خبرورزشی/ جهانگیر کوثری؛ احسان حدادی در مسابقات قهرمانی جهان (قطر) با پرتاب 65.16 متر در جایگاه هفتم ایستاد. استدلال او نیز این جمله بود؛ «زورم نرسید.» آیا برای قهرمانی که فدراسیون مربوطه‌اش نیمی از بودجه خود را خرج او می‌کند، این جواب قانع‌کننده است؟ او می‌گوید قهرمان جهان دوازدهم شد و من هفتم! رکورد‌ها در این مسابقات به دلایل مختلف بالا نبود و فرصت مناسبی برای حدادی بود. آقای مک ویلکینز مربی خصوصی و ویژه حدادی تمرکز لازم را بر کار حدادی نداشت و او با چین کنار آمده است و کیسه‌اش را آنجا پر می‌کند. حالا احسان برای المپیک آغاز می‌کند و باید چند عمل سطحی هم روی بدنش انجام دهد و معتقد است در المپیک نتیجه بهتری خواهد گرفت، البته باید پرسید با چه تضمینی؟ حدادی در قطر به رکورد پرتاب ۶۷ متری خود نرسید که اگر این اتفاق می‌افتاد او روی سکو می‌رفت و مدال سال ۲۰۱۱ جهانی خود را تکرار می‌کرد.
آیا اندازه‌های حدادی همین رکوردهاست؟ فاصله قهرمان این دوره از سوئد دانیل استال با او 2.43 متر بود. فاصله او با نفر سوم هم 1.62 متر بود. حدادی با رکورد جهان که متعلق به یورگن شولت از آلمان است 11.64 متر فاصله دارد. سرمایه ما در پرتاب‌ها تنها حدادی است و باید به او دل ببندیم و‌ تر و خشکش کنیم و هوایش را داشته باشیم، اما تا کی؟ شرایط تمرینی و ایجاد امکانات برای او فوق‌العاده است و مردم انتظار بیشتری از او دارند که در این سن باید اتفاق بیفتد. در انتظار المپیک توکیو خواهیم نشست تا شاید یک مدال از حدادی، ما را خوشنود کند و تعداد مدال‌های ما را بالا ببرد. تک‌ستاره پرتاب‌ها در آسمان بی‌ستاره وزنه و دیسک و حتی دوومیدانی را باید حفظ کنیم و شاید هم نازش را بکشیم.