خبرورزشی/ اردشیر لارودی؛ در لیگ یک بچه‌هایی را می‌بینیم که اندک‌شمارند ولی نابند! سرشارند از استعداد خداداده! لبریزند از هرآنچه که فطری و غریزی و خوبه‌خودی بایدشان دانست! برکت شایان! موهبت آسمانی! خدایان یادگیری و بلد شدن خوبه‌خودی! مظهرهای شکرانه بجا آوردن!
در لیگ یک، نامدیرانی را می‌یابیم که مزاحمند و زحمت‌آفرینند و جز دردسر، کمترین فایده دیگری ندارند! مجسمه‌های کذایی نخست! وراج و بی‌عرضه! پرگوهای پررو!
بچههای ما در لیگ یک هم مظهر همان «آنی» هستند که اگر در وجودتان به ودیعه گذارده باشند، همه چیز را صاحب و دارا خواهید شد! دلیلی برای یک عمر شاکر بودن! مدیران ما در لیگ یک هم مثل گوشه‌های دیگر این فوتبال و همه چیزهای دیگرمان، باعث ضررند و دلیل زیانند و موجب خسران! خسرالدنیا و فی‌الاخره! در هر جا که هستند، نبودنشان واجب‌تر! مثل همین آقایانی که اینک دست از سر فوتبال ایران برنمی‌دارند! آقایانی که در بد کردن، به ته خط رسیده‌اند!
جم، ملوان، هوادار و خیبر!
دوم- نگاهی بیندازیم به لیگ یک در پایان هفته سوم! نخست از بازی «پارس جنوبی جم» بگوییم: سه بازی و ۳ برد، با ۹ امتیاز اول! سپس باید از استقلال اهواز یاد کرد: دو برد و یک تساوی! چوکای تالش، تیم شده است و تاوان این تیم شدن را، امیر خلیفه‌اصل در اهواز داد! بعد می‌رسیم به ملوان با برد دقیقه ۸۸اش! مازیار زارع، در عالم مربیگری هم دستش خالی نیست! سه مسابقه و ۶ امتیاز!
این روزها از لیگ یک گفتن و از رضا عنایتی نگفتن، کمال بدسلیقگی است! سه بازی و ۷ امتیاز! درباره خیبر خرم‌آباد که تیم عزیزی باید باشد، یک خبر دارم برایتان، خرمآبادیها با ۳۰ هزار و بیشتر تماشاگر، در اسلامشهر تهران بازی می‌کنند! و این اگر بی‌هنری به اوج رسیده‌ای نیست، پس چیست؟ شهری که سابقه ۳۰ هزار تماشاگر داشتن دارد، در شهر و دیارش و در خانه و کاشانهاش بازی نمیکند! آری، برادران، لیگ یک آیینه بی‌هنری مدیرانی است که فقط هستند، بدون اندک خاصیت وجودی! و نیز جولانگه بچه‌هایی که همه چیز دارند الا یک جو مدیریت بلد و دلسوز!
عاقلانه تصمیم بگیرید!
سوم- ماجرای پرسپولیس و بازیهای در پیش ماندهاش، تا برگزاری فینال لیگ آسیا، به خیر و خوشی حل شد! حالا می‌ماند چرخه بازیهای ذوب‌آهن که باید مقابل شهرخودرو، پرسپولیس و استقلال نبردی جانانه را پشت سر بگذارد!
شهرخودرو، از مواضع بر حق خود- حق مسابقه دادن از روی تقویم لیگ- کوتاه نمی‌آید و نباید هم! ولی ذوبی‌ها هم چیز ناچیزی نمی‌خواهند! رسول کربکندی، علی شجاعی، رحمان رضایی، در آخرین سخنان خود که مستندش هم می‌دانند از ۱۰، ۱۱ مبتلا به ویروس کووید ۱۹ یا همان کرونای منحوس، سخن به میدان آورده‌اند- یعنی این احتمال- که حتی احتمالش و حتی گمانه‌زنی‌اش هم بیم‌آور و عامل ترس اساسی نباید باشد؟
در این وانفسا، هر کس خر خود را می‌راند! پای ایفمارک را هم که وسط آورده‌اند! ۱۰ و ۱۱ بیمار کرونایی یعنی چه؟ این احتمال، می‌دانید و میدانیم که چه معنایی دارد! حواستان جمع باشد! حرف از بلایی است که می‌تواند به جان همه بیفتد!
استقلال و مارهای افعیخوار
چهارم- استقلال نگران است! نگران این امکان بسیار کم که بازی دربی، در هفته هشتم، در شرایط برابر نباشد! حق با استقلال است و باید هوای کار خود را داشته باشد، ولی برای آنکه استقلال از حریف ویژهاش چیزی کمتر نداشته باشد، شرط اول این است که آبی‌ها اجازه بد تمرین کردن و مجال بد ارنج شدن و فضایی که بد مسابقه دادن را ممکن میکند، علیه خود فراهم نیاورند!
در اصل میخواهیم بگوییم که استقلال، مشکلاتش را باید در خودش برطرف کند! آنکه خنجر از پشت میزند- سخن کاملاً ریشهدار محمود فکری- باید از دور و اطراف استقلال دور شود! آنکه بد تمرین میکند و اجازه صحیح کار کردن را به استقلال نمی‌دهد، نه روبه‌روی استقلال که لابه‌لای این تیم لول می‌خورد و نیش میزند!
استقلال باید به خودش بیاید و در این پایش، تمام احتمالات غلط تمرین کردن را به صفر برساند! استقلال، دشمن بیرونی کم ندارد! ولی خطرناک‌تر از همه، دشمنان داخلی و بی‌سوادی و بی‌سوادان هستند که بدتر از مار و افعی و اژدها عمل می‌کنند!
