خبرورزشی/ آرتین زهرابی: برنامه 90 از روزی که در صدا و سیما اعلام وجود کرد و هسته اصلی آن تشکیل شد تا امروز که به گفته عادل فردوسی پور صدها نفر در آن مشغول به کار هستند، موافقان و مخالفانی داشت.
90 منهای ماهیت انتقادی حاکم بر آن از روز نخست و سپس کمرنگ شدن اثرات انتقادی و جنجالی به دلیل افرایش سن و تجربه مجری اش، همواره در دو سوی ماجراهای فوتبال ایران قرار داشت؛
90 را یا خیلی ها دوست داشتند یا بعضی ها به آن انتقادهایی را وارد می دانستند اما به ندرت دیده ایم که منتقدان این برنامه، راضی به حذف 90 باشند.
عادل فردوسی پور که یکی از عاشقان عرصه فوتبال است و به نظر ما زیاد از حد نیز این ورزش را دوست دارد، همه زندگی و جوانی اش را وقف 90 کرد. بخشی از لذت های آسان زندگی او در این راه فدا شد اما فردوسی پور مانند بچه اش از آن مراقبت کرد...
اختلافاتی که در سال 97 میان او و یکی از مدیران سیما به وجود آمده اما آن قدر آزاردهنده شده که دیگر نمی شود حدس زد آیا امشب 90 پخش می شود یا اتفاق تازه ای رخ می دهد؟
90 با این وضعیت، دیگر آن دوشنبه شب های آرم یا پر صدای همیشگی نیست که از پخش شدنش اطمینان کافی داشتیم. سوء تفاهم به وجود آمده (و ظاهرا حل نشده) باعث شده تا نه فردوسی پور تکلیفش را به روشنی بداند نه مدیرانی که با او اختلاف نظر دارند حرفشان را بی تعارف به افکار عمومی بزنند.
بخش احساسی قضیه این است که مثل خیلی ها از اتفاقات رخ داده متاسف باشیم و در لحظاتی که به تحویل سال جدید نزدیک می شویم، این توقع را دیگران داشته باشیم با یک مصاحبه عجیب، مایه دلخوری طیف وسیعی از مردم نشوند اما واقعیت این است که تکلیف عادل فردوسی پور و آنهایی که با او اختلاف دارند سرانجام باید در یک نقطه مشخص شود...
ادامه دادن این بازی بدون این که فرجام آن روشن باشد، فقط بر ابهامات اضافه می کند. همین امشب نمی دانیم آیا برنامه 90 روی آنتن خواهد رفت یا نه!
آیا در سال جدید هم دوست دارید با این اما و اگرها به استقبال شب های دوشنبه بروید؟