جام جم نوشت: «۹ مهر ۱۳۶۵. یک‌چهارم نهایی رقابت‌های فوتبال بازی‌های آسیایی ۱۹۸۶ سئول. ایران - کره جنوبی. فضای ملتهب اردوی تیم ملی به انبار باروتی شبیه بود که فقط به یک جرقه نیاز داشت. جرقه همان شب رقم خورد. با شکست مقابل کره جنوبی در ضربات پنالتی. بازی در ۱۲۰ دقیقه یک بر یک مساوی شد. سیروس قایقران پنالتی اول را گل کرد. عبدالعلی چنگیز دومی را گل کرد. مجید نامجو مطلق سومی را گل کرد. اما ناصر محمدخانی ضربه چهارم را خراب کرد. پنالتی پنجم توسط اصغر حاجیلو گل شد اما فایده نداشت چون احمد سجادی هر ۵ پنالتی را گل خورد. کره‌جنوبی ۵ - ایران ۴.
تیم ملی از گردونه رقابت‌ها حذف شد اما بازی تازه شروع شده بود. ستاره‌های تیم ملی نامه‌ای را که قبل از نخستین بازی تیم ملی در مرحله گروهی نوشته بودند، رسانه‌ای کردند. متن نامه این بود:
«بسمه تعالی
ضمن آرزوی موفقیت برای ملت شهیدپرور ایران و پیروزی رزمندگان اسلام و مسلمین بر کفر، ما بازیکنان تیم ملی بنا بر رسالتی که به عهده ما بچه‌های این آب و خاک اسلامی بود با تمامی قدرت هم‌قسم گشته‌ایم که بازی‌های آسیایی سئول را به اتمام رسانده و بعد از بازی‌ها چون دیگر قادر به ادامه همکاری با مربیان تیم ملی نیستیم لذا از کلیه ملت عزیز و مسئولان ورزش خواهانیم ما را مورد عفو قرار داده و آرزوی موفقیت تیم ملی را در همه میادین از خداوند بزرگ خواهانیم. ان‌شاءالله به امید پیروزی هر چه سریع‌تر رزمندگان اسلام...»
برای اولین و آخرین بار در تاریخ فوتبال، ستاره‌های تیم ملی علیه کادر فنی شورش کردند؛ آن هم به خاطر اختلاف عقیده و دیدگاه. سرمربی تیم ملی (پرویز دهداری) که می‌گفت با انضباط بودن از قوی بودن مهم‌تر است. اما بازیکنان این هشدارها را برنتابیدند و توماری نوشتند تاریخی. پای آن تومار را این ستاره‌ها امضا کرده بودند: محمد پنجعلی، شاهرخ بیانی، شاهین بیانی، حمید درخشان، ضیاء عربشاهی، اصغر حاجیلو، سیدمهدی ابطحی، مرتضی یکه، فرشاد پیوس، غلام فتح‌آبادی، احمد سجادی و سیروس قایقران. که البته این آخری بعد از امضا روی اسمش خط کشید. بعد از رسانه‌ای شدن این تومار چهار بازیکن بر اساس ماده‌ها و بندهای آیین‌نامه انضباطی و با دلایلی چون «اهانت و توهین به مربی»، «سرپیچی از دستورات»، «تشکیل جلسات غیر مجاز»، «رعایت‌نکردن موازین اخلاقی» و «تحریک بازیکنان» برای مدتی، از حضور در میادین محروم شدند؛ چنگیز (۹ ماه)، پنجعلی (۶ ماه)، درخشان و حاجیلو (هر کدام ۳ ماه).»
زنده‌یاد حمیدرضا صدر در یادداشتی در ورزش ۳ تعداد این بازیکنان را ۱۴ تن عنوان می‌کند: «بازگشت به تهران. ادامه بازی؛ بازی بزرگ‌تر و جنجالی‌تر؛ بازی رسانه‌ای؛ روشدن مصاحبه‌های سرد بازیکنان با خبرنگاران در کره. به مشام رسیدن بوی شکست بزرگ؛ بوی سرکشی؛ بوی نافرمانی؛ روشدن مصاحبه هشداردهنده دهداری با خبرنگاران (به نظرم باید در همه جا خاک باشد) ستاره‌ها و شورش؛ شورش برابر دهداری؛ قد علم‌کردن؛ دهن‌کجی؛ رویارویی با رضا وطنخواه. ستاره‌ها رویکرد دهداری را نمی‌پسندند. سخنانش را درباره دو - سه بازیکن. ستاره‌ها پس از بازگشت به تهران نامه‌ای رو خواهند کرد. امضاهایشان را؛ استعفا خواهند داد. تومار ... تومار ... تومار... فدراسیون فوتبال با نامتعارف‌ترین نامه رسانه‌ای روبه‌رو خواهد شد. جلسه‌های علنی و پنهانی؛ غوغا و هیاهو؛ بگیر و ببند. نام ستاره‌ها پای استعفا خواهد آمد: محمد پنجعلی، شاهرخ بیانی، شاهین بیانی، حمید درخشان، ناصر محمدخانی، مرتضی فنونی‌زاده، عبدالعلی چنگیز، ضیاء عربشاهی، اصغر حاجیلو، سیدمهدی ابطحی، مرتضی یکه، فرشاد پیوس، غلام فتح‌آبادی، احمد سجادی و سیروس قایقران. می‌گویند قایقران روی نامش خط کشیده. می‌گویند و می‌گویند ... .»
