خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ دعواها، مناقشهها و جدالها در فوتبال ایران اصولا ماهیت درست و حسابی ندارند. تا چندی پیش بر ستارههای روی پیراهن جنگ بود، امروز همه چیز در پوکر قهرمانی خلاصه شده!
تا دیروز بحث «بابا و پاپا» نبود؛ بلکه داوران مورد تمسخر واقع می شدند، فدراسیون فوتبال مقصر بود، روزنامههای ورزشی تقصیرکار بودند، عادل فردوسیپور بخت برگشته سیبل میشد!
قبل از این که بحثهای بیمایه و بیشرمانه فضای مجازی به برنامههای رسمی تلویزیون کشیده شود، همیشه همین دعواها بود؛ اما هیچکس نگفت چرا هیچ تیمی در فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا «جام» نمیگیرد! تاریخ فوتبال آسیا چند بار باید ورق بخورد تا یک بار نماینده ایران جام بگیرد؟ هیچکس در این باره قلمفرسیایی نکرد؟ حتی مثل همین ماجرای 4 و ستاره و پوکر، فحش هم نداد!
88 سال از اولین دوره برگزاری رقابتهای جام جهانی میگذرد. ما به جز چند بار صعود به این جام، هرگز حتی از مرحله انتخابی نیز بالا نرفتیم اما کسی بابت این افتضاح تاریخی در فوتبال ما دست به یقه نشد... این همه سال قهرمان جام ملتهای آسیا نشدیم؛ چون فوتبالی داریم که از روز نخست تا امروز بد مدیریت شده است.
مربی ایرانی را با گلولههای برفی زدیم. مربی خارجی را نپذیرفتیم. چهره جوان آوردیم لت و پارش کردیم. مربی با تجربه آوردیم با پس گردنی فرستادیم در خانهاش. مربی جوان آوردیم به او میدان ندادیم. مربی سرشناس اروپایی آوردیم فحش و بد و بیراه نثارش کردیم.
ما واقعا از جان این فوتبال چه میخواهیم؟ از این فوتبال دولتی که بخش عمدهای از آن را پرسپولیس و استقلال برمیدارند و مابقیاش نصیب تیمهای صنعتی میشود. در فوتبالی که حق پخش معنای اصولی ندارد. درآمدها نامعلوم و غیرشفاف هستند؛ در فوتبالی که مدتهاست رئیس ندارد و هر بار فیفا بابت اساسنامهای که گویا قرار نیست هرگز اصلاح شود به ما تذکر میدهد و تهدیدمان میکند.
ما چنین فوتبال بیهویتی داریم اما هنوز غرق در دعوای بابا و پاپا هستیم و خودمان با این که میدانیم از این دیگ، هیچ بخاری بلند نمیشود اما برای خوردن قیمه پلوی نذری این فوتبال صف کشیدهایم!