نبی کیتا در کودکی پیراهن لیورپول را بر تن می‌کرد، اما وقتی در گینه بزرگ می‌شد فکرش را هم نمی‌کرد که روزی پیراهن لیورپول را به عنوان بازیکن بر تن کند و در لیگ برتر انگلیس فوتبالیست حرفه‌ای شود. او سه سال پیش با مبلغ ۵۲٫۷۵ میلیون پوند از لایپزیش به لیورپول پیوست.

این بازیکن ۲۶ ساله هافبکی فوق‌العاده، دونده‌ای خستگی‌ناپذیر و در گل زدن بااستعداد است. نشریه «سان» گزارشی از زندگی کیتا منتشر کرده که نشان می‌دهد با وجود توانایی طبیعی و عزم پولادینش برای فوتبالیست شدن، مسیر رسیدنش به این هدف آسان نبود.

بزرگ شدن در فقر

کیتا که در محیطی فقیر و از نظر سیاسی ناامن در «کناکری» کشور گینه بزرگ می‌شد، با پای برهنه در خیابان‌ها بازی می‌کرد، از لابلای ماشین‌ها رد می‌شد و گاهی با آن‌ها برخورد هم می‌کرد. چنین پیش‌زمینه‌ای کیتا را به شرایط فعلی رساند، کسی که برای رسیدن به هدف تشنه است و برایش اهمیتی ندارد که در مسیرش چه موانعی وجود دارند.

در مصاحبه‌ای که با سایت «گل» داشت گفت: «ما با هر چیزی که می‌توانستیم بازی می‌کردیم و من اغلب کفش به پا نداشتم، گاهی هم کفش‌های کهنه و پاره می‌پوشیدم. کفش و پیراهن قیمتی نداشتم و همه این‌ها به من کمک کرد تا آماده‌تر باشم و از هیچ‌چیزی در زمین بازی نترسم. خیلی کوچک بودم و مجبور بودم برای هرچیزی بجنگم: شانس برای بازی، برای توپ، احترام دیدن، به همین دلیل هیچ چیزی حتی ماشین‌ها هم نمی‌توانستند جلوی من را بگیرند. قدرت تهاجمی‌ام که در پوزیشنی که در بازی دارم خیلی مهم است، از اینجا نشأت می‌گیرد.»

مادرش «میریام» و پدرش «سکو» کاملاً مطمئن بودند که پسرشان قرار است فوتبالیست حرفه‌ای شود، خصوصاً از زمانی که هرچیز در حال حرکتی را شوت می‌کرد. خودش با خنده توضیح می‌دهد: «مادرم به من گفت هرچیزی که از روی میز می‌افتاد، چه بطری آب چه پرتقال، من با آن دریبل می‌زدم. هرچیزی که روی زمین بود و می‌توانستم شوت کنم من را سرگرم می‌کرد.»

شروع فوتبال و عشق به لیورپول

در ۹ سالگی به تیم محلی «هورویا» پیوست و به عنوان بهترین بازیکن منطقه‌اش شناخته شد. به کیتای کوچک توصیه شده بود که به اروپا برود تا بهتر شناخته شود. اما خودش چندان مطمئن به این کار نبود. ۱۲ ساله بود که لیگ برتر را از تلویزیون تماشا می‌کرد و فهمید دلش می‌خواهد در بالاترین سطح بازی کند. «چنین امکانی در شهر خودم وجود نداشت پس مجبور بودم خودم را در اروپا آزمایش کنم. مطمئن بودم که می‌خواهم فوتبالیست شوم، هم به خاطر عشق خودم به بازی هم برای اینکه بتوانم خانواده‌ام را تأمین کنم.»

از قضا کیتا همیشه پیراهن لیورپول را می‌پوشید. دوستانش عاشق این تیم بودند و پدرش یکی از هواداران بزرگ قرمزها بود. خودش در ادامه می‌گوید: «پدرم هوادار شش‌آتیشه است. از وقتی یادم می‌آید همیشه در مورد این تیم صحبت می‌کرد. قبل از اینکه من بدانم لیورپول چیست پدرم دیوانه این تیم بود. وقتی در مورد علاقه این تیم به من شنید هیجان‌زده شد. می‌خواست در مورد استانبول، استیون جرارد و هر بازی مهم و هر بازیکن بزرگ دیگر باشگاه صحبت کند.»

تست در اروپا

کیتا به محض اینکه به اندازه کافی بزرگ شد به فرانسه رفت و در ۱۶ سالگی چندین تست ناموفق را از سر گذراند تا بتواند ارزش واقعی خود را ثابت کند. بعد از اینکه از سوی چند باشگاه از جمله «لوریان» رد شد، دچار تردید شده بود که آیا می‌تواند فوتبالیست شود یا نه. همچنین اعتراف می‌کند که وقتی مشغول نشان دادن مهارت‌هایش به مربیان بود سعی می‌کرد بفهمد مربی از او چه می‌خواهد.

در این باره می‌گوید: «روزهای سختی بود. نمی‌دانستم از پسش برمی‌آیم یا نه. رؤیایم در چند قدمی‌ام بود اما از دست می‌رفت و مجبور بودم دوباره از اول شروع کنم. من هیچوقت در معرض فوتبال حرفه‌ای قرار نگرفته بودم. هیچوقت در آکادمی تمرین نکرده بودم، هرچه بلد بودم از خیابان یاد گرفته بودم. توپ را می‌گرفتم و با آن می‌دویدم، با چند مهارت بازیکنان را از پیش رو برمی‌داشتم و گل می‌زدم. در طول این تست‌ها و آزمایش‌ها مربیان از من چیزهایی را می‌خواستند که اصلاً نشنیده بودم! از اصطلاحات فوتبالی استفاده می‌کردند که نمی‌توانستم درک کنم و توضیحاتی که می‌دادند را هم نمی‌فهمیدم. از تاکتیک‌ها اطلاعاتی نداشتم.»

اولین قرارداد و همبازی شدن با مانه در ردبول و لیورپول

اولین باشگاهی که به کیتا خوش‌آمد گفت باشگاه «لومان» بود که می‌خواست در ۱۸ سالگی با او قرارداد امضا کند. اما چون در معرض ورشکستگی بودند نمی‌توانستند به توافق برسند. در همین لحظه سرنوشت مداخله کرد.

کیتا به فردریک آرپینون، که مدیر ورزشی باشگاه «ایسترس» بود پیشنهاد شد و او با تماشای تست‌های کیتا بلافاصله تحت‌تأثیر قرار گرفت. با کیتا قرارداد بست و اوج گرفتن این بازیکن اهل گینه آغاز شد. در عرض یک سال خودش را در تیم اتریشی ردبول زالتسبورگ دید و با سادیو مانه هم‌تیمی شد و بار دیگر با او در آنفیلد بازی کرد.
کیتا می‌گوید: «او به من در همه چیز کمک کرد؛ زبان، دوست پیدا کردن، آشنایی با باشگاه و شهر. زالتسبورگ من را به عنوان بازیکن ارتقا داد و خیلی چیزها در آنجا یاد گرفتم، واقعاً دانش تاکتیکی آموختم. سادیو برای من مهم بود و هست. مانند برادر بزرگ‌ترم است. همیشه دوست دارد چیزهای جدید بیاموزد، پیشرفت کند و خودش را بالا بکشد. برای من الگوی خوبی است.»

حالا نبی به آرزوی خودش و پدرش رسیده و یکی از بازیکنان خط میانی لیورپول است که شماره ۸ ارزشمند قرمزهای مرسی‌ساید را هم از دست اسطوره باشگاه استیون جرارد گرفته.