«آقا چند سالته؟ متولد چه سالی هستی؟ ۴۳ سال داری؟ می‌خواهی سوپرجام را قضاوت کنی و بروی (خداحافظی کنی)» سیاست خداحافظی‌دادن داورهایی که در مرز ۴۲ یا ۴۳ سال قرار دارند از بازی سوپرجام استارت خورده و این پیشنهاد خداحافظی به داوران و کمک داوران لیگ برتری که به این سن رسیده‌اند از همین بازی به ظاهر مهم شروع شده است!
اما در میان داورانی که با این پیشنهاد عجیب کمیته داوران مواجه شده‌اند، تنها محمدرضا اکبریان بود که پذیرفت در بازی سوپرجام حضور پیدا کرده و دو سال زودتر از موعد مقرر (زمان بازنشستگی که سن ۴۵ سال است) از داوری خداحافظی کند و عطای کار را به لقای آن ببخشد! اما چند داور دیگر که در شرایط سنی اکبریان بودند، قبول نکردند از داوری خداحافظی کنند. این سیاست چند سال پیش زمانی که حسن کامرانی‌فر رئیس دپارتمان داوری بود، اعمال شد و تورج حق‌وردی و احمد صالحی زودتر از زمان بازنشستگی از داوری کنار گذاشته شدند اما حالا بعد از گذشت چند سال دوباره همین سیاست توسط افرادی پیاده می‌شود که به نوعی مستقیماً با خود کامرانی‌فر (به عنوان دبیر کل فدراسیون) در ارتباط هستند. پیشنهاد وسوسه‌انگیز به داورانی که دو - سه سال تا سن بازنشستگی مانده‌اند، داده می‌شود تا هم شکل و شمایل زور و تحمیل نداشته باشد و همین که محترمانه خودشان با دنیای داوری خداحافظی کنند.
روز گذشته که در خصوص خداحافظی سیدعلی با قضاوت در داربی نوشتیم طبق سیاست همه مسئولان، رؤسای کمیته داوران این خبر را تکذیب کردند، اما در مدتی که آنها سعی داشتند این خبر را تکذیب کنند، داورانی که با آنها برای خداحافظی تماس گرفته شده بود با ما ارتباط برقرار کرده و به این نکته اشاره داشتند که عین ماجرای خداحافظی اکبریان برای آنها هم اتفاق افتاده است و آنها بشدت از سیاست حاکم در فدراسیون ناراحت بودند!
این داوران به نوعی این خبر را تأیید کردند و خواهان حمایت از نسلی شدند که بدون تفکر قرار است سوخته شوند. جدا از ماجرای خداحافظی داورانی که از آنها یاد شد و به طور حتم بزودی زبان انتقاد باز کرده و دلخوری‌هایشان از کمیته داوران را رسانه‌ای میکنند، اما یک مسأله در مورد سیاست اخیر کمیته داوران بدجور توی ذوق می‌زند. مسأله اینجا است که مسئولان کمیته داوران قصد دارند داوران با تجربه خود که در روزهای حساس عصای دست آنها هستند را با چه پشتوانه‌ای از میدان به در کنند؟ طی چند سال اخیر چند داور جوان توانستند پشتوانه‌ای قوی برای داورانی باشند که چند سال دیگر بازنشسته می‌شوند؟ یا با این سیاست غلط اخیر کمیته داوران وادار به خداحافظی خواهند شد؟ چقدر تاکنون در جامعه داوری استعدادیابی شده که در نهایت یک علیرضا فغانی بتواند نماینده شایسته‌ای در سطح بین‌المللی باشد؟ چشمه داوری که رو به خشک‌شدن است چطور می‌توانند در آینده با قطره‌چکان آن را پر کنند؟ اگر مسئولان کمیته داوران پاسخ این سؤالات را می‌توانند بدهند باکی نیست که خبر موثق ایران ورزشی را تکذیب کنند!
اما اگر پاسخی برای سؤالات بحق ندارند؛ تکذیب خبری که از درون خود فدراسیون بیرون آمده و برخاسته از دل‌نگرانی داورانی است که مزد زحمات خود را خداحافظی اجباری می‌دانند، چه سودی برای جامعه فوتبال و داوری دارد؟ خبر قضاوت سیدعلی در داربی شاید بهانه خوبی باشد برای بازشدن حقایقی که سعی می‌شود با سرپوش گذاشتن به آن فقط فرار رو به جلو کنند وگرنه اگر لیگ ما همواره پر باشد از داوران طراز اول و با آتیه قطعاً زیباتر پیش خواهد رفت و بیشترین منفعت را خود کمیته داورانی می‌برد که بعد از هر بازی (نه چندان مهم) دلواپس سر و صدایی هستند که از درون لیگ بالا می‌رود!»
