امیرعباس واسعی - آرش رضاوند به فولاد می‌رود.
در فصل نقل و انتقالات و در دنیای فوتبال، این یک خبر عادیست. از این خبرها که هر روز می‌شنوی و چه بشوند و چه نه، جزئی از زندگی فوتبالی هستند. اما این یک خبر «استثنا» یی را هم با خود دارد! اسنثنایی که ما را به دنیایی فراتراز فوتبال و نقل و انتقالات روزمرّه می‌برد.
آرش رضاوند آخرین شماره ۷ استقلال بود ...!
یمن و شگون اعداد
خوش یمنی و شگون از مفاهیم دنیای قدیم است، ازهمان روزها که بشر از غار به سرزمین‌های دیگر رفت و تمدن آغاز شد (تمدن به معنای شهرنشینی، به معنای مراوده و هرآنچه که درم جموع فرهنگ را ساخت) از آن یادگارها برای زندگی امروز برخی به جا مانده که هنوز هم طرفدارانی دارد.
در هر فرهنگ و هر جغرافیا، مردمان اعدادی را به نشانه بخت یا بدشانسی می‌شناسند. مثلاً برای ایتالیایی‌ها عدد ۱۷ عدد بدشانسی است. برای چینی‌ها عدد ۱۰ شانس می‌آورد و چرا راه دور؟ خود ما ایرانی‌ها با عدد ۱۳ چه داستان‌ها که نداریم!
در دنیای امروز بخت و شگون و فال برای خیلی‌ها صرفاً یک سرگرمی است. تایمی‌در مترو یا صفحه ای که رستوران‌های مدرن زیرغذا می‌گذارند تا میز کثیف نشود و سرمشتری هم گرم بماند! اما چه بخواهیم و چه نه، هنوز بسیاری عوام هستند که به این چیزها باور دارند...
عدد جهانی
فوتبال ابداع یا لااقل سوغات انگلیسی‌هاست. پس عجیب نیست که المان‌های فرهنگی انگلوساکسون‌ها را با خود به سراسر جهان برده باشد. عددی که در سرتاسر دنیا در بسیاری از کشورها – درست مثل زبان انگلیسی یا دلار که همه جا کاربرد دارند – به عدد شانس یا شگون معروف شده عدد هفت است. انگلیسی‌ها از قدیم این عدد را نشانه شگون و برکت می‌دانستند و وقتی فوتبال پدیده ای جهانی شد، شماره ۷ نیز اهمیت پیدا کرد. تا جایی که قبل از ظهور پله، مهمترین ستاره‌های هر تیم ملی و باشگاهی شماره ۷ را به تن می‌کردند.
با ظهور پله این شماره جای خود را به ۱۰ داد، که البته در این مسیر بیش ازخود مروارید برزیلی، جادوی شعبده مارادونای آرژانتینی نقش داشت!
داستان یک سلطان
قصه فوتبال در ایران درمحبوبیت دو باشگاه خلاصه می‌شود. اگر به ریشه و پیشینه کاری نداشته باشیم و همین قرمز و آبی را ملاک قرار دهیم، داستان ۷ با پرسپولیس شروع شد.
در روزگاران قدیم سلطان آبی‌ها «علی جباری» شماره ۸ می‌پوشید و این سلطان قرمزها، یعنی «علی پروین» بود که شماره ۷ را جاودانه کرد. پروین از دهه ۴۰ و ورود به پرسپولیس تا سال ۶۵ که بازنشسته شد، این شماره را به جایگاهی رساند که پس از او دیگر قالب تن کسی نشد. در بسیاری از این سالها به احترام پروین یا به عظمت خود این شماره، این پیراهن بایگانی بوده اما در برخی سالها نیز کسانی که دل خوشی از سلطان نداشتند با اصرار این شماره را به تن بازیکنانی کردند. بازیکنانی که از بخت بد سرانجام خوبی پیدا نکردند تا جایی که امروز این شایعه در فوتبال بپیچد که شماره ۷ در پرسپولیس بدشانسی می‌آورد!
شانس یا سنگینی؟
همینجا باید یک تکلیف را روشن کرد.
وقتی مارادونا بازنشسته شد، شماره ۱۰ به تن بزرگترین استعداد آرژانتین رفت اما «آریل اورتگا» با وجود حمایت خود دون دیگو نتوانست آنچه را که مردم از این شماره توقع دارند در پیراهن آلبی‌سلسته برآورده کند.
وقتی ماجرا برای دیگران هم تکرار شد پای علومی‌چون روانشناسی به میدان آمد و این نظریه مطرح که چون مردم از آن شماره مخصوص خاطره و توقع بسیاری دارند، بازیکنی که در ابتدای راه پیراهن را به تن می‌کند درمقایسه با میراث آن ستاره بزرگ قطعاً کم می‌آورد و این مقایسه نابرابر، بازنده ای حتمی‌دارد که ستاره جدید است. در واقع ماجرا هیچ ربطی به شانس و اقبال ندارد و علم قادر به توضیح آن است.
از لرستانی تا جونیور
«کوروش لرستانی» که به عنوان ستاره از پاس به پرسپولیس آمده بود، نخستین کسی شد که پس از علی پروین شماره ۷ را در دهه شصت به تن کرد اما آن مهاجم نامدار و گلزن در پرسپولیس سایه ای از یک بازیکن معمولی هم نبود!
این داستان تا آخرین نفری که تا امروز شماره ۷ پرسپولیس را برتن کرده - یعنی جونیور براندائو برزیلی - ادامه داشته و سرنوشت همه این افراد دلیلی شد تا مدیران پرسپولیس به درخواست بازیکنانی چون عیسی آل کثیر یا علی علیپور برای پوشیدن این پیراهن پاسخ منفی بدهند!
استثنای استیلی
دردهه هفتاد و سال‌هایی که پروین خانه نشین بود بازیکنانی به دلایل و شرایط مختلف این پیراهن را به تن کردند. از محمود شافعی و عبدالله ریاحی تا حامد کاویانپور که در یک بازی درجام باشگاه‌های آسیا از روی اجبار مجبور به پوشیدن این شماره شد!
اما با بازگشت پروین، حمید استیلی تبدیل به استثنای شماره ۷ شد. او که با پروین از تیم رفته بود، به پاس این وفاداری و پس از پوشیدن شماره ۲۵ (که یک بعلاوه بین ۲ و ۵ داشت!) شماره ۷ را یک فصل بر تن و سپس به میل خود آن را دوباره درآورد تا روزی به پسر سلطان برسد.
محو ستاره‌ها
حسین بادامکی، حمید علی عسگری، میثم سلیمانی و سروش رفیعی نامهای دیگری بودند که دراوج دوران فوتبالی خود شماره ۷ پرسپولیس را به تن کردند اما قادر به تکرار درخشش گذشته نشده و با سرنوشتی تلخ مجبوربه ترک پرسپولیس شدند.
میثم سلیمانی که به عنوان ستاره قهرمان لیگ آمده بود حتی نتوانست یک بازی رسمی‌انجام دهد! یا حمید علی عسگری که با شماره ۲۶ به ستاره لیگ تبدیل و به تیم ملی هم رسید اما پس از پوشیدن شماره ۷ در عنفوان جوانی وادار به ترک فوتبال شد.
وارث اصلی وارد می‌شود
سرانجام اتفاقی که خود پروین آرزویش را داشت افتاد و پسرش محمد به پرسپولیس آمد تا با شماره هفت سلطان روزهای درخشش پدر را تکرار کند. صد البته محمد پروین نیز مثل آتیلا حجازی، علی و شاهین بهزادی، مبین درخشان، ماهان پیوس، سینا دست نشان، علی پیروانی، عباس کریمی، علی جلالی، بهتاش میثاقیان و ... نتوانست نام سنگین پدر را تحمل و خیلی زودتر از موعد فوتبال را کنارگذاشت تا از این مقایسه کشنده خلاص شود.
نامهای بزرگ استقلال
سرنوشت شماره ۷ درنیمه دیگر پرطرفدارفوتبال ایران نیز مشابه قرمزهاست. نامهای بزرگ چون حسن روشن، شاهرخ بیانی، مجید نامجو مطلق، رضا نعلچگر، علیرضا منصوریان، محمد نوازی، ستار همدانی این شماره را به تن کردند و در تیم ملی و استقلال افتخارات بسیاری برای خود و هوادارانشان به ارمغان آوردند. اما داستان از جایی شروع شد که فرهاد مجیدی در دهه ۸۰ وارث شماره ۷ و بازوبند کاپیتانی شد...
افسانه فرهاد و استثنای شیخ!
۴ گلی که در دربی زد و آخرین جام قهرمانی لیگ برتر که تا امروزبر فراز دستان او بالا رفته، فرهاد مجیدی را به سطحی از محبوبیت رساند که در کرانه آبی فوتبال ایران سابقه نداشت. شاید همین بزرگی بیش از حد او باعث شد شماره ۷ استقلال پس از آن دیگر سرنوشت خوبی برای صاحبانش رقم نزند! تنها شماره ۷ قابل قبول در دوران پسا فرهاد، شیخ دیاباته بود که در فصل اول پوشیدن شماره ۷ زیرنظر استرا و خود مجیدی آقای گل لیگ شد ولی درفصل دوم آنچنان ضعیف کارکرد که خیلی‌ها دوباره پای بدشگونی شماره ۷ را پیش کشیدند! و حالا از این «تنها موفق» فقط تصویر نفس نفس زدن او در چمن و دست‌ها روی زانودر خاطره‌ها مانده نه پنجه پلنگ پس از گلزنی!
از بختیار تا اختیار انتخاب
«بختیار رحمانی» به عنوان کاپیتان تیم قهرمان لیگ و بازیکن تیم ملی در جام جهانی به استقلال آمد. با کوهی تبلیغات و شماره هفت را تحویل گرفت اما فقط یک نیم‌فصل دوام آورد!
فصل بعد «حسن بیت سعید» دوباره با همان ویژگی‌ها و در پی قهرمانی به عنوان موثرترین مهره از همان مسیر آمد وشماره ۷ را تحویل گرفت اما او هم تنها یک نیم‌فصل دوام آورد! وضعیت «مارکوس نیومایر» هم چندان بهتر از آنها هم نشد و جالب اینکه درتمام این سالها خود فرهاد مجیدی وعلیرضا منصوریان - به عنوان دو شماره ۷ بزرگ - در راس کادر فنی برخی از این بازیکنان را انتخاب می‌کردند اما ...
آخرین قربانی!؟
آرش رضاوند به عنوان یک ستاره از سایپا به استقلال آمد. با شماره ۸۸ آنقدر تاثیرگذار بود که در پایان سال نخست در تیم حفظ شود اما شاید بزرگترین اشتباه را تابستان ۱۴۰۰ با انتخاب شماره ۷ مرتکب شد! رضاوند که همیشه جزیازده نفر اصلی و مردان معتمد فرهاد مجیدی بود، آنقدر ضعیف کار کرد که پس از هواداران و کارشناسان خود فرهاد مجیدی نیز مجبوربه اعتراف و دست کشیدن از اعتماد به او شد. حالا هم که‌هافبک آبی‌ها راهی اهواز شده است.
با توجه به اینکه او آخرین شماره ۷ استقلال تا امروز بود، دوباره افسانه شگون این عدد در تیم بزرگ پایتخت را زنده کرده است! همان افسانه‌ای که پرسپولیسی‌ها را واداشته درتمام این سالها قید دادن شماره ۷ را به ستارگان قدیمی‌و خریدهای جدید خود بزنند!
