به گزارش خبرورزشی، احمد نوراللهی در پست هافبک بازی می‌کرد و حضورش در پرسپولیس با حرف و حدیث‌هایی مواجه شد و حتی شایعاتی به راه افتاد که نوراللهی به واسطه شغل پدر (!) به تیم مطرح پرسپولیس آمده است و....
اما علی دایی سرمربی وقت پرسپولیس پای هافبک آزادشهری خود ایستاد. در همین راستا بد نیست خاطره‌ای از آن روز‌ها تعریف کنیم.
«رضا حقیقی هافبک دفاعی ملی‌پوش پرسپولیس در بازی با نفت تهران کارت گرفت و دیدار بعدی تیمش را از دست داد. پرسپولیس برابر نفت تهران در حالی به تساوی یک بر یک رسیده بود که پیام صادقیان گلی زیبا از روی ضربه کاشته به ثمر رساند. هفته بعد پرسپولیس در اهواز با فولاد خوزستان بازی داشت و با توجه به محرومیت رضا حقیقی، علی دایی سرمربی قرمزپوشان تهرانی تصمیم گرفت از احمد نوراللهی کنار مهرداد کفشگری به عنوان دو هافبک دفاعی تیمش استفاده کند. این اولین بازی احمد نوراللهی جوان در ترکیب پرسپولیس بود. پرسپولیس در آن دیدار با نتیجه ۲ بر یک شکست خورد. یکی از گل‌های فولاد خوزستان در حالی به ثمر رسید که شوت بازیکن حریف پس از برخورد به پای احمد نوراللهی کمانه کرد و درون دروازه پرسپولیس رفت تا پس از پایان مسابقه اغلب بازیکنان باتجربه به این جوان آزادشهری حمله کنند! این در حالی بود که نوراللهی روی گل فولادی‌ها هیچ تقصیری نداشت، اما به هر حال سیبل همبازیانش شد. نوراللهی جوان هم در رختکن سرش را پایین انداخت و ریز اشک ریخت. در این حالت احمد جوان می‌گفت می‌خواهم به فولاد یزد برگردم و... این صحنه را علی دایی دید. سرمربی وقت پرسپولیس هنگام خروج از رختکن احمد را صدا زد و برادرانه به او گفت من به عنوان سرمربی تو را آوردم و مسئولیت تو هم با من است. به حرف کسی توجه نکن و فکر بازگشت به فولاد یزد را هم ازسرت خارج کن. تو یا همین جا در پرسپولیس فوتبالیست می‌شوی یا اینکه هیچی نمی‌شوی، اما من به توانایی و استعدادت ایمان دارم. پس بمان و مبارزه کن.»
شاید ندانید، اما همین حرف‌ها و دلداری علی دایی باعث شد احمد نوراللهی روحیه بگیرد و اتفاقات رختکن را فراموش کند. احمد نوراللهی حتی پس از جدایی علی دایی از پرسپولیس هم متوقف نشد و با تمرین، ممارست و دوری از حاشیه توانست توجه حمید درخشان و برانکو سرمربیان بعدی تیم را به خود جلب کند. احمد جوان که روزی می‌گفتند با پارتی به پرسپولیس آمده امروز یک ملی‌پوش محسوب می‌شود که پیراهن شماره ۸ تیم باشگاهی اش را می‌پوشد. پیراهنی که بر تن بزرگانی همچون حسین کلانی، ناصر محمدخانی، مرتضی کرمانی‌مقدم، مجتبی محرمی، مهدی هاشمی‌نسب، علی انصاریان و علی کریمی رفته است.
نوراللهی فقط و فقط به لطف توانایی، استعداد و زحمات خودش به این جایگاه رسید که البته بخشی از آن به درایت و حمایت علی دایی برمی‌گردد.
اما علی دایی سرمربی وقت پرسپولیس پای هافبک آزادشهری خود ایستاد. در همین راستا بد نیست خاطره‌ای از آن روز‌ها تعریف کنیم.
«رضا حقیقی هافبک دفاعی ملی‌پوش پرسپولیس در بازی با نفت تهران کارت گرفت و دیدار بعدی تیمش را از دست داد. پرسپولیس برابر نفت تهران در حالی به تساوی یک بر یک رسیده بود که پیام صادقیان گلی زیبا از روی ضربه کاشته به ثمر رساند. هفته بعد پرسپولیس در اهواز با فولاد خوزستان بازی داشت و با توجه به محرومیت رضا حقیقی، علی دایی سرمربی قرمزپوشان تهرانی تصمیم گرفت از احمد نوراللهی کنار مهرداد کفشگری به عنوان دو هافبک دفاعی تیمش استفاده کند. این اولین بازی احمد نوراللهی جوان در ترکیب پرسپولیس بود. پرسپولیس در آن دیدار با نتیجه ۲ بر یک شکست خورد. یکی از گل‌های فولاد خوزستان در حالی به ثمر رسید که شوت بازیکن حریف پس از برخورد به پای احمد نوراللهی کمانه کرد و درون دروازه پرسپولیس رفت تا پس از پایان مسابقه اغلب بازیکنان باتجربه به این جوان آزادشهری حمله کنند! این در حالی بود که نوراللهی روی گل فولادی‌ها هیچ تقصیری نداشت، اما به هر حال سیبل همبازیانش شد. نوراللهی جوان هم در رختکن سرش را پایین انداخت و ریز اشک ریخت. در این حالت احمد جوان می‌گفت می‌خواهم به فولاد یزد برگردم و... این صحنه را علی دایی دید. سرمربی وقت پرسپولیس هنگام خروج از رختکن احمد را صدا زد و برادرانه به او گفت من به عنوان سرمربی تو را آوردم و مسئولیت تو هم با من است. به حرف کسی توجه نکن و فکر بازگشت به فولاد یزد را هم ازسرت خارج کن. تو یا همین جا در پرسپولیس فوتبالیست می‌شوی یا اینکه هیچی نمی‌شوی، اما من به توانایی و استعدادت ایمان دارم. پس بمان و مبارزه کن.»
شاید ندانید، اما همین حرف‌ها و دلداری علی دایی باعث شد احمد نوراللهی روحیه بگیرد و اتفاقات رختکن را فراموش کند. احمد نوراللهی حتی پس از جدایی علی دایی از پرسپولیس هم متوقف نشد و با تمرین، ممارست و دوری از حاشیه توانست توجه حمید درخشان و برانکو سرمربیان بعدی تیم را به خود جلب کند. احمد جوان که روزی می‌گفتند با پارتی به پرسپولیس آمده امروز یک ملی‌پوش محسوب می‌شود که پیراهن شماره ۸ تیم باشگاهی اش را می‌پوشد. پیراهنی که بر تن بزرگانی همچون حسین کلانی، ناصر محمدخانی، مرتضی کرمانی‌مقدم، مجتبی محرمی، مهدی هاشمی‌نسب، علی انصاریان و علی کریمی رفته است.
نوراللهی فقط و فقط به لطف توانایی، استعداد و زحمات خودش به این جایگاه رسید که البته بخشی از آن به درایت و حمایت علی دایی برمی‌گردد.
