خبرورزشی/فرهاد اشراقی؛ یک بار دایی در برنامه ۹۰ گفت لابی هرکس قوی‌تر باشد سرمربی تیم ملی می‌شود، اما فردای آن روز خودش سرمربی شد و گفت من با خدا لابی کردم! صدالبته دایی هر چه دارد از لطف خدا و تلاش‌های خودش است، اما این نمی‌شود که تمام برکناری‌ها را سیاسی بداند و حضورش در تیم ملی و پرسپولیس و سایپا و... را کاملاً غیرسیاسی تلقی کند. در فوتبال ایران عمدتاً «رابطه» حرف اول و آخر را می‌زند. هزار بار نوشتیم کاش دایی رئیس AFC یا وزیر ورزش می‌شد، اما خب او این پست‌ها را دوست ندارد و مربیگری را ترجیح می‌دهد. طبعاً در این شرایط کسی با اسم و رسم و شهرت علی دایی باید منتظر شعار شنیدن و برکناری‌های سیاسی هم باشد. دایی البته در ماجرای قیمت پراید و تیبا و... حرف غلطی نزده بود. او حق خودش و بازیکنانش را می‌خواست که غیرمنطقی و غیرقانونی هم نبود، اما نمی‌توان گفت او مدام به خاطر مسائل سیاسی برکنار می‌شود، ولی روزی که تیم می‌گیرد هیچ ربطی به سیاست و یکسری روابط ندارد. دایی البته نان شهرتش را هم می‌خورد که البته نوش جانش. او به اندازه کافی (و حتی بیشتر از اندازه کافی) برای این فوتبال زحمت کشیده و هر چه دارد ان‌شاءالله خدا بیشترش کند و به او سلامتی بدهد، اما راستش هنوز معتقدم جای شهریار فوتبال ایران هر جا باشد روی نیمکت تیم‌هایی مثل سایپا نیست. دایی نه خودش قدر خودش را می‌داند و نه مدیران فوتبال ایران می‌دانند که او چه آدم بزرگی است.