به گزارش خبرورزشی، معادله جالبی است. با ویلموتس که گران‌ترین مربی تاریخ تیم ملی می‌شود، به عراق و بحرین باختیم و در آستانه حذف از جام جهانی قرار گرفتیم و حالا می‌خواهیم با مربی ۲۰۰ هزار دلاری که تازه قرارداد ریالی بسته، همین دو تیم را ببریم و به جام جهانی برسیم.
البته فوتبال است و هزار اتفاق. مگر ما با والدیر ویرای گمنام استرالیا را حذف نکردیم و حماسه ملبورن خلق نشد؟ خب شاید با اسکوچیچ هم معجزه‌ای فوتبالی رخ دهد و دوباره دقیقه ۹۰ به جام جهانی رسیدیم. مسئله اینجاست که بعد از قرارداد ننگین دوستان با ویلموتس می‌خواستیم صرفه‌جویی کنیم که کردیم. البته بنده خدا اسکوچیچ حاضر بود ۲۰۰ هزار دلار هم بدهد و سرمربی تیم ملی شود. او مربی بدی نیست و حاشیه خاصی هم در این چند سال نداشته و کلاً آدم موجهی است، اما خب تردید‌هایی در مورد اینکه در حد و اندازه تیم ملی باشد، وجود دارد که امیدواریم با نتایجی که می‌گیرد، به این تردید‌ها پایان بدهد، چون ما احتیاج مبرم داریم که عراق و بحرین را ببریم و تازه در مرحله بعد هم از سد غول‌های سنتی قاره آسیا بگذریم و سر از جام جهانی درآوریم. همان جام جهانی که ۸ سال کارشناسان‌مان می‌گفتند رسیدن به این جام کاری ندارد.
اگر قرار به صرفه‌جویی باشد، قاعدتاً می‌توان این کار را از جا‌های دیگر شروع کرد نه از سرمربی تیم ملی! ما معمولاً کمترین پول را به مربیان تیم‌های امید و جوانان و نوجوانان می‌دادیم، اما حالا انگار تیم ملی بزرگسالان را هم به چشم تیم‌های پایه می‌بینیم. به هر حال صرفه‌جویی یک اصل است!
