فرهاد مجیدی نه آنقدر بد کار کرده بود که بشود عذرش را خواست و نه چنان فوق‌العاده عمل کرده بود که چشم‌بسته حفظش کرد. تیم مدیریتی قبلی استقلال بدش نمی‌آمد در مورد ادامه همکاری با فرهاد بازنگری کند، اما با حضور مصطفی آجورلو به جای احمد مددی این داستان منتفی شد.
آجورلو حتی قرارداد مجیدی را تمدید هم کرد تا اوج حسن نیتش را به این مربی نشان بدهد. با این حال فرهاد آنقدرها هم وقت ندارد. در حقیقت او باید فصل جدید را طوری شروع کند که جایی برای حرف و حدیث باقی نماند، وگرنه کمترین لغزش ممکن است به قیمت بر باد رفتن جایگاه او در استقلال تمام شود.
بدون تعارف مجیدی نقطه ضعف‌هایی دارد که ممکن است هر کدام کار را برایش سخت کنند. درگیری با تمامی مدیران قبلی، فرهاد را در موضعی قرار داده که اگر هر اصطکاکی با آجورلو پیدا کند، دیگر کسی از او حمایت نخواهد کرد. حضور برادرش فرزاد مجیدی در کادرفنی هم از آن دست اتفاقاتی است که برای فرهاد «هزینه» داشته و ممکن است سر بزنگاه، باعث یورش مخالفان به او شود. به علاوه شمار منتقدان مجیدی هم رفته رفته بیشتر شده و آنها با جا انداختن این باور که سرمربی استقلال از حمایت ویژه در فضای مجازی برخوردار است، روی نگاه افکار عمومی اثر گذاشته‌اند.
با این همه اما دردسر بزرگ‌تر فرهاد، داستان اردوی امارات برای بازی با الهلال است. حرف و حدیث‌هایی که بعد از این اردو به‌وجود آمد واقعا عجیب بود. محمود فکری صراحتا مدعی شد سرمربی تیم در شب‌های منتهی به بازی با الهلال کنار شاگردانش نبوده است. بعد هم سجادی، وزیر ورزش مطالب بسیار تندی علیه حواشی سفر خارجی یک تیم ورزشی به زبان آورد. او البته از تیم خاصی اسم نیاورد، اما بخش چشمگیری از مخاطبان، مطالب وزیر را مرتبط با سفر استقلال به امارات دانستند. شاید برای وزارتخانه بحث اصول اخلاقی و ملاحظات چنین سفرهایی مهم باشد، اما خیلی از مردم می‌پرسند چرا باید سرمربی تیم پیش از چنین مسابقه مهمی دنبال کارها و دغدغه‌های شخصی خودش باشد؟ البته همه اینها منوط به آن است که واقعا منظور سجادی به استقلال بوده باشد. در این صورت کار برای فرهاد سخت می‌شود؛ چون هم حمایت وزارتخانه از او کمرنگ خواهد شد و هم گروهی از هواداران نسبت به تعهد حرفهای او دچار تردید شده‌اند. تنها راه برون‌رفت از این شرایط هم فقط کسب نتیجه است. فرهاد باید فصل را خیلی خوب شروع کند، وگرنه ممکن است تاوان سنگینی بدهد.
