خبرورزشی/محمدرضا مدنی؛ در پرسپولیس شجاع خلیل‌زاده، کمال کامیابی‌نیا و سیدجلال حسینی سردمدار این نوع اعتراض‌ها به داور هستند و در استقلال داریوش شجاعیان، روزبه چشمی و وریا غفوری به محض به صدا درآمدن سوت‌های ۵۰-۵۰ داور با دست‌هایی که رو به داور دراز شده‌اند فریادزنان به سمت قاضی میدان می‌روند. اتفاقی که اولین تأثیرش را روی خود داور می‌گذارد تا در تصمیم‌های بعدی اش نتواند آنچنان که باید و شاید با تمرکز قضاوت کند. در اینکه داوران فوتبال لیگ برتری‌مان بدون ایراد نیستند شکی نیست. چه بسا فریدون اصفهانیان چند روز پیش به نگارنده گفت، خودمان به اشتباهات داوران اذعان داریم و معتقدیم مادامی که انسان فوتبال را سوت می‌زند خطا‌های انسانی هم جزئی از فوتبال است. با این وجود سهم فدراسیون از این اشتباهات باید برخورد قاطع با داوران پراشتباهش باشد. جریمه‌های سنگین‌تر و یا محرومیت از قضاوت به مدت طولانی یکی از عوامل بازدارنده در این مسیر است ولی این همه ماجرا نیست. وقتی اکثر بازیکنان شاغل در لیگ برتر از آکادمی‌های سطح بالا بیرون نیامده‌اند نمی‌توان توقع داشت خیلی کلاسیک و شبیه بازیکنان رئال و بارسا در ال‌کلاسیکو با داور رفتار کنند، اما می‌توان این‌قدر توقع داشت که باشگاه‌ها با به خدمت گیری یک روانشناس و یک داور در کادر پزشکی و فنی‌شان بازیکنان خود را توجیه کنند که حمله به داور و اعتراض‌های آنچنانی، جدا از اینکه ممکن است جریمه فردی (کارت زرد) یا تیمی (کارت قرمز) در پی داشته باشد باعث بر هم ریختن جو ورزشگاه شده و حتی شاید تبعات بزرگتری برای لیگ‌مان در پی داشته باشد. از این رو باشگاه‌ها کنار بیانیه نوشتن که آن هم روشی غیرمعمول است می‌توانند به روش‌های کاهش هیجان بازیکنان خود در مواجهه با اشتباهات داوری بپردازند.