پس از ۸ سال پرافتخار و قهرمانی سریالی بوندسلیگا، روبرت لواندوفسکی مهاجم بلندبالای لهستانی، گرفتار روی خشن باشگاه شده است.
حرفه‌ای
جاناتان ویلسون در نشریه «گاردین» نوشت: مشکل بزرگ روبرت لواندوفسکی حرفه‌ای بودن اوست. یک سال از قراردادش با بایرن مونیخ باقی مانده و می‌خواهد برود، اما هیچ‌کس باور نمی‌کند که اگر یک سال دیگر او را در باشگاه نگه دارند، از کار دست می‌کشد و سر و صدا ایجاد می‌کند. او کارش را دوست دارد. از همکارانش خوشش می‌آید. آنقدر برای خود احترام قائل است که با پشتکار ادامه خواهد داد حتی اگر رئیس‌هایش با او رفتاری ظالمانه داشته باشند. او نمی‌خواهد کسی را ناامید کند، حتی خودش را.
به هر حال، او آنقدر به حرفه و پیشرفت خود متعهد است که وعده‌های غذایی خود را به صورت معکوس می‌خورد، یعنی ابتدا دسر، زیرا معتقد است که این کار چربی بدنش را کاهش می‌دهد. او در ماه آگوست ۳۴ ساله می‌شود اما جوان‌تر به نظر می‌رسد. لواندوفسکی از سال ۲۰۱۳ تنها ۲۴ بازی را به دلیل مصدومیت از دست داده است. قرار نیست اعتصاب کند یا اخلالگر باشد. قبل از انتقال به بایرن یک فصل بیشتر از آنچه که می‌خواست در دورتموند ماند و در ۳۱ بازی لیگ، ۲۰ گل به ثمر رساند. همین موضوع این امر را ثابت می‌کند.
این اخلاق، او را قابل استثمار می‌کند و فوتبال دنیای کثیفی است که در آن، در نهایت، همه می‌خواهند دیگران را استثمار کنند. از وفاداری و روحیه تیمی تجلیل می‌شود، بازیکنان به خاطر خدمت به باشگاه مورد ستایش قرار می‌گیرند، اما هیچ‌کس نباید شک داشته باشد که اگر موقعش برسد، اربابان از آن‌ها روی برمی‌گردانند.
ایجنت‌ها و مدیران
به همین دلیل است که بازیکنان نیاز به محافظت دارند و وجود ایجنت‌ها ضروری است، حتی اگر وضعیت اقتصادی کنونی فوتبال باعث شود که اکثریت همان کاری را انجام بدهند که کیلیان امباپه انجام داد و قراردادهای خود را به پایان برسانند تا دستمزدها را بالا ببرند.
لواندوفسکی در فوریه ۲۰۱۸ با پینی زهاوی قرارداد امضا کرد و از آن زمان زمزمه‌های مکرر درباره تمایل او به ترک بایرن شنیده می‌شود. البته پول بخشی از ماجرا است، لواندوفسکی به چالش جدیدی نیاز دارد. او ۱۰ عنوان قهرمانی بوندسلیگا را به دست آورده است. بعید است که عنوان یازدهم چیزی به احساس رضایت او اضافه کند. همچنین هیچ کار ناتمام و یا در انتظار تکمیل شدن وجود ندارد: بایرن قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۲۰ شد. شاید او بتواند دو یا سه سال دیگر در این زمین بچرخد، ۱۰۰ گل دیگر بزند، چند مدال دیگر جمع کند، اما معنی اینها چیست؟
اما حقیقت این است که این موضوع به همان اندازه که در مورد بایرن است به لواندوفسکی مربوط می‌شود. برخورد آن‌ها با این وضعیت ناشیانه بوده است. مدیر ورزشی، حسن صالی‌حمیدزیچ، همیشه با جنبه‌های سیاسی کار دست و پنجه نرم کرده. زمانی که هانسی فلیک تابستان گذشته برای سرمربیگری تیم ملی رفت، نام صالی‌حمیدزیچ از لیست طولانی افرادی که او از آن‌ها تشکر کرد، حذف شد. زمانی که به ژروم بواتنگ پیشنهاد قرارداد جدید داده نشد، رابطه آن‌ها به هم خورد. فلیک را در عمل انجام شده قرار دادند بدون اینکه او فرصتی برای اظهار نظر داشته باشد.
لواندوفکسی از پیگیری ارلینگ هالند توسط بایرن در جریان مذاکرات بر سر تمدید قراردادش ناراضی بود. او ناراحتی خود را پس از آخرین بازی لیگ فصل ابراز کرد و گفت که پیشنهاد مشخصی به او ارائه نشده است. پاسخ صالی‌حمیدزیچ فقط شعله‌های آتش را شعله‌ور کرد. مدیر ورزشی باواریایی‌ها گفت: «او پیشنهاد واضحی دریافت کرد. ما با هم صحبت داشتیم و به وضوح همه چیز را با مبلغ و شرایط بسیار واضح توضیح دادیم. او مشاوری دارد که توجهش را به سمت دیگری برگردانده. درست نیست.»
آخر همان هفته اولیور کان، مدیرعامل بایرن، به صراحت اعلام کرد که یک سال از قرارداد لواندوفسکی باقی مانده و انتظار می‌رود که تا پایان قراردادش بماند. او تابستان گذشته جایگزین کارل هاینتس رومنیگه شد. و در حالی که هرگز دیپلماسی زیادی در بایرن وجود نداشته، این احساس وجود دارد که اگر رومنیگه بود احتمالاً رفتار متفاوتی داشت. لواندوفسکی که فصل گذشته ۵۰ گل به ثمر رساند آزرده خاطر شد. یک منبع نزدیک به لواندوفسکی گفت: «بایرن او را نه به عنوان یک بازیکن فوتبال بلکه به عنوان یک انسان از دست داد.»
پایان داستان
شاید همه اینها بخشی از روند مذاکرات باشند. اما آنچه که واضح است این است که لحن لواندوفسکی دو هفته پیش تغییر کرد. به نظر می‌رسد که بارسلونا مقصد مورد نظرش باشد، هرچند مشخص نیست که با توجه به شرایط مالی باشگاه، چطور می‌خواهند از پس دستمزد او بربیایند. اما چلسی، پاری‌سن‌ژرمن و آرسنال هم خواهان او هستند، هرچند بعید است به باشگاهی که در لیگ قهرمانان نیست برود.
لواندوفسکی روز سه‌شنبه گفت: «از امروز داستان من در بایرن به پایان رسیده است. پس از اتفاقاتی که در چند ماه گذشته رخ داد، هیچ شانسی برای ادامه کارم در باشگاه نمی‌بینم. امیدوارم آن‌ها فقط به این دلیل که قدرتش را دارند مرا مجبور به ماندن نکنند.»
کان در پاسخ گفت: «این‌گونه اظهارات عمومی شما را به جایی نمی‌رساند. او باید بداند که در بایرن چه دارد. قدردانی یک خیابان یک طرفه نیست.»
اولی هوینس، رئیس افتخاری باشگاه، به صراحت گفت که به نظرش بایرن باید لواندوفسکی را تا پایان قراردادش نگه دارد و قراردادش را برای یک سال دیگر هم تمدید کند.
شاید غیرمنطقی نباشد که از بازیکنان انتظار داشته باشیم به قراردادهایی که امضا کرده‌اند احترام بگذارند، اما پس از ۸ سال بسیار پربار در بایرن، منطقی است که فکر کنیم لواندوفسکی لیاقت بیشتری دارد تا به او بگویند ساکت شود و همانطور که به او گفته شده عمل کند. این دنیای بدبختی است که در آن نجابت و حرفه‌ای بودن باید به ضرر یک بازیکن باشد.
