به گزارش خبرورزشی، مسئول سازمان لیگ، سایر مدیران فدراسیون فوتبال، معاون وزیر ورزش و ... جملگی می‌گویند بر اساس قوانین و مصوبه‌های موجود، مربی خارجی برای هیچ تیمی نمی‌تواند به ایران بیاید و استقلال نیز شامل همین قانون می‌شود.
حالا می‌شود ساده تر از چند روز قبل از مدیران باشگاه استقلال سوال کرد که سفر به ایتالیا، منهای تقاضای تخفیف از استراماچونی چه دستاورد بزرگ دیگری داشت؟
این سفر که آقای مدیرعامل مدعی شده مصوبه هیئت مدیره باشگاه بوده، آیا منجر به تسویه حساب با استراماچونی شد (که از شواهد و قرائن پیداست چنین نیست) یا منتج به بازگشت این مربی به ایران شد (که این هم به دلیل منع قانونی مقدور نیست).
یک سفر بی‌موقع حتی با مصوبه هیئت مدیره، تنها دستاوری که برای استقلال داشت به هم خوردن نظم و انضباط درون تیمی بود. حالا فرهاد مجیدی به مثابه سرمایه‌ای است که به چهره‌ای شکست خورده تبدیل شد (و جام حذفی را به ارمغان نیاورد) و استراماچونی به همان مربی محبوب هواداران تبدیل شد که نمی‌تواند به اینجا بیاید.
استقلال در شرایط فعلی که قوانین اجازه بازگشت به استراماچونی را نمی‌دهد چه راه‌حلی به جز مذاکره با یک گزینه ایرانی دارد؟
راضی کردن مجید نامجومطلق برای حضور روی نیمکت استقلال در لیگ قهرمانان آسیا برای استقلال خوب است یا ادامه مذاکرات با محمود فکری که باید نساجی را رها کند و برای چند بازی در لیگ قهرمانان به استقلال برود؟
می‌بینید مدیریت‌ها در باشگاه‌های ما چگونه است؛ خیلی عجیب! آنها به سری که درد نمی‌کند دستمال می‌بندند و کار را برای هر طبیب حاذقی سخت‌تر می‌کنند...
