حرف های حمید سجادی که رنگ لعاب تبلیغی نداشت، موثر بود! سخنان سجادی، نه به عنوان یک ویر ورزش و یا یک آکادمیسین ورزش، بلکه گفته های مردی که سخت جانی هایش برای پیروزی در ورزش را به چشم دیده ایم و از یاد نبرده ایم، توجه ما را به خود جلب می کند!
سجادی از اراده ای حرف می زند که خصوصی شدن استقلال و پرسپولیس را دنبال می کند و می خواهد در این دایره، کوشش به ثمر رسنده ای را مرعی دارد! سجادی از تشکیل مجمع عمومی استقلال و پرسپولیس حرف می زند و از حضور وزیرانی چند در این مجمع خبر می دهد! مردانی که «پای کار» آمده اند و تا این ضرورت را به نقطه مطلوب نرسانند، آرام نمی گیرند!
سجادی که هنوز دردهای فراموش نشدنی، ساق های خسته اش را در خود می گیرد، وعده ای در راستای عملگرایی می دهد تا مردم و هوادارن استقلال و پرسپولیس را در راستای مطالبه و مطالبه گری، به وادی خاصی از طلب و طالب بودن بکشاند!
سجادی از برپا شدن نماد هر دو تیم به شکل ورزش ایران نیز حرف می زند! باید از اصل قیمت گذاری و تعقیب واقعی خصوصی شدن و واگذاری به بخش خصوصی علاقه مند به ورزش نیز می گوید!
در حرف های سجادی، می توان «رگه» ای نوپدید و تازه از سخن صمیمی و امیدوار که امیدآفرینی را تعقیب می کند و در دل های ورزش دوستان، نهال باور می کارد! دلمان می خواهد که این بار، با این نوع از گویش کنار بیاییم! دلمان می خواهد این بار استقلال و پرسپولیس را به مثابه دو زیربنای تیم ملی ایران، یله و رها و حرفه ای و قدر قدرت ببینیم!
