خبرورزشی/ آرتین زهرابی: این آرزوی دیرینه همه ما بود که چهره ای کاریزماتیک و بین المللی مانند علی دایی که در فوتبال ایران نمونه ای برای او پیدا نمی شود در قامت رئیس فدراسیون فوتبال یا حتی وزیر ورزش ظهور کند.
از نظر ما دایی حتی می تواند جایگاهی فراتر از آنچه نوشتیم پیدا کند و رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا شود. این یک آرزوی محال نبود اما مساله این است که ما فقط خواسته ها و فضیلت هایی که دوست داریم را همواره عنوان کرده ایم و هیچ وقت نخواسته ایم پای حرف خود علی دایی بنشینیم.
دایی سرانجام پس از این همه سال وقتی با این مطالبه مردمی مواجه شد، پرده از یک راز برداشت؛ او پشت میزنشینی و ریاست را در این مدلی که خدمت شما عرض کردیم دوست ندارد. سلیقه است؛ نمی شود چیزی را به دیگران تحمیل کرد.
دایی سرمربیگری در سایپا یا تیم های دیگر را به ریاست در فدراسیون فوتبال یا حتی پست و مقامی از این بالاتر نیز ترجیح می دهد. اصرار ما و شما هم بی فایده است. علی دایی دوست دارد از نزدیک ترین فاصله ممکن، فوتبال را دنبال کند.
عطش میشل پلاتینی شدن که روزگاری به ریاست یوفا رسید در دایی دیده نمی شود. او بارها گفته دوست دارد مربی فوتبال باقی بماند و همین سبک امروزش را دنبال کند.
نهایت اتفاقی که یحتمل برای علی دایی رخ بدهد این است که روزی سرمربی تیم ملی ایران شود. از دایی باید در حیطه مسال فنی و مدیریتی، همین اندازه توقع داشته باشیم و به سلیقه او هم احترام بگذاریم.
هر چند زمان حلال مشکلات است؛ شاید در آینده، نظر و سلیقه او تغییر پیدا کند اما در حال حاضر آنچه پیشتر در مورد دایی تصور می کردیم، چیزی بود که فقط در ذهنیت ما موج می زد؛ در غیر این صورت خود دایی یک جور دیگر می اندیشد و مهم هم این است که او چگونه با حضور در فوتبال اقناع می شود...