عادل فردوسی‌پوری که تهیه‌کننده و مجری برنامه ۹۰ بود، با انتقادهای گزنده‌اش از مدیران فوتبال و افشاگری‌هایش درباره پشت‌پرده اتفاقات فوتبالی در ایران به یکی از محبوب‌ترین و جنجالی‌ترین مجریان تلویزیون در یکی، دو دهه اخیر تبدیل شده بود؛ اما تولید برنامه ۹۰ از اسفند سال ۱۳۹۷ قطع شد. بعد از ورود علی فروغی به‌عنوان مدیر شبکه سه سیما، جبهه‌گیری تندی علیه فردوسی‌پور و برنامه ۹۰ شکل گرفت. 

فروغی برنامه ۹۰ را در میان موجی از انتقادات تندوتیز تعطیل کرد و باعث قطع همکاری عادل فردوسی‌پور با شبکه سه سیما شد. او بعد از تعطیلی این برنامه گفت عادل فردوسی‌پور از «مدار» خارج شده بود و داشت به الگوی بدی برای بقیه تبدیل می‌شد. گفته‌های فروغی این شائبه را ایجاد کرد که او مجری تصمیمی است که از بالاتر گرفته شده و شاید کمتر نقشی در اجرای این تصمیم داشته باشد.

کورسوهایی از امید به بازگشت

با وجود همه اینها همچنان بسیاری از دوستداران فوتبال و برنامه ۹۰ امیدوارند فردوسی‌پور بتواند بالاخره از سد موانع صداوسیما عبور کند و دوباره در جایگاه مجری محبوب‌ترین برنامه صداوسیما دیده شود. این امیدواری‌ها گاهی با اظهارنظرهایی که از طرف برخی مسئولان یا نمایندگان مجلس منتشر می‌شود بالا می‌گیرد. 

همین هفته گذشته بود که نماینده مردم اردبیل در مجلس از دیدارش با رئیس صداوسیما خبر داد و گفت در این دیدار خواستار بازگشت عادل فردوسی‌پور به شبکه سه سیما شده است. حجت‌الاسلام سیدکاظم موسوی که در جلسه علنی مجلس صحبت می‌کرد، در تذکری شفاهی گفته بود در نشستی با رئیس سازمان صداوسیما، برگشت عادل فردوسی‌پور به برنامه ۹۰ شبکه سه را مطرح کرده و خواسته مکانیسمی برای این کار در نظر گرفته شود. او به رئیس سازمان صداوسیما گفته «ما که برای کاهش فشار اقتصادی و معیشتی مردم کاری انجام نمی‌دهیم، حداقل با بازگشت فردوسی‌پور به این برنامه کاری برای جوانان انجام دهیم».

درخواست هواداران از  رئیس صداوسیما

در این میان هواداران فوتبال و عادل فردوسی‌پور هم بی‌کار ننشستند. آنها این روزها با راه‌اندازی کارزاری که بیش از چندین هزار نفر آن را امضا کرده‌اند و تعداد امضاهای آن به سرعت در حال افزایش است از پیمان جبلی، رئیس سازمان صداوسیما، خواسته‌اند فردوسی‌پور را به برنامه‌های فوتبالی بازگرداند. در متن این کارزار با اشاره به فعالیت حرفه‌ای فردوسی‌پور نوشته شده: «آقای عادل فردوسی‌پور فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۷۲ با روزنامه‌نگاری در مجلات ورزشی شروع کرد و سپس در تلویزیون به‌عنوان گزارشگر ورزشی مشغول به کار شد. او پس از گزارشگری مسابقات فوتبال جام جهانی ۱۹۹۸ به شهرت رسید و در سال ۱۳۷۸ برنامه ۹۰ را برای بررسی فوتبال ایران طراحی و تهیه کرد. او تا سال ۱۳۹۷ که از سوی مدیریت شبکه سه کنار گذاشته شد، به اجرای ۹۰ پرداخت و این برنامه همواره از پرمخاطب‌ترین و بهترین برنامه‌های صداوسیما  به‌ شمار می‌رفت». 

امضاکنندگان این کارزار می‌گویند: «عادل فردوسی‌پور در میان شخصیت‌های تلویزیونی ایرانی از محبوبیت گسترده‌ای برخوردار است و عناوینی مانند بهترین گزارشگر فوتبال، بهترین مجری و بهترین چهره تلویزیونی را از جشنواره‌های مختلف دریافت کرده‌ است». آنها به گفته‌های جبلی استناد کرده‌اند که گفته بود: «هیچ مانعی برای حضور دوباره‌ فردوسی‌پور در سازمان صداوسیما نیست» و از او خواسته‌اند به این تقاضای هواداران فردوسی‌پور پاسخ دهد و «این مجری توانا دوباره به شبکه سه بازگردد و برنامه ۹۰ را اجرا کند».

وعده‌های پرابهام رئیس صداوسیما

رفتن عبدالعلی علی‌عسگری از سازمان صداوسیما به‌عنوان رئیس و جانشینی‌اش توسط پیمان جبلی به امیدواری‌ها برای بازگشت فردوسی‌پور به صداوسیما افزود. 

با وجود ادعای سازمان صداوسیما درباره بلامانع‌بودن بازگشت فردوسی‌پور به این سازمان برای اجرای برنامه‌های ورزشی، اما همچنان بازگشت او در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. سازمان صداوسیما بعد از لغو ساخت برنامه 90، برنامه فوتبال برتر را جایگزین این برنامه کرد که محمدحسین میثاقی آن را اجرا می‌کند. با اینکه این برنامه هرگز نتوانست محبوبیت برنامه ۹۰ را به دست آورد، اما گویا راه و روش میثاقی برای اجرای برنامه فوتبال برتر به مذاق مدیران سازمان صداوسیما بیشتر خوش می‌آید و دیگر نیازی به اجرای دوباره برنامه ۹۰ نمی‌بینند. 

درخواست هواداران فوتبال و عادل فردوسی‌پور از سازمان صداوسیما تا به حال با چندین واکنش از طرف رئیس این سازمان مواجه شده که بیشتر به کلی‌گویی‌های درباره حفاظت از «سرمایه‌های انسانی» و «صیانت از چهره‌ها» ختم شده است. این شرایط پرابهام و موضع‌گیری‌نکردن صریح سازمان صداوسیما درباره آینده فردوسی‌پور در این سازمان هوادارانش را کلافه کرده است. آنها در نهایت امیدوارند با کارزاری که به راه‌ انداخته‌اند بتوانند صدایشان را به گوش مدیران صداوسیما برسانند؛ مدیرانی که گویا چندان علاقه‌ای هم به شنیدن این صداها ندارند.