خبرورزشی/ مهدی شیروانی؛ کارد به استخوانش رسیده است. مرد ساکت و بدون حاشیه دوران قهرمانی، یکی از خوشنام‌ترین و با اخلاق ترین‌های کشتی ایران از کم‌لطفی‌ها و نامرادی‌ها، بدقولی و رفتار ناخوشایند بعضی مسئولان وزارت نیرو و ادارات تابعه دلش خون شده و مجبور به وداع با کشتی و علنی کردن گلایه‌ها و درد دلهایش ازاین رفتار ناپسند، شد. درهمین رابطه با مسعود اسماعیل‌پور دارنده مدالهای نقره و برنزجهان، طلای بازیهای‌آسیایی، سه طلا، یک‌نقره و یک‌برنز قهرمانی‌آسیا به گفتگو نشستیم که مرد همیشه مودب کشتی جویبار به خبرورزشی گفت:
* اصلا نمی‌خواستم دراین رابطه هیچ حرفی بزنم. خیلی دوست داشتم همه کارها براساس مقررات و اجرای قانون انجام می‌شد و این دلخوری‌ها و اعصاب خوردکردنها پیش نمی‌آمد ولی متاسفانه بعضی‌ها در وزارت نیرو شرایطی را به‌من تحمیل کردند که دیگر کارد به استخوانم رسیده و مجبور به بیان درد و مشکلاتم شدم.
* این حرفها را نیز میگویم تا بقیه بچه‌های کشتی بدانند که نباید به بعضی حرفها و وعده‌های مسئولان اعتماد کنند و همه سرنوشت زندگی خودشان را به‌این وعده‌ها گره بزنند.
* هیات دولت، قانون و مصوبه‌ای دارد که دارندگان مدال‌المپیک (طلا، نقره یا برنز) مدالهای طلای قهرمانی جهان و طلای بازیهای‌آسیایی دریکی از وزراتخانه‌ها، ادارات یا سازمانهای دولتی استخدام شوند. حدود ۴ سال است با مساعدت مسئولان استانی، در یکی‌از شرکتهای تحت‌پوشش وزارت نیرو مشغول به‌کار هستم. ولی برای استخدام شدن به‌هر دری می‌زنم، نمی‌شود.
* به‌خاطر شغل پدرم در اداره‌برق، از بچگی به‌این شغل علاقمند بودم. به همین دلیل باعشق و علاقه با مساعدت دکتر فرامرز سپری در یکی از شرکتهای برق مازندران مشغول به‌کار شدم. ایشان آدم بسیار شریف و دلسوزی هستند. برای تشویق ورزشکاران مازندران به‌قهرمانی از هیچ کوششی فروگذار نمی‌کند ولی به تنهایی نمی‌تواند کاری انجام دهد.
* برای استخدام من فقط موافقت دکتر سپری کافی نیست. باید مراحل اصلی از طریق وزارت نیرو انجام شود ولی آنجا عده‌ای هستند که اصلاً نحوه رفتار و حرف‌زدن با قهرمانان را نه تنها بلد نیستند بلکه برای اجرای قانونی که از سوی جهانگیری معاون‌اول رییس‌جمهوری ابلاغ شده نیز انگار می‌خواهند صدقه بدهند. جوری رفتار می‌کنند که آدم شرمنده می شود اصلاً چرا قهرمان شدم و برای کسب موفقیت‌های ورزشی تلاش کردم! وقتی هم به رفتارشان اعتراض میکنم، می‌گویند این قانون ۳ ماه قبل ملغی شده است!
* یک‌جوری حرف می‌زنند انگار بنده بدهکار آقایان هستم و باید همیشه از این حضراتِ طلبکار، فراری باشم. دارم بامسئول مربوطه در وزارت نیرو حرف می‌زنم، آقا تلفن را قطع می‌کند. اینهایی که با ما اینگونه رفتار می‌کنند، با سایر مردم و اقشار مستضعف‌تر و مظلوم‌تر ازما چگونه حرف می‌زنند و برخورد می‌کنند؟! نمی‌دانم آقای اردکانیان وزیر نیرو از این رفتارهایی که همکارانش با قهرمانان انجام می‌دهند، خبر دارد یا ندارد؟!
* هیچ ورزشکار و قهرمانی تمایل و علاقه به‌حضور، استخدام و همکاری با وزارت نیرو را ندارد. من‌هم به‌دلیل علاقه‌ای که از بچگی به‌خاطر شعل پدرم به‌کار در اداره برق داشتم، با این وزارتخانه همکاری میکنم. گویا به دلیل عدم‌حضور و همکاری قهرمانان، وزارت نیرویی‌ها هم نحوه رفتار، برخورد، حرف زدن و پیگیری امور قهرمانان را بلد نیستند.
* قهرمانان و کشتی‌گیرانی که الان دارند می‌درخشند و با کسب افتخارات معتبر بین‌المللی، دل هموطنان را شاد می‌کنند، به‌هیچ‌یک از وعده‌هایی که بعضی از مسئولان می‌دهند، اعتماد نکنند. امروز که می‌توانند کسب افتخار کنند، آنها را تحویل می‌گیرند و وعده‌های دهان پرکن می‌دهند، همین‌که دوره قهرمانی‌شان به‌پایان رسید، نه‌تنها سراغی از آنها نمی‌گیرند و هیچ گرهی از مشکلاتشان باز نمی‌کنند، بلکه تا بتوانند در کارشکنی، آزار رساندن و تحقیر آنها گام برمی‌دارند و در رنجاندن آنها کوتاهی نمی‌کنند.
* الان گل سرسبد کشتی و ورزش ایران، حسن یزدانی است. امیدوارم انشاءالله بازهم بتواند در میادین المپیک و جهانی برای ورزش‌ایران کسب افتخار کند و پرچم کشورم را بالا ببرد. آیا همین گل سرسبد ورزش ایران در جایی استخدام شده است؟! او هم اگر فردا کشتی را کنار بگذارد، همین شرایط را خواهد داشت و با وعده‌های الکی آزارش می‌دهند. همه قهرمانان که حسن یزدانی نیستند. وقتی یزدانی استخدام نیست، بقیه کشتی‌گیران و قهرمانان، دیگر حال و روزشان معلوم است.
* برای درمان و کسب بهبودی، این همه هزینه کردم، آیا یک نفر سراغی از من گرفت؟! کدام یک از مسئولان و وعده دهندگان روزهای قهرمانی و کسب افتخار، حتی یک‌بار سراغ مرا گرفت؟! کدام‌شان حتی یک تلفن به من زده و پیگیر مراحل درمان، اشتغال و ...... من شد؟! اصلاً خوشحال می‌شوند که تعداد قهرمانان و افتخارآفرینان کمتر شوند و کسی با آنها کاری نداشته باشد!
* نمی‌خواهم کسی دلش برای من بسوزد. من بیشتر غصه فردای قهرمانان کشورم را می‌خورم. وقتی امروز با من این رفتار می‌شود، چرا توقع داریم کشتی‌گیر رده دوم و سوم تیم‌ملی برای تامین معاش و زندگی حداقلی برای خانواده‌اش، به‌کار خلاف و مجرمانه کشیده نشود. آیا مسئولان مربوطه خودشان را در این فجایع مقصر، سهیم و شریک نمی‌دانند؟!
