خبرورزشی/ فرهاد اشراقی؛ بعد از ناکامی‌های چند دهه‌ای تیم امید و باخت‌های رنگارنگ تیم ملی به عراق و بحرین و بعد از ناکامی همیشگی تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا، حالا پرسپولیس مثل سال ۲۰۱۸ به فینال آسیا رسیده و میلیون‌ها نفر منتظر بازی حساس امروز هستند. بله، می‌دانیم که طرفداران بعضی از تیم‌ها دوست ندارند پرسپولیس قهرمان شود و این واقعیت غیرقابل انکار است ولی خود پرسپولیس آن‌قدر طرفدار دارد که اگر قهرمان آسیا شود، تمام خیابان‌های ایران تا ساعت‌ها قفل شود. جمعیتی که بعد از بازی پرسپولیس و النصر به خیابان‌ها ریختند، به مراتب بیشتر از جمعیتی بود که حتی بعد از بازی‌های حساس تیم ملی در خیابان دیده بودیم. آن شب بعضی از خیابان‌های تهران تا نیمه‌های شب قفل بود و مردم مشغول شادی و پایکوبی بودند. پرسپولیس در واقع میلیون‌ها «هوادار پنهان» دارد که شاید به ورزشگاه هم نمی‌رفتند و الان هم خیلی دقیق (مثل تیفوسی‌ها) اخبار تیم را دنبال نکنند اما به وقتش آماده هر کاری هستند. به خصوص اگر قرار باشد تیم‌شان برای اولین بار قهرمان لیگ قهرمانان آسیا شود و برای دومین بار در تاریخ خود یک جام آسیایی را بالای سر ببرد (پرسپولیس سال ۱۳۷۰ قهرمان جام حذفی یا همان جام جامداران آسیا شد).
روی کاغذ شاید شرایط اولسان هیوندای بهتر از پرسپولیس به نظر برسد. آنها در شرایط مسابقه هستند ولی پرسپولیس با عرض معذرت خورده و خوابیده و تمام بازی‌هایش از سه هفته قبل از فینال آسیا لغو شده که حداقل لغو بازی با نساجی اشتباه بزرگی بود. به این مسئله، نبود امیری، پهلوان و آل‌کثیر را هم اضافه کنید تا متوجه سختی کار پرسپولیس بشوید اما خب این‌طور وقت‌ها ما همیشه به غیرت ایرانی و... امیدواریم. چیزی که پرسپولیس را تا فینال آسیا رساند و تیم‌های دیگر را نرساند. پرسپولیس چون بر خلاف سایر نمایندگان ایران «تیم» بود، تا فینال رفت در حالی که مثلاً استقلال هم مهره‌های خوبی داشت اما به پاختاکور باخت و حذف شد که پرسپولیس راحت شکستش داد و در مجموع می‌توان گفت شاگردان گل‌محمدی با شایستگی به فینال رسیدند و حالا هم شایستگی قهرمانی آسیا را دارند به شرطی که مقابل اولسان هیوندای کم‌اشتباه‌ترین بازی سال خود را انجام بدهند.
پرسپولیس باید جام بگیرد و بار دیگر مردم را در اوج کرونا و گرفتاری‌های فکری و مالی خوشحال کند. این البته یک توقع نیست چون قرمزها تا همین جای کار هم خوب بالا رفته‌اند اما می‌تواند یک «آرزو» باشد، آرزوی شیرینی که کاملاً در دسترس است. کافی است در ۹۰ دقیقه و شاید هم ۱۲۰ دقیقه پرسپولیس یک تیم فرصت‌طلب، کم‌اشتباه و البته کمی خوش‌شانس باشد.
