خبرورزشی – آرتین زهرابی؛ شوخی بد نیست اما وقتی از حد و حدودش بگذرد تبدیل می‌شود به مضحکه؛ این کلیپ‌های بی‌مایه‌ای که هر لحظه و ثانیه در ورژن‌های مختلف تولید می‌شوند اوایلش شوخی بود اما حالا تبدیل شده به یک دلقک بازی آزاردهنده!
ویدیوهایی که مشخص نیست چه کسی را پس از چند سال نشانه گرفته‌اند؛ علی دایی یا عباس بوعذار؟
سازندگان این کلیپ‌ها در ظاهر ماجرا، دنبال ایجاد فضای بذله‌گویی و شوخی هستند اما طرف مقابل، کسی نیست که اهل شوخی‌های چندش‌آور این زمانه باشد؛ علی دایی اصلا چهره‌ای نیست که بشود با او از این شوخی‌های مضحک کرد.
هدف سازندگان ویدیوهایی یک دقیقه‌ای فضای مجازی، حتی اگر خنداندن مردم باشد (که نیست) باید از آنها سوال کرد؛ این همه خندیدند و قهقهه زدند؛ آخرش چه شد؟ مگر می‌شود اینقدر در زندگی غصه و گرفتاری داشت، بعد این همه لودگی کرد و بی‌جهت خندید؟
این درد بی‌درمان ریسه رفتن‌های هیستریک، ظاهرا دست از سر ما برنمی‌دارد؛ بهانه اگر خندیدن است، دل و جراتش را داریم به این همه مصیبتی که در فوتبال دچارش شده‌ایم هم بخندیم!
این همه خاطرات خوش، اینقدر عکس‌های خوب، این همه کار درست و درمان در طول زندگی وجود دارد؛ چرا به آنها نگاهی نکنیم و آه نکشیم؟
اصلا اگر از علی دایی خاطره‌ای به جز این کلیپ‌های مضحک و بی‌مایه نداریم تقصیر چه کسی است؛ علی دایی یا حافظه تاریخی لعنتی ما و این طبع شوخ و شنگ بودن اینستاگرامی؟
بیشتر بخوانید:
