خبرورزشی/ علی جوادی؛ لیگ فوتبال ایران با تحقیقاتی که مهندس صفایی فراهانی انجام داد و با الگوگیری از لیگ برتر انگلیس، شکل و نام حرفه‌ای به خود گرفت. آن زمان مقرر شد تیم‌ها طی مدت ۳ سال کمپ تمرینی و ورزشگاه اختصاصی تأسیس کنند. برنامه آن به تیم‌ها داده شد و قرار بر پیاده شدن برنامه بود. کاری نداریم که آن برنامه هرگز پیاده نشد و فوتبال ما دوباره در مسیر خود طی طریق کرد. فقط نام حرفه‌ای ماند روی لیگ فوتبال ما. تیم‌ها همه مقروض و وامدار و بدهکار و بی‌زمین و بی‌امکانات.
از آن رؤیای شیرین هیچ چیزش محقق نشد. فوتبال ما خصوصی و حرفه‌ای نشد و امکانات هم از فوتبال ما رخت بربست. در نتیجه آرام آرام به بیراهه رفتیم. انتخاب مدیران دولتی به دلیل رابطه‌های قوی بود نه کارنامه‌های مفصل. مدیرانی که آمدند به جای تزریق برنامه برای درآمدزایی و استقلال تیم‌ها، قراردادها را دستکاری کردند تا بلکه دل بازیکنان محبوبی را با خود همراه کنند که صفحات اجتماعی پرطرفداری دارند. دیگر توانایی و کیفیت بازیکنان حرف نمی‌زد، قدرت زبان دلال و میزان فالوورهای بازیکنان بود که قیمت تعیین می‌کرد و اینها فوتبال ما را یک گام دیگر به عقب برد تا مشکلات ما بیشتر شود. فوتبال قطر که روزگاری آرزو داشت شانه به شانه ما بزند، با برنامه و اصولی که به آن وفادار ماند، حرفه‌ای شد و به قهرمانی جام ملت‌ها رسید. فوتبالی که پر از استثناست، در آن همه قانون می‌شکنند و همه احکام با ریش‌سفیدی و کدخدامنشی، وتو می‌شود، هیچ وقت حرفه‌ای نخواهد شد.
