امیرعباس واسعی‌زاده؛ این روزها و پس از قطعی شدن صعود ایران در جام جهانی ۲۰۲۲ به صورت طبیعی و البته درست، آینده فوتبال ملی بحث روز کارشناسان است.
قبلا در مورد نوع استفاده از سه بازی باقی مانده صحبت کرده‌ایم و حالا باید به نحوه حضور در جام جهانی پرداخت. اگر به عقب برگردیم، مربی پرتغالی برای ما نسل سازی کرد. کم نیستند کسانی که معتقدند اسکوچیچ میراثی گرانبها را در اختیار گرفت و به جام جهانی برد که البته چیزی از ارزش کار او کم نمی‌کند، به همین دلیل که ویلموتس نتوانست و او توانست!
اما این میراث گرانبها چیست؟
سردار آزمون، علیرضا جهانبخش، میلاد محمدی، سعید عزت اللهی و دهها نمونه دیگر، کسانی بودند که در پایین‌ترین سن توسط کیروش به تیم ملی دعوت و جام جهانی را تجربه کردند. نتیجه این شد که امروز کاپیتان ۲۷ ساله ما تجربه حضور در دو جام جهانی را دارد.
به چه قیمت؟
کیروش دوره قبل با پیراهن سیدجلال حسینی دور افتخار زد اما برای جام جهانی کاپیتان های آبی و قرمز را با خود نبرد . هر کودکی می‌داند با دعوت از این دو مهره شما حمایت هواداران را خواهید داشت، اما کیروش برای هدفی مهم تر خود را قربانی کرد و آن هدف، آینده فوتبال ایران بود ...
این روزها زمزمه کنار رفتن چند بازیکن با تجربه از تیم ملی به گوش میرسد . بدون پرداختن به نام ها و ورود به مصادیق، این کار درست است. بازیکنی با تجربه که همین حالا مدام روی نیمکت می‌نشیند، حتی اگر سال بعد در جام جهانی هم باشد نقشی در فردای فوتبال ایران نخواهد داشت. همان فردایی که متعلق به امثال الهیار صیادمنش، مهدی عبدی و جوانانی مثل آنها است. پس چه بهتر که این سنت حسنه ادامه و حتی شده نیمکت تیم ملی در جام جهانی به جوانانی برسد که ۱۰ سال آینده تیم ملی را بیمه کنند.
