خبرورزشی/ جهانگیر کوثری؛ جنجال بازی پرسپولیس و سپاهان هم یک نوع تفریح فوتبالی برای اهالی دلبسته به این رشته بود. حتی اگر بازی انجام نشود، حواشی این اتفاق به اندازه‌ای بود که همه بزرگان دو تیم وارد معرکه شوند. مدیران عامل دو تیم، سرپرستان و مربیان و بازیکنان هم در این شور فوتبالی حضور داشتند. در این وانفسای تهاجم کرونا و تعطیلی تمام مراکز تفریحی، ورزشی و فرهنگی این حواشی هم برنامه‌های تلویزیونی را پوشش داد و هم اهالی فوتبال را سر کار گذاشت. بازی انجام نشد! اما شاید بیش از هشتاد درصد برنامه‌های ورزشی رادیو و تلویزیون اختصاص پیدا کرد به اصفهان و سپاهان و پرسپولیس. حوادث اخیر کرونایی جامعه ما این اجازه را به باشگاه‌ها داد که خود برای فوتبال تصمیم بگیرند و براساس مقررات و قوانین من‌درآوردی خودشان فوتبال لیگ را پیش ببرند. در این فضا بویی از قوانین، سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال حس نشد و چندین کارشناس نوظهور اظهار نظر‌های فیلسوفانه نمودند و فوتبال را تا سطح فیلم‌ها و سریال‌های سخیف پایین آوردند. آن‌ها جامعه خود را و موقعیت اجتماعی فوتبال را در شرایط امروزی درک نکردند و متأسفانه مجریان و یا بهتر است بگوییم تهیه‌کنندگان برنامه‌ها نیز با این موج رفتند تا مرز بیهودگی و اصل و ریشه اجتماعی این اتفاق را فراموش کردند که ما در چه موقعیت و شرایطی قرار داریم. واقعاً در این ورزش و در این فوتبال با چه چراغی به دنبال فرهنگ و کمی درک اجتماعی بگردیم و به کجا مراجعه کنیم و از این بت‌ها و قهرمانان که به اشتباه و غلط بزرگ، اسطوره می‌خوانیم، چه انتظاری داشته باشیم که نان را به نرخ روز می‌خورند و می‌شوند کارچاق‌کن انتخاباتی و یا حمایتی این و آن تا به نوایی مالی برسند و غافل شوند از اینکه چرا تختی، تختی شد! درد امروز فوتبال ما در همین واژه فرهنگ فرو رفته است و به شکل‌های مختلف بیرون می‌زند و ما را شرمنده می‌کند. واقعاً این درد است یا داغ بی‌هویتی کسانی که ورزش را و فوتبال را با خود می‌کشند. داغ بی‌فرهنگی و ارزان‌فروشی که داغ ننگ است. همین!