خبرورزشی/ اردشیر لارودی: ١- استقلال براى پیروزى بر سایپا همه ادله لازم را داشت ولى گل دوم را از نقطه پنالتى وارد دروازه حریف خود کرد. پنالتى در ازاى چه خطایى؟
«ان‌قلت» نمی‌آوریم و تردید نمی‌ورزیم ولى از دانایان امر داورى می‌پرسیم درباره «لمس» مهاجم توسط مدافع، چه نظرى دارند؟
می‌دانیم که «سه‌گانه» گرفتن، هل دادن و زدن بازیکن حریف، در هر جاى زمین خطاست و در دالان پنالتى، خطاى پنالتى. ولى پرسش این است، لمس بازیکن تیم مقابل شامل کدام شق از شقوق سه‌گانه می‌شود؟
لمس حریف به معناى گرفتن است؟ یا در دایره هل دادن‌ها می‌گنجد؟ بلکه لازم است لمس را از سرشاخه‌هاى زدن، محسوب کرد؟ در این صورت، قانون‌نویس چرا تصریح کرده است که زدن، گرفتن و هل دادن- و نه لمس کردن- خطاست؟
على دایى، مدعى شده است که داور بازى سایپا- استقلال، اول خطا گرفته و سپس به یافتن مصداق خطا (هند یا فول) کوشیده، آیا رسم داورى این است؟ اول سوت بزن و بعد به دنبال خطا بگرد؟ نساجى قائمشهر هم به پنالتى دقیقه ٩٤ بازى با سپاهان تمکین نمی‌کند. کوپال ناظمى، البته سوتش را بى‌تردید به صدا درآورد ولى...
شاهکارهاى شفر و ژنرال
٢- بازى‌هاى هفته نهم، از ویژگى خاصى برخوردار بود. همه بازى‌ها، دیدنى بودند. همه بازى‌ها، سرشار از هیجان و لحظه‌هاى برانگیزاننده بودند.
پدیده در مشهد با شایستگى فولاد اهواز را شکست داد ولى نمی‌توان گفت: ... پدیده، فولاد را از پا درآورد چراکه فولاد هیچ از پا درنیامد. فولاد باخت، اما نه مقهور شد، نه اصول بازى خود را از دست داد و نه به علامت تسلیم و رضا، دست‌هاى خود را بالا برد.
در ورزشگاه تختى تهران، سایپا کارى کرد که استقلال ناچار شد بهترین بازى خود را عرضه کند. سایپا کارى کرد که اللهیار صیادمنش، مرد اول میدان شود و مرتضى تبریزى، طورى بازى کند که در این ۷، ۸ سال بازى نکرده بود. یا على کریمی و مهدى قائدى هم. شفر جاى خالى تیام را پر کرده است، با عملکرد سریع و تکنیکى صیادمنش در قلب دفاع حریف.
استقلال، تازه «سوراخ دعا» ى. تیمش را پیدا کرده و استقلالى بازى می‌کند.
حکایت سپاهان هم در همین دایره قابل بیان است. سپاهان و فوتبال بازیکن‌محورش، براى مربى خود نیز سهم شیر را کنار گذارده. نساجى براى آنکه به سپاهان ببازد و به پنالتى بودن پنالتى دقیقه ٩٤ مسابقه شک بورزد، ابتدا به مداخله‌هاى قلعه‌نویى باخت. جواد، فوت کوزه‌گرى را به اندازه امیر، بلد نبود. به بازى گرفتن سعید آقایى، شاهکار امیر بود.
بى‌گدار به آب نزدن
٣- پرسپولیس که در قطر، السد را مغلوب برنامه حرکتى کامل‌عیار خود کرده است، حالا در تهران براى تمام کردن کارى که بر‌عهده گرفته، یک بازى دشوار دیگر دارد. نزد ما معروف است، کار را که کرد؟ آنکه تمام کرد.
پرسپولیس، حتى اگر در ذهن بازیکنانش، بازى را به سود خود تمام‌شده می‌داند، ولى برانکو را دارد که فریب پیشداورى‌ها و حتى واقعیت هاى موجود را نمی‌خورد و می‌داند که برابر السد، حق ندارد به اصطلاح «تخته» بازان، گشاد و بى‌محابا و بى‌خیال بازى کند.
پرسپولیس چطور بازى خواهد کرد؟ جواب به این سؤال را فقط یک مرد می‌داند و بس. شخص شخیص برانکو ایوانکوویچ که حالا در ورزشگاه آزادى، کارى به کار مسابقه رفت ندارد و طرحى دیگر را طراحى خواهد کرد.
برانکو، براى بردن می‌آید و دفاع نمی‌کند و البته که بى‌گدار هم به آب نمی‌زند.
برانکو، فشار را نمی‌پذیرد و عقب نمی‌نشیند و بازى را در اختیار السد قرار نمی‌دهد.
برانکو می‌داند که خود او خالق پیروزى‌هاى رنگارنگ پرسپولیس در لیگ آسیا بوده و حالا یک‌بار دیگر باید خود او، کارى بکند که کارستان باشد. براى برانکو، علیپور همان اندازه در عملیات دفاعى- بازدارندگى حریف- مهم است که عملیات تهاجمی پرسپولیس، توسط سیدجلال و شجاع.
پرسپولیس ١١ بازیکن ندارد. یاران برانکو، ٨٠ هزار نفر و ۱۱ نفرند. مردان ١١ گانه، تیم ٨٠ هزار نفره را به خروش وامی‌دارند تا تیم ٨٠ هزار نفره، ١١ شلاق را ٩٠ دقیقه بر پیکر السد بکوبند.
برانکو، شیرین‌ترین و ترسناک‌ترین ٩٠ دقیقه اش را از سر می‌گذراند.
«ان‌قلت» نمی‌آوریم و تردید نمی‌ورزیم ولى از دانایان امر داورى می‌پرسیم درباره «لمس» مهاجم توسط مدافع، چه نظرى دارند؟
می‌دانیم که «سه‌گانه» گرفتن، هل دادن و زدن بازیکن حریف، در هر جاى زمین خطاست و در دالان پنالتى، خطاى پنالتى. ولى پرسش این است، لمس بازیکن تیم مقابل شامل کدام شق از شقوق سه‌گانه می‌شود؟
لمس حریف به معناى گرفتن است؟ یا در دایره هل دادن‌ها می‌گنجد؟ بلکه لازم است لمس را از سرشاخه‌هاى زدن، محسوب کرد؟ در این صورت، قانون‌نویس چرا تصریح کرده است که زدن، گرفتن و هل دادن- و نه لمس کردن- خطاست؟
على دایى، مدعى شده است که داور بازى سایپا- استقلال، اول خطا گرفته و سپس به یافتن مصداق خطا (هند یا فول) کوشیده، آیا رسم داورى این است؟ اول سوت بزن و بعد به دنبال خطا بگرد؟ نساجى قائمشهر هم به پنالتى دقیقه ٩٤ بازى با سپاهان تمکین نمی‌کند. کوپال ناظمى، البته سوتش را بى‌تردید به صدا درآورد ولى...
شاهکارهاى شفر و ژنرال
٢- بازى‌هاى هفته نهم، از ویژگى خاصى برخوردار بود. همه بازى‌ها، دیدنى بودند. همه بازى‌ها، سرشار از هیجان و لحظه‌هاى برانگیزاننده بودند.
پدیده در مشهد با شایستگى فولاد اهواز را شکست داد ولى نمی‌توان گفت: ... پدیده، فولاد را از پا درآورد چراکه فولاد هیچ از پا درنیامد. فولاد باخت، اما نه مقهور شد، نه اصول بازى خود را از دست داد و نه به علامت تسلیم و رضا، دست‌هاى خود را بالا برد.
در ورزشگاه تختى تهران، سایپا کارى کرد که استقلال ناچار شد بهترین بازى خود را عرضه کند. سایپا کارى کرد که اللهیار صیادمنش، مرد اول میدان شود و مرتضى تبریزى، طورى بازى کند که در این ۷، ۸ سال بازى نکرده بود. یا على کریمی و مهدى قائدى هم. شفر جاى خالى تیام را پر کرده است، با عملکرد سریع و تکنیکى صیادمنش در قلب دفاع حریف.
استقلال، تازه «سوراخ دعا» ى. تیمش را پیدا کرده و استقلالى بازى می‌کند.
حکایت سپاهان هم در همین دایره قابل بیان است. سپاهان و فوتبال بازیکن‌محورش، براى مربى خود نیز سهم شیر را کنار گذارده. نساجى براى آنکه به سپاهان ببازد و به پنالتى بودن پنالتى دقیقه ٩٤ مسابقه شک بورزد، ابتدا به مداخله‌هاى قلعه‌نویى باخت. جواد، فوت کوزه‌گرى را به اندازه امیر، بلد نبود. به بازى گرفتن سعید آقایى، شاهکار امیر بود.
بى‌گدار به آب نزدن
٣- پرسپولیس که در قطر، السد را مغلوب برنامه حرکتى کامل‌عیار خود کرده است، حالا در تهران براى تمام کردن کارى که بر‌عهده گرفته، یک بازى دشوار دیگر دارد. نزد ما معروف است، کار را که کرد؟ آنکه تمام کرد.
پرسپولیس، حتى اگر در ذهن بازیکنانش، بازى را به سود خود تمام‌شده می‌داند، ولى برانکو را دارد که فریب پیشداورى‌ها و حتى واقعیت هاى موجود را نمی‌خورد و می‌داند که برابر السد، حق ندارد به اصطلاح «تخته» بازان، گشاد و بى‌محابا و بى‌خیال بازى کند.
پرسپولیس چطور بازى خواهد کرد؟ جواب به این سؤال را فقط یک مرد می‌داند و بس. شخص شخیص برانکو ایوانکوویچ که حالا در ورزشگاه آزادى، کارى به کار مسابقه رفت ندارد و طرحى دیگر را طراحى خواهد کرد.
برانکو، براى بردن می‌آید و دفاع نمی‌کند و البته که بى‌گدار هم به آب نمی‌زند.
برانکو، فشار را نمی‌پذیرد و عقب نمی‌نشیند و بازى را در اختیار السد قرار نمی‌دهد.
برانکو می‌داند که خود او خالق پیروزى‌هاى رنگارنگ پرسپولیس در لیگ آسیا بوده و حالا یک‌بار دیگر باید خود او، کارى بکند که کارستان باشد. براى برانکو، علیپور همان اندازه در عملیات دفاعى- بازدارندگى حریف- مهم است که عملیات تهاجمی پرسپولیس، توسط سیدجلال و شجاع.
پرسپولیس ١١ بازیکن ندارد. یاران برانکو، ٨٠ هزار نفر و ۱۱ نفرند. مردان ١١ گانه، تیم ٨٠ هزار نفره را به خروش وامی‌دارند تا تیم ٨٠ هزار نفره، ١١ شلاق را ٩٠ دقیقه بر پیکر السد بکوبند.
برانکو، شیرین‌ترین و ترسناک‌ترین ٩٠ دقیقه اش را از سر می‌گذراند.
