او در هر دو بازی موفق شد دروازه تیم ملی را بسته نگه دارد. به خصوص در بازی با امارات که تیم ملی نزدیک به یک نیمه را ده نفره بازی کرد. اما مهمتر از عملکرد امیر عابدزاده در این دو بازی و البته دیدار با سوریه بازی با پای این دروازه‌بان بد جوری سرمربی تیم ملی را ذوق زده کرده، بطوریکه در یک محفل خصوصی گفته است این همان دروازه‌بانی بود که می‌خواستم!
اشتباه علیرضا بیرانوند در بازی با لبنان بهانه ای شد که اسکوچیچ در بازی با سوریه به امیر عابدزاده میدان دهد. آن موقع برخی پیش بینی‌ها بر این بود که علیرضا دوباره به ترکیب تیم ملی برخواهد گشت. اما بازی با پای امیر عابدزاده یک حسن برای تیم ملی است به این خاطر که به تیم ملی اجازه می‌دهد از منطقه یک سوم دفاعی بازیسازی را آغاز کند و جالب اینکه شروع مجددهای وی هم منجر به حملات سریع از سوی ایران می‌شود.
علیرضا بیرانوند و پیام نیازمند در بازی با پا به اندازه امیر عابدزاده خوب نیستند. از سویی این دروازه‌بان جوان با اعتماد به نفس بالا درون دروازه قرار می‌گیرد و این خصوصیت ذاتی هم از او یک دروازه‌بان شجاع بار آورده است و به نظر می‌رسد او در دوحه هم مرد شماره یک تیم ملی خواهد بود.
