خبرورزشی/ لیگ آزادگان؛ تساوی ملوان برابر نود ارومیه موجب شد تا مازیار زارع از سمت خود استعفا کند و دست باشگاه را برای تصمیم بعدی باز بگذارد. البته استعفای او به بدین معنی نیست که جدایی اش از ملوان قطعی شده؛ شاید پژمان نوری که یکی از رفقای صمیمی مازیار به حساب می آید و مدیریت باشگاه را برعهده دارد با این تصمیم مخالفت کند و در هفته چهاردهم لیگ یک شاهد حضور زارع روی نیمکت تیم ملوان باشیم.
در بخشی از صحبت های مازیار زارع بعد از بازی با نود ارومیه می خوانیم: «من از زمانی که آمدم، تحت فشار هستم. اینجا چیزی برای من ندارد. من و پژمان محبوبیتمان را داشتیم و پولی هم این وسط وجود نداشته. من بدون هزار تومان دریافتی در 5 سال اخیر کار کردم. آقایانی که خیلیها سنگشان را به سینه میزنند، پولشان را گرفتند و رفتند. نگاه کنید نسبت به سال قبل 2 میلیارد بیشتر خرج شده که البته کم هم نیست. میگویند تیم را قهرمان کن. کدام مربی سال اول قول قهرمانی میدهد؟ من دیوانهام، پژمان دیوانه است، جلال رافخایی دیوانه است. ما دیوانه این شهر هستیم. ده بار به بازیکنانم گفتم فضای مجازی را نخوانید. می روم و شما که آماده هستید، بلند شوید و بیایید. من وقتی سرمربی شدم، هیچ پیشکسوتی سر تمرین تیم نیامد. فشاری که به من و این تیم آوردند، در 10 سال اخیر ملوان بی سابقه بوده. همان محمد مایلی کهن که مرا از تیم کنار گذاشت، سر تمرین آمد چون خودش بود.»
و اما مازیار زارع همه حرف هایش را زد، حالا چند کلمه هم از ما بشنود؛
قوی سپید مربی مبارز می خواهد. نه تنها ملوان بلکه همه تیم ها. این حواشی همیشه در فوتبال وجود داشته، دارد و خواهد داشت. منتی بر سر تیم نیست. مازیار زراع آگاهانه هدایت تیم ملوان را قبول کرده و اگر قبول کرده در ازای مربیگری این تیم پولی دریافت نکند منتی بر سر کسی نیست و شاید اگر اینطور نبود هدایت تیم را به او محول نمی کردند. شاید هیچ تیم دیگری حاضر به سپردن هدایتش به مازیار زارع نمی شد به این خاطر که او در مربیگری تجربه ای ندارد و هنوز کارنامه ای از خود به جا نگذاشته که تیمی به سراغ او بیاید و مبلغی به او پیشنهاد دهد. انتخاب با مازیار زارع است. ادامه حضور در تیم ملوان و تاثیر گذاری در این تیم یا خداحافظی با این تیم. مازیار زارع این ملوان شجاع، این تیم دوست داشتنی و یاغی، این تیمی که همه از آن می ترسیدند را این طور بار آورده؛ تیمی که در خانه تساوی می کند، بیرون از خانه می بازد! کارنامه ملوان در این فصل چه جای دفاع دارد آقای زارع؟
وقتی اوضاع اقتصادی ملوان در این فصل بهتر شد، اسپانسری آمد که بچه ها غصه های سال گذشته را کمتر بخورند و آرامش خاطر بیشتری داشته باشند امید انزلی چی ها برای صعود به لیگ برتر بیشتر شد. این صعود حق انزلی چی هاست؛ حق ملوان، حق مردم خوب گیلان اما دوباره سقوط نکردن و تقلا برای حفظ سهمیه تیم در لیگ یک، ظاهرا به یک کابوس تکراری تبدیل شده است!
آقای زارع، آقای نوری! راه مربیگری در گله و شکایت نیست. در طلبکار بودن نیست؛ بلکه در پذیرفتن خطاها و اشتباهات است. در پذیرش راهی است که به غلط در پیش گرفته شده. تیمی که درست بسته نشده و در همه پست هایش با مشکل مواجه است، مسولش کیست؟ بله؛ خود شما آقا مازیار، شما آقا پژمان؛ شما در ساختن این ملوان که اصلا چشم نواز نیست، مقصرید. لطفا از این به بعد بابت خطاهایی که مرتکب شده اید سر هیچ کس، به ویژه مردم انزلی منت نگذارید. اگر می خواهید در ملوان بمانید، بمانید و کمتر حرف بزنید. اگر می خواهید بروید، راه باز و جاده دراز است؛ در سکوت بروید... این تیم بهمن صالح نیا را به خود دیده، غفور جهانی را دیده، محمد احمدزاده و عباس رجبی فرد را به خود دیده؛ هیچ کدام هم از این اداها و اطوارها نداشتند. کار در ملوان، مرد جنگی می خواهد، ملوان یک پدر می خواهد. با ملوان رفتار بزرگمنشانه و پدرانه رفتار کنید...