وحید قلیچ خودش یکی از چهره‌های ویژه و خاص تاریخ جام حذفی است. در روز ۱۹ اسفند سال ۱۳۶۷ تیم‌های استقلال و پرسپولیس در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی کشور به مصاف هم رفتند. این دیدار بسیار حساس در وقت‌های عادی و اضافی بدون آنکه گلی در پی داشته باشد، به پایان رسید تا سرنوشت تیم صعود کننده به مرحله بعدی در ضربات پنالتی مشخص شود.
رحیم یوسفی، مجتبی محرمی، محسن عاشوری، مرتضی کرمانی مقدم چهار پنالتی تیم پرسپولیس را به گل تبدیل کردند، اما در طرف مقابل، تنها جعفر مختاری‌فر و رضا حسن زاده توانستند ضربات خود را به گل برسانند و وحید قلیچ به عنوان دروازه‌بان آن روزهای پرسپولیس توانست پنالتی محمدرضا شکورزاده و امیر قلعه‌نویی را مهار کند و...
با وحید قلیچ به بهانه صعود پرسپولیس به مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی گفت‌وگو کردیم که باز هم بحث را به استقلال کشاند.
بازی پرسپولیس و ویستا توربین را دیدید؟
بله اما قبل از آن بازی استقلال و نود ارومیه را دیدم. دلم خیلی برای تیم خوب نود ارومیه سوخت. طفلی‌ها تا دقیقه ۸۸ خوب دفاع کردند و چند دقیقه برای یک پیروزی شیرین و تاریخی کم آوردند. البته باز هم یک پرسپولیسی آبروی استقلال را خرید و گل مساوی را زد تا این تیم اوت نشود!
ولی آرمان رمضانی لوگوی استقلال را گرفت و شادی کرد؟
او پرسپولیسی بود که به استقلال رفت. ما آرمان را به هر حال پرسپولیسی می‌دانیم!
بگذریم! ویستا توربین را چطور دیدید؟
اتوبوسی دفاع می‌کردند که طبیعی بود. به هر حال این تیم آمده بود بازی را به پنالتی بکشاند و یک نیمه هم انصافا خوب بازی کردند. اگر به جای پرسپولیس تیم استقلال جلوی ویستا بازی می‌کرد شاید اوت می‌شد!
چرا نیمه اول بازی با ویستا توربین گره خورد؟
درچنین دیدارهایی نقش تماشاگر خیلی مهم است. تیم حریف وقتی تماشاگر را در استادیوم آزادی می‌بیند ناخودآگاه می‌ترسد و روحیه اش را از دست می‌دهد اما متأسفانه پرسپولیس از این نعمت مدت‌هاست بی بهره است. از طرفی دیگر بارندگی نیمه اول هم یک مقدار کار را سخت کرده بود ولی در نیمه دوم بچه‌ها زود به گل رسیده و ورق را برگرداندند.
وحید قلیچ با دیدن یا شنیدن اسم جام حذفی به یاد کدام بازی می‌افتد؟
همان بازی معروف سال ۱۳۶۷ مقابل استقلال که دو پنالتی امیرقلعه نویی و محمدرضا شکورزاده را گرفتم و صعود کردیم. بازی عجیبی بود و همیشه در خاطر من خواهد ماند.
ظاهرا علی پروین هم قرار بود ۵۰ هزار تومان پاداش به شما بدهد اما...
۵۰ هزار تومان شد ۵ هزار تومان! البته علی آقا پروین استاد و بزرگ ماست که همیشه به گردن من حق دارد. برای ایشان آرزوی سلامتی و تندرستی دارم. یاد آن روزها به خیر...
