به گزارش خبرورزشی، فولاد بعد از عبور از سد شاهین در بوشهر این بار ماشینسازی را در تبریز شکست داد تا به تیمهای بالانشین جدول نزدیک شود. پیش از این برخی از تماشاگران فولاد انتقادهایی از جواد نکونام داشتند و حتی برخی خواهان برکناری او بودند تا جایی که سعید آذری طبق عادت همیشگی وارد صحنه شد و تأکید کرد از جواد نکونام حمایت خواهد کرد.
نتایج هفتههای اخیر تیم فولاد به سادگی اثبات کرد نباید به سرعت در مورد مربیان جوان تصمیم گرفت و به خاطر کسب یکی، دو نتیجه ضعیف به این باور رسید که تیم ضعیف است و مربی نمیتواند کار را از پیش ببرد. بهترینها در فوتبال تیمهایی هستند که ثبات مدیریت و کادر فنی دارند نه تیمهایی که مدام دست به تغییر در کادر فنی تیم خود میزنند.
جواد نکونام از جمله مربیانی است که نشان داد میتواند حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد. او بعد از شروع مربیگری اش نساجی را به لیگ برتر رهنمون کرد. تیمی که برای اولین بار با جواد نکونام حضور در لیگ برتر را تجربه کرد و این روزها با رضا مهاجری در بازیها جولان میدهد.
باید به پای مربیان جوان ایستاد. تماشاگری که به خاطر یکی، دو باخت شعار میدهد تصمیمش فوتبالی و به سود تیم نیست و تنها به تیم ضربه میزند! متأسفانه برخی از تماشاگران هم تحت تأثیر بوقچیها که شاید منفعتشان در آمدن مربی جدیدی باشد، همراه میشوند و شعار علیه مربی را با صدای بلندتری فریاد میزنند.
فوتبال خم رنگرزی نیست. مربی وقتی به تیم جدیدی میآید دستکم دو، سه فصل زمان میخواهد که به بهترین هدف خود دست پیدا کند و فصل اول حضور در تیم، صرف شناخت میشود و اینکه همه اعضای تیم را برای رسیدن به هدف هماهنگ کند.
سؤال اساسی این است اگر قرار نباشد جواد نکونام و جواد نکونامها در این فوتبال مربیگری کنند پس چه کسانی باید مربیگری کنند؟ احتمالاً باید دوباره به سمت و سوی مربیانی برویم که سالهای سال است در این فوتبال حضور داشتهاند و دهها بار امتحان دادهاند و دیگری چیزی برای عرضه در فوتبال ندارند.
اگر قرار به تغییر فوتبال است باید از مربیان جوان حمایت کنیم و در روزهای باخت همراه آنها باشیم. در غیر این صورت به فوتبال خیانت میکنیم. خیانتی که نابخشودنی است.
نتایج هفتههای اخیر تیم فولاد به سادگی اثبات کرد نباید به سرعت در مورد مربیان جوان تصمیم گرفت و به خاطر کسب یکی، دو نتیجه ضعیف به این باور رسید که تیم ضعیف است و مربی نمیتواند کار را از پیش ببرد. بهترینها در فوتبال تیمهایی هستند که ثبات مدیریت و کادر فنی دارند نه تیمهایی که مدام دست به تغییر در کادر فنی تیم خود میزنند.
جواد نکونام از جمله مربیانی است که نشان داد میتواند حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد. او بعد از شروع مربیگری اش نساجی را به لیگ برتر رهنمون کرد. تیمی که برای اولین بار با جواد نکونام حضور در لیگ برتر را تجربه کرد و این روزها با رضا مهاجری در بازیها جولان میدهد.
باید به پای مربیان جوان ایستاد. تماشاگری که به خاطر یکی، دو باخت شعار میدهد تصمیمش فوتبالی و به سود تیم نیست و تنها به تیم ضربه میزند! متأسفانه برخی از تماشاگران هم تحت تأثیر بوقچیها که شاید منفعتشان در آمدن مربی جدیدی باشد، همراه میشوند و شعار علیه مربی را با صدای بلندتری فریاد میزنند.
فوتبال خم رنگرزی نیست. مربی وقتی به تیم جدیدی میآید دستکم دو، سه فصل زمان میخواهد که به بهترین هدف خود دست پیدا کند و فصل اول حضور در تیم، صرف شناخت میشود و اینکه همه اعضای تیم را برای رسیدن به هدف هماهنگ کند.
سؤال اساسی این است اگر قرار نباشد جواد نکونام و جواد نکونامها در این فوتبال مربیگری کنند پس چه کسانی باید مربیگری کنند؟ احتمالاً باید دوباره به سمت و سوی مربیانی برویم که سالهای سال است در این فوتبال حضور داشتهاند و دهها بار امتحان دادهاند و دیگری چیزی برای عرضه در فوتبال ندارند.
اگر قرار به تغییر فوتبال است باید از مربیان جوان حمایت کنیم و در روزهای باخت همراه آنها باشیم. در غیر این صورت به فوتبال خیانت میکنیم. خیانتی که نابخشودنی است.