خبرورزشی/ اردشیر لارودی؛ یکم- در کنار استقلال، باید به نمایش خوب و فوتبال متفاوت نساجی قائمشهر هم اذعان کرد! و اتفاقاً هر دوی این برندهها با دو تیم تازه به لیگ برتر راه‌یافته روبه‌رو شدند! تازهواردهای اراکی ۳ گل از نساجی خوردند- ۳ گل غیر تصادفی- و قهرمان پارسال لیگ یک– مس رفسنجان، تیم آقای ربیعی- ۲ گل خوب و خوشنما و راضی‌کننده از استقلال! آیا میتوان این استقلال را تیم فکری که اصول و فلسفه مربیاش را نمایندگی میکند، دانست؟
از شهر خودرو هم باید یاد کرد که ۳- صفر بر ماشین بازی– ببخشید ماشین‌سازی- غلبه کرد! مهدی رحمتی، لذت مربیگری را چشید و کامش شیرین شد! ولی... ولی برنده پیکار هفته اول، گلگهر بود که سپاهان را خوب و همه‌جانبه شکست داد! دربی مربیان را، امیر قلعهنویی از محرم نویدکیا برد! نخستین برخورد، در حساسترین نبرد و در شخصیترین پیکار، مال امیر شد! و این جای بحث دارد!
گلگهر تیم روز! سپاهان بازنده هفته!
دوم- سپاهان شاید حالا فهمیده باشد که «امیرانه» بازی کردن یعنی چه! و شاید روز شنبه ۱۷ آبان ۹۹، فهمیده باشد که حریفان ریز و درشتش در این چند سال، چرا و چطور به «سپاهان امیر» باخته‌اند!
سپاهان در سیرجان بود که دانست، حریفانش چگونه با احساس ناخوش یک «مفت‌باز» بازی را به زردپوشان اصفهان باخته‌اند و دست از پا درازتر از زمین خارج شدهاند! گلگهر به تمام معنا، لذت بردن یک بازی کاملاً باخته را چشید! تیم امیر اول گل خورد و سپس گل زد و بعد، انگار که سوراخ دعا را پیدا کرده باشند! آنقدر آمدند و آنقدر پرفشار هم آمدند که ۲ گل دیگر نیز زدند! هر ۳ گل تیم گلگهر، مهر و امضای فوتبال «تیغی» و دنبال برنده شدن قلعهنویی را بر پای خود داشت! بحث این نیست که امیر، جور دیگری نمیتواند و راه دیگری بلد نیست، نه، کاملاً نه! مسئله این است که تیم امیر، آن‌جور بازی میکند که مربیاش میخواهد! یک راه پیچیده ولی آساننما! یک بازی فاقد حرکاتی که هنوز تبدیل به عادت نشده است و نمیشود! چون برای بردن، اصول سادهتری را بلد است! گلگهر با همین بازی ساده، هم یکی از مهمترین بازیهایش را برد! هم از یک شکست، یک پیروزی ساخت و هم تیم اول روز اول لیگ بیستم شد!
داوران خوب، داوری بی‌آزار
سوم- داوریها خوب بودند! حتی با وجود بیانیه فولاد اهواز که نقش داوران بازی فولاد- ذوبآهن را در نتیجه بازی، پررنگتر از همه عوامل دیگر میداند! داوران در روز اول، داوری کردند و نه تحمیل اراده و تنبیه تیمها! داوران را غلط ندیدیم ولی شواهدی از «لج»بازی را خواسته یا ناخواسته مشاهده کردیم که باید چنین نشانههایی را از عدم سلامت روح، در هیچ داوری و در هیچ داوریای، ندید!
داوریها خوب بود و خوب‌ترین داوری را از آقای رضا عادل دیدیم! مردی که بازی استقلال- مس رفسنجان را خراب نکرد و از شدت و حدت و سرعت و حرکت نینداخت و مسابقه را به سود خودش، قطع نکرد! به حسن اکرمی یادآور میشویم که داور خوب «باید» که در بازی حس نشود! نگفتیم که نباید در بازی و احساس شود! بلکه «باید» که حس نشود و باید زیر لبی هم نخندد که «خوب حالشو» گرفتم! داوران هفته اول، تقریباً همه سبکبال و سبکبار بودند، حتی موعود بنیادیفر و مهدی سیدعلی!
فکری و بازی مردانهاش
امیر و فوتبال رندانهاش
چهارم- هجوم مربیان موج نو– حالا نه خیلی زیاد نو- که به لیگ برتر هجوم آوردهاند، لیگ را به سمت تغییر پیش میبرد! چرا و به چه دلیل را نمیدانم– دنبالش نرفتهام تا بدانم- ولی در این یکی، دو ساله و به ویژه همین سال ۹۹، تعداد مربیان جوان بیشتر از هر وقت دیگر است! مربیانی که آمدهاند و نباید اجازه داد که فراریشان بدهند!
در هفته نخست لیگ بیستم، مهدی رحمتی با شهر خودرو، هم خوب بازی کرد و هم خوب برد! محمد ربیعی و مس رفسنجان، بد بازی نکردند اما کم آوردند و باختند! رسول خطیبی، معلوم نیست چه دردی دارد که هم در اراک ۳ گل خورد و هم استعفا کرد! محرم نویدکیا هم یک باره پوست انداخت و کاملاً زیر و زبر شد!
محمود و امیر، محرم زخمی شده
پنجم- محمود فکری نشان داد که میداند چه گفت و چرا گفت، وقتی که گفت:
...صدای تکل زدن بچههای من را، پای تلویزیون هم باید بشنوند! فوتبال استقلال، از فوتبالهای دوآتشه است!
و اما کار بزرگی که گلگهر انجامش داد! سپاهان همان‌جور که همه را میبرد به قلعهنویی باخت! سپاهان، کاملاً سپاهانی باخت! محرم میتواند به وادی پشیمانی روی بیاورد و این ترجیعبند را زمزمه کند: ...نونت نبود، آبت نبود، مربی گشتنت چه بود؟ ولی نه! محرم همین اندازه که بفهمد عالم بازیکنی با عالم مربیگری دوتاست، قلق کار دستش میآید!
