درخشش مهدی قایدی در فوتبال امارات خیلی زود شروع شد و او به عنوان بازیکن جانشین در بازی با شارجه کولاک کرد. سرمربی الاهلی بین دو نیمه قایدی را به جای احمد نوراللهی به میدان فرستاد و ستاره سابق استقلال هم با به ثمر رساندن دو گل به پیروزی چهار بر سه تیمش کمک کرد. تازه قایدی روی یکی دیگر از گل‌ها هم مؤثر بود و ارسال او باعث گل‌به‌خودی بازیکن حریف شد. به این ترتیب سیل تعریف و تمجیدها از مهاجم بوشهری در ایران و امارات راه افتاد و بسیاری با ملقب‌کردن او به «نیمار آسیا» از توانایی‌های مهدی تجلیل کردند.
بی‌گمان از درخشش ستاره هموطن و ملی‌پوش خود در فوتبال امارات خرسندیم اما حقیقت آن است که این سقف برای قایدی خیلی کوتاه به نظر می‌رسد. درخشش در فوتبال باشگاهی سطح پایین امارات نه تازگی دارد و نه قند توی دل آدم آب میکند. پیش از قایدی و قبل از دوران تحریم فوتبال امارات از سوی ایرانی‌ها، بسیاری از بازیکنان ایران به طرزی خیره‌کننده در لیگ این کشور درخشیدند و همین تعریف و تحسین‌ها را تجربه کردند. جواد کاظمیان، علی سامره، فرهاد مجیدی، رضا عنایتی، مهرداد اولادی، نکونام، شجاعی، خلعتبری و یک دوجین ستاره ایرانی دیگر هر یک در مقطعی در امارات خوش درخشیدند. هنوز یادمان نرفته که خلعتبری گل می‌زد و دیگوی مارادونای بزرگ ۷۰ متر می‌دوید تا او را در آغوش بگیرد. پس این تحفه خاصی نیست که دست و دل قایدی را بلرزاند.
اصلا چرا راه دور برویم؟ زمانی پیراهن شماره ۸ همین الاهلی امارات بر تن جواهری مثل علی کریمی بود که هواداران و حتی مقامات دولتی دیوانه‌وار دوستش داشتند. سال‌ها بعد از پایان حضور کریمی در الاهلی، همین پارسال او در یک نظرسنجی معتبر به عنوان بهترین بازیکن خارجی تاریخ فوتبال امارات برگزیده شد. با این حال همان‌هایی که برای دریبل‌های کریمی آژیر آمبولانس به ورزشگاه می‌بردند، روزهای ارزشمند جوانی او را گرفتند. وای اگر کریمی چند سال زودتر راهی بایرن مونیخ می‌شد! فقط خدا می‌داند سرنوشت فوتبال او چقدر تغییر میکرد. شاید قایدی هرگز امکان بازی در بایرن را نداشته باشد اما حتما باشگاه‌هایی در اروپا مایل به استفاده از توانایی‌های او هستند. آغاز درخشش مهدی در الاهلی را تبریک می‌گوییم اما کاش او برای طولانی‌مدت به ثروت و سهولت فوتبال امارات دل نبندد و زودتر راهی فوتبال اروپا شود. حیف است. این سال‌ها دیگر برنمی‌گردند.
