گرچه مدیران باشگاه پرسپولیس با این پیشنهاد عجیب مخالفت کرده‌اند اما این مسئله نشان میدهد چقدر فوتبال ایران به بی اخلاقی نزدیک شده است. به همان میزان که به بی اخلاقی نزدیک شده قیمت بازیکنان هم سر به فلک گذاشته است!
این روزها و در حالی که بسیاری از مردم از مشکلات اقتصادی در مضیقه هستند، بیشترین اخبار در این حوزه از رد و بدل شدن و نقل ارقام نجومی و سرسام آور برای خرید بازیکنان و مربیان حکایت دارد و بازارگرمی برخی بازیکنان به کمک مدیران برنامه ها و حتی دلال ها موجب بالارفتن کاذب قیمت برخی بازیکنان شده است.
در پی این افزایش بدون حساب و کتاب دستمزد بازیکنان و مربیان سازمان لیگ در اقدامی فوری به دنبال وضع قوانین محدود کننده برای کاهش قیمت قراردادها شده و به تیم‌های متمول هشدار داده که بعد از وضع قانونی واحد، قراردادهای جدید و منعقد شده بعد از اتمام لیگ بیست و یکم باید اصلاح و زیر سقف قرارداد برگردد. قانونی که تجربه نشان داده در فوتبال ایران اجرا شدنی نیست. حدود ۱۵ سال قبل نیز همین سازمان لیگ قانون سقف قرارداد ۳۵۰ میلیون تومانی را برای بازیکنان به تصویب رساند؛ درحالی که این مبلغ تبدیل به کف قرارداد بازیکنان شاغل در لیگ برتر ایران شد!
ارقامی که برای انتقال بعضی از بازیکنان غیر ملی‌پوش در روزهای گذشته مطرح شده، از نگاه منتقدان این وضعیت با کیفیت آنها و بنیه اقتصادی باشگاه‌های لیگ برتری همخوانی ندارد. حتی محدودیت‌های اقتصادی و شرایط تحریم هم نتوانسته مانع این رقابت جنون‌آمیز شود. البته این ریخت و پاش‌ها طرفدارانی هم دارد که معتقدند اگر موانع درآمدزایی باشگاه‌ها برطرف شده بود آنها نیازی به استفاده از منابع عمومی نداشتند، ولی تا زمانی که این بستر فراهم نشده، دلیلی وجود ندارد که آنها بخواهند با منابع مالی بخش‌های دیگر ولخرجی کنند. اما شاید نکته قابل تأمل مدیرانی باشند که در برنامه فوتبال برتر جلوی مخاطبان تلویزیونی دروغ گفته و عنوان کردند قراردادهای ۲۵، ۱۸ و ۲۰ میلیارد تومانی نبسته‌اند!
حالا که مدیران دروغ می‌گویند و مربیان به هر قیمتی بازیکن مورد نظر خود را می‌خواهند و سازمان لیگ هم فقط قانون تصویب میکند و اهرمی برای اجرای آن ندارد طبیعی است یک بازیکن زیاده خواه برای یک فصل بازی در لیگ برتر ۳۰ میلیارد تومان طلب کند و با بی اخلاقی محض بخواهد فسخ قرارداد کرده و پا روی تعهد خود بگذارد.
