محدثه جوادی؛ منصور بهرامی تنیسور پرافتخار کشورمان رابطه بسیار خوبی با نواک جوکویچ مرد شماره یک تنیس جهان دارد. جالب است بدانید جوکویچ از او اجازه گرفته تا چند حرکت بهرامی را کپی کند. راجر فدرر نیز  در سال ۱۹۹۲ در شهر بازل سوئیس توپ‌جمع‌کن بهرامی بوده است.  مصاحبه اختصاصی خبرورزشی با منصور بهرامی را در ادامه بخوانید.

نظر شما راجع به المپیک بدون نادال و فدرر چه بود؟

فدرر مصدوم بود و از نظر من خوب کاری کرد که در المپیک بازی نکرد. او ۴۰ ساله شده و فکر نمی‌کنم دیگر در المپیک بازی کند. نادال نیز آماده نبود و از شرکت در این رقابت‌ها انصراف داد. این دو مرد بزرگ می‌دانند که جوکویچ تا چند سال دیگر از این دو بالاتر می‌رود و این‌ها می‌خواهند خود را آماده نگه دارند تا فعلا در مسابقات us open سدی مقابل او باشند.

آیا واقعا فدرر در سال ۱۹۹۲ توپ‌جمع‌کن شما بود؟

بله، من رابطه نزدیکی با فدرر و جوکویچ دارم، هر زمان که آنها را می‌بینم من را بغل می‌کنند. من همیشه عادت دارم قبل از بازی@های خودم یک ساعتی با جوانان بازی کنم، خیلی از این جوانان زمانی که تبدیل به یک ستاره می‌شوند می‌آیند پیش من و می‌گویند که من با آنها بازی کرده‌ام. فدرر نیز در سال ۱۹۹۲ در شهر بازل سوئیس توپ‌جمع‌کن من بود. او خودش آمد و به من گفت که یادت هست با من بازی کردی؟ من توپ‌جمع‌کن تو بودم. خودم یادم نبود که با او بازی کردم و فدرر این خاطره را به یاد من آورد و عکسمان را برایم فرستاد.

از رابطه‌تان با جوکویچ بگوید ...

سه چهار سال پیش داشتم با بوریس بکر مربی جوکویچ صحبت می‌کردم، جوکویچ آمد و گفت منصور من دیروز دو ساعت بازی‌های تورا نگاه کردم و از خنده روده بر شدم، امیدوارم از من دلخور نشوی اما می‌خواهم ۵ حرکت تو را کپی کنم. من نیز گفتم تو نفر اول دنیایی و من افتخار می‌کنم که حرکات من را استفاده کنی.

بازی‌های ایران در المپیک را دنبال می‌کردید؟

بله تا جایی که توانستم بازی بچه‌ها را دیدم. من به تمام مدال آوران تبریک می‌گویم و به آنها افتخار می‌کنم که توانستند ما را در دنیا کمی‌مطرح کنند. به تمام المپیکی‌ها می‌گویم ایولله.

دوست داشتید بچه‌هایتان تنیسورهای حرفه‌ای می‌شدند؟

بله بسیار زیاد، خیلی دلم می‌خواست فرزندانم تنیسورهای حرفه‌ای  شوند اما آنها علاقه‌ای به این رشته نشان ندادند. من هم نمی‌توانستم به زور آنها را مجبور کنم. هر زمان که بچه‌هایم را به زمین تنیس می‌بردم بعد از ۱۰ دقیقه خسته می‌شدند، من نیز اصراری به آنها نکردم.

تا به حال شده بازی یک تنیسور ایرانی توجه شما را جلب کند؟

خیر، تا به حال نشده بازی تنیسورهای ایرانی را ببینم و حس کنم آینده‌ای در دنیای تنیس حرفه‌ای دارد.

به غیر از تنیس به چه رشته ورزشی علاقه دارید؟

من دیدن فوتبال را دوست دارم. بازی‌های ملی و لیگ قهرمانان اروپا را دنبال می‌کنم و چون پسرم طرفدار تیم المپیک مارسی است، من نیز این تیم را دوست دارم اما برد و باختش چنان اهمیتی برایم ندارد.

از کارنامه حرفه‌ای خود در تنیس راضی هستید؟

زمانی که به کارنامه ام نگاه می‌کنم بیشتر افسوس می‌خورم چرا که بهترین سال‌های عمرم بین ۲۰ تا ۳۰ سالگی در مسابقات حرفه‌ای تنیس بازی نکردم. من بنا به مشکلاتی ایران را ترک کردم و تا ۷ سال فقط در فرانسه بازی کردم چرا که نمی‌توانستم از این کشور خارج شوم. مسابقات رولان گاروس را در ۳۴ سالگی بازی کردم و در همان سن قهرمان چند atp شدم. اگر می‌توانستم ۲۰ تا ۳۰ سالگی بازی کنم کارنامه ام خیلی بهتر از این می‌شد.

دوست دارید به ایران برگردید؟

می‌توانم بگویم هیچ کس بیشتر از من ایران را دوست ندارد. من با قلب خونین از ایران رفتم. زمانی که پدر، مادر، خواهر و برادرم را رها کردم حس کردم قلبم از جا کنده می‌شود اما مجبور بودم. این موضوع قلب من را شکست. تمام کسانی که از ایران رفتند با دل خوش نرفتند. قلبم و ذهنم در ایران است اما کارم در فرانسه است. ۴۰ سال است که در فرانسه زندگی می‌کنم، همسرم فرانسوی است و بچه‌هایم در اینجا به دنیا آمدند. نمی‌توانم به ایران برگردم اما هر از چندگاهی برای دیدن اقوامم به ایران می‌آیم.

چه شد منصور بهرامی بزرگ شدید؟

از ایران رفتم؛ اگر من امکان کار داشتم ایران را رها نمی‌کردم. می‌رفتم در کشور دیگر مسابقه‌ام را می‌دادم و در کشور خودم زندگی می‌کردم. من کارم ورزش تنیس است اما در ایران دو سال هیچ کاری نداشتم. پول برای گذران زندگی نداشتم و مجبور بودم بروم چراکه مردن برای من بهتر از تنیس بازی نکردن بود. کار من در ایران ممنوع بود، حق تنیس بازی کردن را نداشتم و همین رفتن باعث رشد من در حرفه تنیس شد.

راز خنده‌های معروف شما چیست؟

من دوست دارم به همه انرژی بدهم. این حال من را خوب می‌کند تا با خنده‌های من مردم نیز شاد شوند. زمانی که می‌توانم بخندم چرا با چهره گرفته وارد زمین مسابقه شوم؟

چرا تنیس ایران رشد نمی‌کند؟

متاسفانه در ایران به این رشته توجهی نمی‌شود. بودجه‌ای که فدراسیون تنیس فرانسه، انگلیس و آمریکا برای بازیکنانشان در نظر می‌گیرند را نمی‌شود با بودجه فدراسیون تنیس ایران مقایسه کرد. این کشورها برای بازیکنانشان خرج می‌کنند تا تنیسور، تنیسور شود اما در ایران هیچ هزینه‌ای برای تنیسورها نمی‌شود. این خیلی بد است که بازیکنان ما فقط در ایران بازی می‌کنند، آن‌ها باید با تنیسورهای بهتر از خودشان بازی کنند تا حرفه ای شوند. تا وقتی این اتفاق در ایران نیفتد تنیس رشد نمی‌کند.