خبرورزشی - همان شبی که مهدی طارمی به چلسی گل زد و تمام دنیا شروع به تعریف از ستاره ایرانی کردند، یک خبر دیگر هم از یک جوان دیگر آمد که در بزرگی کار طارمی گم شد.

خبر این بود؛ الهیار صیادمنش مهاجم جوان ایرانی شاغل در لیگ اوکراین ارزشی معادل ۲۳۰ میلیارد تومان پیدا کرده است.

مهدی طارمی در قطر بالای یک میلیون دلار دستمزد می‌گرفت، اما قیدش را زد و برای پیشرفت به پرتغال رفت تا با یک چهارم آن دستمزد بازی کند. جوانان ایرانی به فکر پیشرفت هستند و همه چیز آنها پول نیست اما مگر فقط خود آنها باید همه کار را بکنند؟ پس مدیر باشگاه، اعضای هیئت مدیره، ده‌ها معاون و مشاور برای چه حقوق‌های چند ده میلیونی از بیت المال می گیرند و سفر می‌روند و مصاحبه میکنند و از نعمات شهرت لذت می‌برند؟ 

حقیقت همیشه تلخ است و تا مغز استخوان را می‌سوزاند.

این لشکر «دورهمی» هیچ نفعی به باشگاه نمی‌رسانند که هیچ، با ندانم کاری کلی بدهی پشت سر خود می‌گذارند و طلبکار از عالم و آدم می‌روند! حقیقت تلخ فوتبال ما این است که مدیران ما، «مدیرهزینه» هستند. یعنی با لابی و ارتباطات، پستی می‌گیرند و رفقایشان را هم می‌آورند و آن وقت می‌نشیند تا مسئول بالادستی به آنها پول بدهد تا آن پول را حیف و میل ‌کنند!

نه تخصصی لازم است و نه سوادی، هر ۸۵ میلیون ایرانی که سهل است، تمام هشت میلیارد انسان روی زمین هم می‌توانند در این فوتبال مدیریت کنند! شما بلد نیستی بروی بازار و به میل خود پول خرج کنی؟! 

بیشتر بخوانید:

• شیطنت سعودی‌ها/ دلیل تعجب استقلالی‌ها مشخص شد

وقتی هم یقه‌شان را بگیری، همیشه چند بهانه نخ‌نما هست که تازه آن هم از گذشته ارث رسیده و زحمت فکر کردن به آن را هم این عزیزان نکشیده‌اند! توجیهاتی که البته در جای خود، گزاره‌های درستی است اما چون در جای نادرست استفاده می‌شود به فرموده بوعلی سینا می‌شود غلط؛ «اگر برای یک کار غلط، هزار دلیل درست داشته باشی، می شود هزار و یک غلط» این که در فوتبال ما حق پخش تلویزیونی را نمی‌دهند، اسپانسر نداریم و قانون کپی رایت رعایت نمی‌شود، همه درست است. موانعی است که باید برداشته شود. فوتبال باید خصوصی شود اما این حقایق نافی یکسری حقایق دیگر نیست.

در همین فوتبال با این همه مشکل و با این همه کمبود، معدود مدیرانی هستند که هم حق باشگاه‌هایشان را می‌گیرند، هم بازیکن جوان تحویل می‌دهند و هم از راه درست فوتبال می‌کنند. اما سایرین – که متاسفانه بالای ۹۰ درصد را شامل می‌شوند – زالوهایی هستند که به پیکر نحیف این فوتبال افتاده اند و هیچ‌کس هم حریفشان نیست.

همین «اللهیار صیادمنش» قبل از ترانسفر به ترکیه مشتری بهتری از آلمان داشت. از وینفرد شفر غریبه تا همه کارشناسان و هواداران دلسوز می‌گفتند دست نگه دارید و این الماس را مفت حراج نکنید، یکسال دیگر رقم انتقال او بالای ۵ میلیون دلار می‌شود اما مدیرانی که می‌خواستند بار خود را ببندند هم به استقلال خیانت کردند و هم به بیت المال. نتیجه این که حالا این ۲۳۰ میلیارد تومان نصیب دیگران می‌شود و حسرتش برای استقلالی‌ها می‌ماند. پولی که فقط با داشتن «یک مدیر فوتبالی» می‌توانست به راحتی گیر استقلال و فوتبال ما بیاید. و متاسفانه اللهیار نه اولی است و نه آخری ....