خبرورزشی - گیل امس که در هیتچین انگلستان رشد کرد، باورش نمی‌شد که روزی آن بدمینتونی که برای سرگرمی با مادر در باغ بازی کرد، از او یک ابر قهرمان و بازیکن افسانه‌ای بسازد. دارنده مدال نقره المپیک ۲۰۰۴ و قهرمان جهان ۲۰۰۶ با آدریان چیلز کالبدش را هر روز عوض می‌کند روزی قهرمان و روزی ناجی جوانان.

اِمس در مصاحبه رادیویی عنوان کرد: «اولین بار با مادرم بدمینتون بازی کردم و رویایم چیزی بیش از این نبود.»

روزی در حالی امس مشغول تماشای رقابت سلی گانل قهرمان دو و میدانی ۴۰۰ متر بریتانیا در بازی‌های المپیک ۱۹۹۲ بارسلونا بود، اِمس به دوستان مدرسه‌ای خود گفت: «من می‌خواهم روزی المپیکی شوم.»

یک ندایی به دختر جوان گفت تو می‌توانی روزی قهرمان المپیک شوی پس تلاش کن و به آنجا برو. هر روز که تمرینات سخت‌تر و سخت‌تر می‌شد دختر ماجراجوی ما تمرکز خود را روی پایان سکو و کسب مدال حفظ می‌کرد.

در زمانی که بیشتر دوستانش برای تفریح بیرون بودند، اِمس خودش را برای رسیدن به موفقیت رانندگی می‌کرد.

امس FOMO شدیدی داشت (ترس از دست دادن)، اما مجبور شد به خودش یادآوری کند: مشکلی نخواهد بود. این فقط یک احساس برای پایان رساندن یک مسابقه است. امس فهمید شخصیت ورزشکار حول ورزش شکل می‌گیرد. همانطور که تمرین می‌کنید، زجر می‌کشید و شکست می‌خورید و منیت را از بین می‌برید.

پاداش نقره‌ای

اِمس و شریک دوبل مختلط، ناتان رابرتسون، در بازی‌های المپیک ۲۰۰۴ آتن پس از دوئل سخت با ژانگ جون و گائو لینگ ۱۵-۱ ۱۲-۱۵ ۱۵-۱۲ برنده مدال نقره شدند، اما به جای اینکه احساس یک پیروزی بزرگ را کسب کند، دارنده مدال نقره المپیک ناامید شد.

امس در گفت‌گویی بیان کرد: «من فکر نمی‌کردم نقره بگیرم، انتظارم بیشتر بود و طلا را از دست دادم. من از کسب مدال نقره متنفرم.»

با این وجود و تمام نا امیدی‌ها، تیم انگلیس با کسب یک عنوان چشم نواز در مسابقات جهانی در سال ۲۰۰۶ به کار خود پایان داد.

امس احساس کرد این بردها یک تسکین موقت است. او می‌دانست که باید خوشحال می‌شد بعد از هر پیروزی ستاره انگلیسی احساس می‌کرد که کار تمام است اما این تازه راهی برای راه جدید بود.

با نگاهی به تورنمنت مورد علاقه امس، Yonex All England، ستاره انگلیسی‌ها از هیبت تیم کره ای متشکل از کیم دونگ مون و یونگ را مین می‌ترسید.

او می‌دانست آنها بازیکنان شگفت‌انگیزی هستند. سبک بازی روان و اصولی بود. می‌دانست که هرگز اینگونه فرصتی برای اشتباه در زمین نیست. اما او راکت را اشتباه نگه داشت، قرار گرفتن تبعات زیادی در پی داشت که تجربه بسیار تلخی برای ستاره انگلیسی‌ها شد. زمین بدمینتون مانند زندگی ماست دادگاهی عادلانه و بسیار قدرتمند اگر خوب و مناسب عمل کنی نتیجه‌اش را خواهی دید. 

خداحافظی از بدمینتون

دختر رویا پرداز انگلیسی بعد از بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ پکن، از حرفه ای بدمینتون خداحافظی کرد، و این وداع منجر به این شد که او از افسردگی دوره‌ای رنج ببرد و از آن زمان تا به امروز با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کند.

امس در گفت‌وگویی عنوان کرد: «یک هفته روی مبل دراز کشیدم افسرده و رنجور بودم اما خودم هم به خودم کمک نمی‌کردم. من یک زن ورزشکار بودم که در برابر مردان یا در کنار آنها بازی می‌کردم. یکی از مشکلات من این بود که هرگز نمی‌توانم احساسات خود را نشان دهم من یاد گرفته‌ام که ویژگی‌های مردانه بیشتری نشان دهم. مردانه بودن در ورزش، همه چیز است، شما روح خود را در کالبد مردی قرار می‌دهید. تمام هویت من از بین رفته بود (پس از بازنشستگی)، و بازگشتن به خودم سخت بود.»

اِمس رویا پرداز و دختر کوچک دیروز، امروز در قالب سفیری تأثیرات مثبت و منفی ورزشی که می‌تواند در زندگی و انسان نقش داشته باشد را به اشتراک می‌گذارد، او امروز به عنوان سفیر اعتماد جوانان و سفیر بدمینتون اسپانیا انگلیس، جوانان را به فعالیت بیشتر و داشتن یک سبک زندگی سالم تشویق می‌کند.