه چاره باشند.
* برای مساعدت و حمایت، شهرداری، شورای شهر، رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، سازمان بهزیستی کشور، سایر نهاد‌های مرتبط و حتی صدا و سیما، رسانه‌ها و... هم می‌توانند بسیار مؤثر باشند تا ورزشکاران نابینا مورد توجه قرار بگیرند.
* نداشتن اسپانسر و حامی خصوصی یکی از بزرگترین مشکلات ماست زیرا رشد نتایج و افتخارات به خوبی نشان می‌دهد اگر آقایان و بانوان ما مورد حمایت بیشتری قرار گرفته بودند، می‌توانستند موفق‌تر باشند.
* یکی از مشکلات مهم نابینایان اعم از ورزشکار و غیرورزشکار در زمینه معابر شهری است که لازم است شورای شهر و شهرداری بیشتر توجه کنند. متأسفانه شهرداری‌ها در پارک‌های سراسر کشور هیچ بخشی یا قسمتی را برای ورزش نابینایان اختصاص نداده‌اند.
* مشکلات ورزشی بانوان نابینا و کم‌بینا در کشور و حتی در تهران خیلی زیاد و بیشتر از سایر بانوان است، چه از نظر امکانات، چه از نظر تردد در سطح شهر و... واقعاً با مشکلات زیادی دست به گریبان هستند.
* موضوع مهم دیگر این است که فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان از فدراسیون جانبازان و معلولان کاملاً جداست. مدیریت، بودجه و برنامه‌های‌شان جداگانه و متفاوت است. هیچ رابطه‌ای با هم ندارند ولی متأسفانه این موضوع در جامعه و نزد مسئولان ناشناخته است. همین موضوع، باعث بعضی اجحافات یا نادیده گرفته شدن ناخواسته از سوی مسئولان، هنگام حمایت یا واگذاری امکانات و مزایا شده و می‌شود.
* مثلاً وقتی خواستار حمایت و مساعدت مسئولان می‌شویم، می‌گویند فلان امکانات را برای فدراسیون جانبازان و معلولان در نظر گرفته یا واگذار کرده‌ایم. وقتی توضیح می‌دهیم همه چیز دو فدراسیون از هم جداست، تازه متوجه می‌شوند. امیدواریم رسانه‌ها بیشتر به این موضوع عنایت داشته باشند تا مسئولان هم بدانند موضوع چیست و بیش از این ورزشکاران ما متضرر نشوند.
* تعدادی از مسئولان با حضور در جمع ورزشکاران نابینا وعده‌هایی می‌دهند ولی برای اجرای وعده‌های خود هیچ قدمی برنمی‌دارند. اعلام این وعده‌ها توقعاتی ایجاد می‌کند و سپس عدم تحقق آن‌ها باعث یأس، سرخوردگی و دلسردی قهرمانان می‌شود.
* تا به حال در روز عصای سفید از ورزشکاران نابینا و کم‌بینا تقدیر می‌شد. به اعتقاد ما وقتی می‌خواهیم تجلیل کنیم باید اسمی باشد که نشان دهد این آدم می‌تواند الگوی موفقی برای جامعه نابینایان باشد. به همین دلیل از سال گذشته این موضوع را استارت زدیم و در همایش تجلیل از قهرمانان پارالمپیک، با حمایت و میزبانی آقای سیدعباس عراقچی عضو محترم هیئت‌رئیسه فدراسیون با نام «چشمان قهرمان» مراسم را برگزار کردیم. امسال هم قرار است با حمایت آقایان آذری‌جهرمی وزیر محترم ارتباطات و عراقچی اعضای محترم هیئت‌رئیسه فدراسیون، در آذرماه مراسم چشمان قهرمان را در شأن ورزشکاران‌مان برگزار کنیم تا باعث بیشتر دیده شدن قهرمانان ورزش نابینایان و کم‌بینایان شود. در همین جا لازم است از آقایان آذری‌جهرمی و عراقچی تشکری ویژه داشته باشم که یار و یاور فدراسیون هستند.
* اکثر ادارات کل ورزش و جوانان استان‌ها رابطه خوبی با ورزش نابینایان و کم‌بینایان به ویژه ورزش بانوان ما ندارند. در بعضی استان‌ها بدترین زمان و محل تمرین سالن‌های ورزشی خودشان را به ورزش بانوان ما اختصاص می‌دهند. واقعاً اصلاً نمی‌شود در آن ساعات از سالن‌ها استفاده کرد.
* بعضی استان‌ها، چون خودشان ورزشکاری در اردوی تیم ملی ندارند، هیچ کمکی به فدراسیون نمی‌کنند، حتی اجازه برپایی و برگزاری اردو‌های تیم‌های ملی ما در آن استان را نیز نمی‌دهند.
* در پایان از همه مسئولان و نهاد‌هایی که تا به حال یار و یاور فدراسیون بودند و از هیچ کمکی کوتاهی و دریغ نکردند، تقدیر و تشکر می‌کنم و امیدوارم همچنان در ادامه این راه سخت و دشوار، فدراسیون و قهرمانان نابینا و کم‌بینا را یاری دهند.
* بانوان این فدراسیون در ۴ رشته شطرنج، گلبال، دوومیدانی و شنا فعالیت می‌کنند. در ۳ رشته ملی‌پوشان را به پاراآسیایی جاکارتا اعزام کردیم، نتایج خوبی هم گرفتیم. در رشته شنا فقط در داخل و سطح کشوری فعالیت می‌کنیم و هیچ فعالیت بین‌المللی نداریم.
* در ۳ بخش شطرنج، دوومیدانی و گلبال، بانوان را به جاکارتا اعزام کردیم که توانستند در هر ۳ رشته روی سکو بایستند. در شطرنج ۳ طلا (۲ طلای انفرادی و یک طلای تیمی)، در دوومیدانی برای اولین بار موفق به کسب یک طلا شدیم و ۲ نقره و یک برنز هم از دیگر افتخارات بچه‌های ما بود. در گلبال هم بانوان ما موفق به کسب برنز شدند.
* با توجه به رشد خوب بانوان اعزامی در کسب نتایج و افتخارات، به رغم همه زحماتی که حاج‌آقا مظلومی می‌کشند در حال حاضر به حمایت و توجه بیشتر مسئولان برای ارتقای امکانات ورزش بانوان نیاز داریم.
* اگر به این بانوان بها داده شود، قطعاً شاهد نتایج بهتری خواهیم بود. همان گونه که در جاکارتا کار بچه‌های شطرنج مورد توجه همه دنیا قرار گرفت و بازتاب بسیار عالی و خوبی در رسانه‌ها و مجامع بین‌المللی داشت. برای ایران هم ارزشمند است که دنیا شاهد بود بانوان نابینای ما می‌توانند پرچم جمهوری اسلامی را به اهتزاز درآورند.
* حاج‌آقا مظلومی همه گفتنی‌ها را گفتند، من سعی می‌کنم راجع به کمبود‌ها و مشکلات ورزشکاران نابینا و کم‌بینا به ویژه بانوان حرف بزنم تا ان‌شاءالله مسئولان با مساعدت، حمایت و تلاش بیشتر برای برطرف کردن این مشکلات به فکر راه چاره باشند.
* برای مساعدت و حمایت، شهرداری، شورای شهر، رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، سازمان بهزیستی کشور، سایر نهاد‌های مرتبط و حتی صدا و سیما، رسانه‌ها و... هم می‌توانند بسیار مؤثر باشند تا ورزشکاران نابینا مورد توجه قرار بگیرند.
* نداشتن اسپانسر و حامی خصوصی یکی از بزرگترین مشکلات ماست زیرا رشد نتایج و افتخارات به خوبی نشان می‌دهد اگر آقایان و بانوان ما مورد حمایت بیشتری قرار گرفته بودند، می‌توانستند موفق‌تر باشند.
* یکی از مشکلات مهم نابینایان اعم از ورزشکار و غیرورزشکار در زمینه معابر شهری است که لازم است شورای شهر و شهرداری بیشتر توجه کنند. متأسفانه شهرداری‌ها در پارک‌های سراسر کشور هیچ بخشی یا قسمتی را برای ورزش نابینایان اختصاص نداده‌اند.
* مشکلات ورزشی بانوان نابینا و کم‌بینا در کشور و حتی در تهران خیلی زیاد و بیشتر از سایر بانوان است، چه از نظر امکانات، چه از نظر تردد در سطح شهر و... واقعاً با مشکلات زیادی دست به گریبان هستند.
* موضوع مهم دیگر این است که فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان از فدراسیون جانبازان و معلولان کاملاً جداست. مدیریت، بودجه و برنامه‌های‌شان جداگانه و متفاوت است. هیچ رابطه‌ای با هم ندارند ولی متأسفانه این موضوع در جامعه و نزد مسئولان ناشناخته است. همین موضوع، باعث بعضی اجحافات یا نادیده گرفته شدن ناخواسته از سوی مسئولان، هنگام حمایت یا واگذاری امکانات و مزایا شده و می‌شود.
* مثلاً وقتی خواستار حمایت و مساعدت مسئولان می‌شویم، می‌گویند فلان امکانات را برای فدراسیون جانبازان و معلولان در نظر گرفته یا واگذار کرده‌ایم. وقتی توضیح می‌دهیم همه چیز دو فدراسیون از هم جداست، تازه متوجه می‌شوند. امیدواریم رسانه‌ها بیشتر به این موضوع عنایت داشته باشند تا مسئولان هم بدانند موضوع چیست و بیش از این ورزشکاران ما متضرر نشوند.
* تعدادی از مسئولان با حضور در جمع ورزشکاران نابینا وعده‌هایی می‌دهند ولی برای اجرای وعده‌های خود هیچ قدمی برنمی‌دارند. اعلام این وعده‌ها توقعاتی ایجاد می‌کند و سپس عدم تحقق آن‌ها باعث یأس، سرخوردگی و دلسردی قهرمانان می‌شود.
* تا به حال در روز عصای سفید از ورزشکاران نابینا و کم‌بینا تقدیر می‌شد. به اعتقاد ما وقتی می‌خواهیم تجلیل کنیم باید اسمی باشد که نشان دهد این آدم می‌تواند الگوی موفقی برای جامعه نابینایان باشد. به همین دلیل از سال گذشته این موضوع را استارت زدیم و در همایش تجلیل از قهرمانان پارالمپیک، با حمایت و میزبانی آقای سیدعباس عراقچی عضو محترم هیئت‌رئیسه فدراسیون با نام «چشمان قهرمان» مراسم را برگزار کردیم. امسال هم قرار است با حمایت آقایان آذری‌جهرمی وزیر محترم ارتباطات و عراقچی اعضای محترم هیئت‌رئیسه فدراسیون، در آذرماه مراسم چشمان قهرمان را در شأن ورزشکاران‌مان برگزار کنیم تا باعث بیشتر دیده شدن قهرمانان ورزش نابینایان و کم‌بینایان شود. در همین جا لازم است از آقایان آذری‌جهرمی و عراقچی تشکری ویژه داشته باشم که یار و یاور فدراسیون هستند.
* اکثر ادارات کل ورزش و جوانان استان‌ها رابطه خوبی با ورزش نابینایان و کم‌بینایان به ویژه ورزش بانوان ما ندارند. در بعضی استان‌ها بدترین زمان و محل تمرین سالن‌های ورزشی خودشان را به ورزش بانوان ما اختصاص می‌دهند. واقعاً اصلاً نمی‌شود در آن ساعات از سالن‌ها استفاده کرد.
* بعضی استان‌ها، چون خودشان ورزشکاری در اردوی تیم ملی ندارند، هیچ کمکی به فدراسیون نمی‌کنند، حتی اجازه برپایی و برگزاری اردو‌های تیم‌های ملی ما در آن استان را نیز نمی‌دهند.
* در پایان از همه مسئولان و نهاد‌هایی که تا به حال یار و یاور فدراسیون بودند و از هیچ کمکی کوتاهی و دریغ نکردند، تقدیر و تشکر می‌کنم و امیدوارم همچنان در ادامه این راه سخت و دشوار، فدراسیون و قهرمانان نابینا و کم‌بینا را یاری دهند.
