بعد از شکست دو بر صفر در برابر کره جنوبی این پیروزی برای تیم ملی حائز اهمیت است. جدا از اینکه این پیروزی موجب می شود ایران احتمال بازگشت به صدر جدول را داشته باشد مسابقات مقدماتی را با برد تمام خواهد کرد و این یک پایان خوب برای دراگان اسکوچیچ و شاگردانش خواهد بود. تیمی که زودتر از خیلی از تیم‌ها بلیت حضور در دوحه را بدست آورد؛ آنهم در شرایطی که مارک ویلموتس کار را برای اسکوچیچ و تیمش سخت کرده بود.
همانطور که بازی ایران در برابر کره جنوبی تشریفاتی نبود به نظر می رسد دیدار تیم ملی در برابر لبنان هم تشریفاتی نباشد چون ایران برای برد در این بازی مصمم است و از سویی لبنانی‌ها هم گفته اند به دنبال بازی شرافتمندانه در جدال با ایران هستند. بنابراین قابل پیش بینی است این یک بازی سخت برای هر دو تیم باشد.
تیم ملی با چه شیوه‌ای در این دیدار بازی خواهد کرد؟ سیستم مهم نیست. در فوتبال امروز فاصله‌ها مهمتر از شیوه بازی است. با بازگشت برخی از بازیکنان مصدوم به اردوی تیم ملی، شرایط ایران در بازی با لبنان به مراتب بهتر از بازی با کره جنوبی خواهد بود. به خصوص که این بازی تماشاگر هم خواهد داشت.
از خط دروازه شروع می کنیم. اسکوچیچ از علیرضا بیرانوند به امیر عابدزاده رسید و حال اگر قرار باشد با یک اشتباه از امیر عابدزاده عبور کند همواره مرد شماره یک تیم ملی این بیم را خواهد داشت با یک اشتباه جای خود را در ترکیب ثابت تیم ملی از دست دهد و این استرس بدون شک برای هیچ یک از دروازه بانان تیم ملی خوب نخواهد بود. امیر عابدزاده یا علیرضا بیرانوند؟ اگر اسکوچیچ بخواهد همانند مربیان اروپایی رفتار کند باز به امیر عابدزاده بازی خواهد داد تا به او ثابت کند با یک اشتباه پشت دروازه بان شماره یکش را خالی نخواهد کرد. در غیر اینصورت یک بار دیگر علیرضا به ترکیب ثابت تیم ملی باز خواهد گشت. به خصوص که این دروازه بان هم با یک اشتباه جایگاه خود را در ترکیب تیم ملی از دست داد.
در خط دفاع بازگشت صادق محرمی به پست دفاع راست خبر خوبی برای تیم ملی است. در قلب خط دفاعی براحتی می توان پیش بینی بازی محمد حسین کنعانی زادگان و مجید حسینی را داشت چرا که شجاع خلیل زاده به خاطر مصدومیت اردوی تیم ملی را ترک کرده است. امید نورافکن یکی از بازیکنان مورد علاقه اسکوچیچ است که پیش بینی می شود این بار در پست تخصصی بازی کند. یعنی دفاع چپ و در این صورت میلاد محمدی بار دیگر نیمکت نشین می شود.
بازی سعید عزت الهی و احمد نورالهی در جلوی خط دفاعی هم تیم ملی در فاز دفاعی قوی خواهد کرد و هم فاز حمله چرا که احمد نورالهی هافبکی است که پیشروی و گلزنی را دوست دارد. سعید هم برای این بازی همانند صادق محرمی به اردوی تیم ملی باز خواهد گشت. بازگشت بازیکنان اصلی به ترکیب تیم ملی تنها به این دو بازیکن ختم نمی شود. کاپیتان هم بار دیگر به ترکیب تیم ملی باز خواهد گشت؛ علیرضا جهانبخش. او و علی قلی زاده دو هافبک کناری تیم ملی خواهند بود. تیم ملی در این بازی کمی تهاجمی تر به نسبت بازی گذشته بازی خواهد کرد چون لبنان از نظر فنی در حد و اندازه‌های کره نیست و از سویی تیم ملی به دنبال این است که با یک برد خوب بازی را تمام کند.
سردار آزمون در نوک خط حمله تیم ملی. این محتمل ترین تصمیم اسکوچیچ برای فاز تهاجمی است. در گذشته و در غیاب سردار آزمون و مهدی طارمی هیچ گاه اسکوچیچ تیم ملی را با دو مهاجم ارنج نکرد. اینبار هم مهدی طارمی نیست. آیا اسکوچیچ تغییر دیدگاه می دهد؟ وحید امیری پشت سردار آزمون. به عنوان پلی میکر یا مهاجم دوم و یا هر عنوان دیگر. این احتمالا نسخه نهایی اسکوچیچ برای خط حمله خواهد بود. البته این یک پیش بینی است. او یعنی وحید امیری در بازی‌های گذشته نشان داده در نیم فضاها بازیکن خوبی است. ممکن است او و علیرضا جهانبخش در جریان بازی مدام جای خود را تغییر دهند. اسکوچیچ پیش تر این شیوه را در یکی از بازی‌ها آزمایش کرده بود که خوب جواب گرفت. البته وحید امیری امروز به خاطر مصدومیت به صورت انفرادی تمرین کرد و حضور او در ترکیب ثابت تیم در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. ممکن است او امروز به این دلیل با تیم تمرین نکرد تا با استراحت بیشتر و رفع مصدومیت فردا در ترکیب تیم ملی قرار بگیرد. به هر صورت در غیاب امیری تیم ملی می تواند با دو مهاجم بازی کند یا بازیکن دیگری نقش وحید امیری را بازی کند. مثلا مهدی ترابی. برای بازی با دو مهاجم هم به اندازه کافی مهاجم در اردوی تیم ملی وجود دارد؛ کریم انصاری فرد و الهیار صیادمنش و ... سامان قدوس اگر در اردوی تیم ملی حضور داشت اسکوچیچ برای این پست خیلی دغدغه‌ای نداشت. یا مهدی قایدی. اما هیچ یک از این دو در اردوی تیم ملی حضور ندارند.
از خط دروازه تا خط حمله؛ اسکوچیچ به اندازه کافی بازیکن جایگزین دارد و در جریان بازی می تواند با بازیخوانی و تعویض‌های به موقع شرایط را به سود ایران تغییر دهد. ۴-۱-۴-۱ یا ۱-۳-۲-۴؟ تکرار می کنیم. این‌ها اصلا مهم نیست. شیوه‌ها در بازی موجب پیروزی و شکست نمی شود. این نمایش در زمین و فاصله بین بازیکنان است که رای به برتری تیمی می دهد.
