پرسپولیس یکی از تیم‌هایی بود که نقل‌و انتقالات را خیلی توفانی و پرسروصدا شروع کرد. این باشگاه با جذب پشت‌سر هم ستاره‌های نامداری همچون علیرضا بیرانوند، مرتضی پورعلی‌گنجی، گولسیانی، دانیال اسماعیلی‌فر، سروش رفیعی و سعید صادقی حسابی هوادارانش را به وجد آورد و خیلی زود لقب «کهکشانی‌ها» را از آن خود کرد، اما حالا سرمربی قرمزها تأکید دارد از این خبرها هم نیست و تیمش خیلی رؤیایی بسته نشده است. یحیی می‌گوید چنین القابی ممکن است تیم را زمین بزند و اضافه می‌کند که نباید انتظارات غیرواقعی از تیم وجود داشته باشد. آیا در این مورد حق با سرمربی پرسپولیس است؟ بعید به‌نظر می‌رسد. به دلایل مختلف هواداران و منتقدان محق هستند از پرسپولیس «توقع بالا» داشته باشند و بعید است تلاش گل‌محمدی برای کاستن از حجم انتقادات به جایی برسد.

این همه بازیکن؛ چه کم داری؟

هر اتفاقی هم که در سایر تیم‌ها رخ بدهد، به‌طور قطع پرسپولیس پرستاره‌ترین تیم لیگ بیست‌ودوم خواهد بود. سرخ‌ها علیرضا بیرانوند را گرفتند که بهترین دروازه‌بان ایران است و به‌احتمال فراوان در جام‌جهانی گلر فیکس تیم کشورمان خواهد بود. آنها پورعلی‌گنجی را با سابقه ملی مفصل جذب کردند، دانیال اسماعیلی‌فر را گرفتند که همیشه در فهرست خرید گل‌محمدی بود، سروش رفیعی را آوردند که محبوب هواداران است و سعید صادقی را گرفتند که با فاصله بهترین پاسور فصل گذشته بود. گولسیانی هم به خط دفاعی اضافه شده که به هر حال بازیکن شناخته‌شده‌ای است. چنین بازیکنانی به دارایی قبلی سرخپوشان اضافه می‌شوند که همان هم ارزشمند است؛ از کمال کامیابی‌نیا و میلاد سرلک تا مهدی ترابی، امید عالیشاه، وحید امیری، سیامک نعمتی، مهدی عبدی و... آیا انتظار موفقیت داشتن از چنین مجموعه‌ای گزاف است؟ شاید در فصول گذشته بهانه‌های مشابه یحیی تا حدی بین گروهی از هواداران تیم همدلی ایجاد می‌کرد، اما بدیهی است که شرایط امسال فرق دارد.

معمای مهاجم و نقش خود یحیی

یکی از کاستی‌های پروژه نقل‌وانتقالاتی پرسپولیس که زیاد در موردش حرف زده می‌شود و یحیی و موافقانش هم پشت آن سنگر می‌گیرند، تأخیر در جذب مهاجم است. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که رد پای خود یحیی در داستان مشهود است. به‌عنوان مثال پیمان بابایی که بازیکن آزاد است و فصل گذشته مورد علاقه گل‌محمدی بود، ناگهان با بی‌اعتنایی این مربی مواجه شد. از سوی دیگر گفته می‌شود باشگاه امکان جذب شیخ دیاباته را داشته که باز هم گل‌محمدی او را نخواسته است. اینطور به‌نظر می‌رسد که سرمربی پرسپولیس عمده انرژی‌اش را صرف جذب کاسیانو، مهاجم برزیلی کرده که نه‌تنها حواشی انتقالش خیلی زیاد بوده، بلکه آمار گلزنی فوق‌العاده‌ای هم ندارد. به هر حال اگر این انتقال صورت بگیرد، طبیعتا کادرفنی مسئول درخشش یا ناکامی احتمالی کاسیانو خواهد بود. مسئله کلیدی فقط همین است که پرسپولیس می‌توانست تا امروز مهاجمش را هم گرفته باشد اما سلیقه یحیی چیز دیگری بود.

کدام بازیکن خروجی را می‌خواستید؟

گل‌محمدی در بخشی از دفاعیات اخیرش گفته: «به فهرست خروجی‌های پرسپولیس هم نگاه کنید.» این یکی واقعا جالب است؛ کدام بازیکن خروجی سرخ‌ها برخلاف میل کادرفنی از این تیم رفت؟ رامین رضاییان را همه می‌خواستند جز خود یحیی. علیرضا ابراهیمی، محمد شریفی و علی شجاعی هم فرصت بازی پیدا نمی‌کردند و جدا شدند، سعید آقایی رسما مازاد بود و در مورد احسان پهلوان هم اراده جدی برای تمدید قرارداد وجود نداشت. در مورد حامد لک، رضا اسدی یا منوچهر صفروف هم که کلا اجازه بدهید چیزی نگوییم. کدام یک از اینها را یحیی لازم داشت و باشگاه نگه نداشت؟ بعد هم مگر سایر تیم‌های مهم خروجی نداشته‌اند؟ مگر استقلال محمد دانشگر و امیرحسین حسین‌زاده را از دست نداد؟ یا همین سپاهان امثال اسماعیلی‌فر، گولسیانی و سروش رفیعی را به‌خود پرسپولیس نداد؟ تازه سجاد شهباززاده هم از این تیم رفته است. به هر حال قرار نیست تیم‌ها بازیکن جدید بگیرند و همه نفرات قبلی را هم نگه دارند. در نتیجه به‌نظر می‌رسد خوب است یحیی گل‌محمدی به جای اینکه از الان خودش را آماده جورکردن بهانه برای ناکامی احتمالی کند، روی بهبود عملکرد تیمش زمان بگذارد چون واقعا ابزارش را دارد.