فرهاد اشراقی؛ مشابه اتفاقی که امسال در فوتبال ایران رخ داده، در تاریخ این فوتبال بی‌سابقه است. هرگز به یاد نمی‌آوریم سقف قرارداد در باشگاه‌های دولتی و نیمه‌دولتی به ۱۲ میلیارد تومان رسیده باشد! همین پارسال میانگین قراردادها در استقلال (که بدون شکست قهرمان شد) ۷ میلیارد بود اما امسال سقف قرارداد به ۱۲ میلیارد در استقلال، پرسپولیس و سایر باشگاه‌های دولتی رسیده و بعضاً دیده شده که آپشن‌هایی هم به این ۱۲ میلیارد اضافه می‌شود! نکته مهم ماجرا اینجاست که بعضی از بازیکنان حتی خواستار افزایش قرارداد پارسال خود شده‌اند! باشگاه‌ها هم طبق روال عادی برنامه برای اینکه نفرات اسم و رسم‌دار خود را حفظ کنند، مجبورند خیلی جاها کوتاه بیایند. در یک مورد خاص و در یک تیم شهرستانی بازیکنی که قرارداد ۳/۵ میلیاردی داشت، خواستار عقد قرارداد ۱۰ میلیاردی شده و به درستی هم گفته فلان تیم همین مبلغ را به من می‌دهد و تازه ۵۰ درصد هم پیش‌پرداخت دارد اما اگر شما ۱۰ میلیارد را به من بدهید، می‌مانم!
خروجی این پول‌های بی‌حساب و کتاب، کاهش آشکار سطح فنی لیگ برتر است. بازیکن در درجه اول به تیم‌های عربی فکر می‌کند و تازه اگر با ۳ برابر قرارداد پارسال بماند، کل فصل به فکر آن است که مصدوم نشود تا سال بعد پول بیشتری بگیرد. اینجا بازیکنان مثل اروپا تفکر حرفه‌ای ندارند که بابت قرارداد ۱۰، ۱۵ میلیاردی با تمام وجود بازی کنند. نتیجه این می‌شود که شما در کشورهایی چون آلمان، انگلیس، اسپانیا و... با وجود دستمزدهای آنچنانی «فوتبال» می‌بینید و اینجا توپ‌بازی و بزن زیرش!
