وینفرد شفر از جمله مربیان خارجی و برجسته‌ای بود که دوران خوبی را در تیم استقلال داشت و چه بسا اگر برخی مسائل نبود آبی پوشان با هدایت وی نه تنها به قهرمانی لیگ برتر می‌رسیدند، بلکه حتی شانس بالایی برای راهیابی به فینال لیگ قهرمانان آسیا پیدا می‌کردند. شفر ۳ سال پس از جدایی از استقلال و در حالی که کمتر در خصوص این تیم صحبت می‌کرد، در گفتگویی مفصل در خصوص آخرین شرایط این تیم و همینطور فوتبال ایران صحبت کرد که مشروح آن را در زیر می‌خوانید:
فرهاد مجیدی پس از سال‌ها توانست استقلال را قهرمان لیگ برتر کند و نکته اینجاست که او (مجیدی) کار مربیگری را برای اولین بار در کنار شما و زیر نظر شما آغاز کرد. چطور شد که مجیدی به عنوان دستیار به کادر فنی شما اضافه شد و در آن زمان باشگاه چه شرایطی داشت؟
وقتی قرار شد یک دستیار ایرانی و جوان داشته باشم، ابتدا نظرم روی مجتبی جباری بود و درخواست کردم او به کادر فنی اضافه شود. نظرم این بود که جباری مربی خوبی می‌شود. اما رییس باشگاه آقای فتحی گفت گرفتن جباری ممکن نیست. بعد از آن من از مجیدی خواستم به خاطر وضعیت وحشتناکی که در آن بودیم به ما ملحق شود. شرایط آن زمان دشوار بود و خیلی‌ها علیه تیم ما بودند. اسپانسر پول نمی‌داد و معتقد بود پول‌ها قبلاً پرداخت شده و دیگر پولی نیست. بنا بر این بازیکنان ناامید بودند چون امیدی به پرداخت پول نداشتند. حتی ما یک بار مجبور شدیم با اتوبوس به سمت جنوب ایران برویم چون باشگاه نتوانست هزینه هواپیما را پرداخت کند. حتماً آن روزها را به یاد دارید. شاید هم اقدامات خرابکارانه‌ای بود که علیه تیم ما جریان داشت. به من گفتند مجیدی می‌تواند در حل همه این مسائل کمک کند. اما متاسفانه او هم نتوانست کمک خاصی به ما انجام دهد.
به نظر شما آیا مجیدی به عنوان یک مربی فوتبال جای پیشرفت‌های بیشتری دارد؟
این سئوالی است که پاسخ آن را در آینده خواهیم دید و الان برای قضاوت خیلی زود است. او پس از حضور در استقلال و موفقیت در این تیم، انتقال به لیگ امارات و حضور در یک باشگاه کوچک را انتخاب کرد. موفقیت در فوتبال به عنوان مربی ابزار مهمی می‌خواهد که یکی از این ابزار بازیکنان خوب و قوی است. خواهیم دید که در آینده چه اتفاقاتی برای مجیدی پیش خواهد آمد.
استقلال فصل گذشته با اقتدار قهرمان لیگ ایران شد. به نظر شما این لیاقت را داشت؟
اول اینکه هواداران استقلال به شدت لیاقت این قهرمانی را داشتند و بعد از آن وریا هم به عنوان یک کاپیتان تمام عیار لیاقت بالا بردن جام قهرمانی را داشت. استقلال باید در فصل گذشته قهرمان میشد چون راحت ترین فصل برای قهرمانی بود. پرسپولیس در وضعیت وحشتناکی قرار داشت و بدترین حالت چند سال اخیر خودش را تجربه کرد. آنها مشکلات داخلی و دعواهای زیادی داشتند. سپاهان هم تیم خوبی بود و بازی‌های خوبی انجام میداد. اما آنها اشتباهات تاکتیکی زیادی داشتند. اما استقلال برای اولی بار دوران آرام و بدون حاشیه‌ای را تجربه کرد.
زمانی که شما سرمربی استقلال بودید این تیم می‌توانست قهرمان ایران شود. اما در پایان سال به طرز عجیبی اخراج شدید. آیا این تصمیم فنی بود یا پشت این تصمیم مسائل دیگری وجود داشت که ما از آن بی خبریم و شما بعد از سال‌ها دوست داشته باشید در باره آن صحبت کنید.
فکر میکنم تا الان همه فهمیده باشند که فردی در باشگاه بود که آن زمان علیه من و تیم کار می‌کرد. فردی که متاسفانه ثروتمند و مشهور شد و شانس قهرمانی و آماده شدن برای گرفتن ستاره سوم آسیا را از استقلال گرفت. یادم می‌آید شب‌های زیادی را که با رئیس باشگاه (فتحی) و خانواده‌اش در خانه‌اش می‌گذرانم و درباره برنامه‌های بلند مدت صحبت می‌کردیم و اینکه چگونه استقلال را توسعه دهیم و فتحی در حالی که با من از توسعه باشگاه و برنامه‌ریزی بلند مدت صحبت می‌کرد پشت صحنه توسط دیگران تحت فشار بود و توان ایستادگی مقابل خواسته آنها را نداشت. یک نیروی جانبی بود در باشگاه که همه چیز را نابود کرد و برنامه‌ها را از بین برد.
خیلی‌ها می‌گویند استقلالی که شما مربی آن بودید یکی از بهترین تیم‌ها بود و اگر شما اگر به عنوان مربی ادامه میداد، استقلال قهرمان ایران و حتی آسیا میشد. آیا این را قبول دارید؟
من معتقدم که بله این نظریه درست است. بعد از اینکه جام حذفی را بردیم، با آقای توفیقی ملاقات کردم و توافق کردیم که باید تیم را کنار هم نگه دارید و شاکله آن را حفظ کنید در کنار آن یک خارجی جدید و با کیفیت برای حمایت از سرور جباروف و تیام اضافه کنیم و چند بازیکن جدید، جوان و با انگیزه ایرانی برای آینده. ما درباره همه چیز بحث کردیم، اما سپس، ناگهان باشگاه بدون پول و بدون قدرت شد. یک‌دفعه چیز جدیدی داشتیم بعضی‌ها جدایی می‌کردند و این آغازی زودهنگام بود برای پایان یک عصر طلایی که انتظار استقلال را می‌کشید. باید همه چیز را از نو شروع می‌کردیم و ما مجبور شدیم یک تیم جدید بسازیم. همه شما به یاد دارید که ما کار بزرگی انجام دادیم. زیر شرایط ما فوق‌العاده خوب شد. اما البته، پس از آن متوقف شدیم، و کارمان نابود شد.
آیا ساپینتو را می‌شناسید و فکر می‌کنید استقلال آینده خوبی با او داشته باشد؟
خیر؛ او را نمی‌شناسم اما همیشه برای استقلال با هر مربی بهترین‌ها را آرزو میکنم.
ساپینتو با استقلال قول چهار قهرمانی داده است. آیا این وعده منطقی و عملی است؟
مطمئنم هواداران از شنیدن این صحبت‌ها خوشحال شدند. بیایید تا پایان فصل صبر کنیم و کار او را در عمل ببینیم و سپس در خصوص آن صحبت کنیم.
قدری از استقلال فاصله بگیریم چون برای من یک سئوال در خصوص تیم ملی ایران پیش آمده که دوست دارم نظر شما را در این خصوص بدانم. می‌دانم که فوتبال ایران را دنبال می‌کنید و از اخبار آن اطلاع دارید. نظرتان در خصوص شرایط کنونی تیم ملی ایران و اتفاقاتی که برای سرمربی آن افتاد چیست.
وقتی صحبت از تیم ملی ایران به میان می‌آید چند مشکل دارم. اول اینکه من خوشحال نیستم که در ایران اکثراً تنها به گرفتن جواز حضور در جام جهانی قانع هستند. این برای فوتبال ایران که جزو ۴ کشور برتر قاره است کافی و موفقیت بزرگی نیست. بنا بر این مطمئناً صعود به جام جهانی آن موفقیتی نیست که برای آن در ایران جشن بگیرند. باید فوتبال ایران هدف‌های بزرگ‌تر را دنبال کند و به دنبال موفقیت‌های پس از صعود به جام جهانی باشد. اما برای انجام این کار شما باید شانس همکاری بین‌المللی را داشته باشید. من تجربه مربیگری ملی داشتم و در ۳ کشور سرمربی تیم ملی بوده‌ام و همیشه در آن زمان با باشگاه‌ها همکاری و تعامل داشتم و توانستم یک سیستم همکاری بین‌المللی و ملی ایجاد کنم. به عنوان یک مربی ملی شما هر روز کار می‌کنید و به صورت منظم با باشگاه‌ها و مربیان آنها ارتباط برقرار می‌کنید تا تیم ملی پیشرفت کند. فوتبال ایران پتانسیل‌های زیادی دارد که به دلیل خیلی مشکلات قادر به استفاده از آن نیستند.
اسکوچیچ از نظر نتیجه عملکرد خوبی داشت و آمار خوبی از خود به جای گذاشت. اما خیلی از کارشناسان و منتقدان وی بر این باورند که تیم‌هایی که حریف ایران در مرحله مقدماتی جام جهانی بودند ضعیف بودند و این آمار بیشتر به دلیل ضعف حریفان بود.
دوباره تکرار میکنم که ایران یکی از ۴ کشور برتر قاره آسیا در فوتبال است و ظرفیت‌های بسیار بالایی دارد. ایران برای داشتن تیمی قوی‌تر از این نیاز به اعتماد به نفس بالایی دارد و در این صورت می‌توانید تیمی داشته باشید که سایر کشورهای آسیایی از آن واهمه دارند. اما جام جهانی میدانی کاملاً متفاوت با آسیاست چون در آنجا حریفانی پیش رو دارید به مراتب قوی‌تر از تیم‌های آسیایی و باید از حداکثر توان و ظرفیت خود استفاده کنید و شدید تر آماده شوید. باید حریفان آسیایی‌تان را با قدرت بیشتری شکست دهید، نظم و اشتیاق بیشتری برای مقابله با حریفان جهانی داشته باشید. حریفانتان باید بدانند عملکرد جسورانه و انگیزه‌های بالای شما چه میزان می‌تواند در رقم زدن موفقیت‌های بیشتر نقش داشته باشد. اینها کاری سخت و چالش‌های بزرگ است که من به عنوان یک مربی ملی قادر به انجام آن هستم.
تا زمان آغاز جام جهانی آیا ممکن است به شما هم پیشنهاد مربیگری تیم ملی ایران داده شود و اگر این‌طور شود شما آن پیشنهاد احتمالی را می‌پذیرید؟
همیشه در این موارد شایعات زیادی وجود دارد اما واقعیت این است که هیچکس با من صحبت نکرده است. اما اگر این‌طور شود همکاری با تیم ملی ایران برای من افتخار بزرگی خواهد بود و می‌گویم در این صورت کاری متفاوت نسبت به آنچه تاکنون دیده‌ای صورت خواهد گرفت. می‌توانیم به فدراسیون فشار بیاوریم تا فوتبال ایران بیشتر در مسیر توسعه قرار گیرد. وقتی شما بدانید مربی ملی یک کشور هستید خود را سفیر آن کشور در مسابقات بین‌المللی از جمله جام جهانی می‌دانید. تیم ملی هر کشوری نماد وحدت آن کشور است و در تیم ملی ایران هم حتماً رنگ‌ها نباید معنی داشته باشد و علاقمندی به تیم‌هایی مثل استقلال، پرسپولیس، تراکتور، سپاهان، فولاد و سایر تیم‌ها نباید در نظر مربی ملی نقش داشته باشد. مربی تیم ملی طرفدار تیم ملی است. اگر یک بازیکن خوب و در حد تیم ملی باشد و شما بدانید به پیشبرد اهداف بزرگتان کمک می‌کند بدون توجه به اینکه اهل تهران، تبریز، اصفهان یا بوشهر باشد باید از او دعوت به همکاری شود. در مورد همکاری به عنوان یک مربی ملی وظیفه من این است که با تمام قدرت از باشگاه‌ها، مربیان و بازیکنان حمایت کنم.
فکر می‌کنید تیم ملی ایران با همین شرایط در جام جهانی نتایج خوبی بگیرد؟
می‌توانم بگویم تیم ایران ظرفیت کسب نتایج مطلوب در جام جهانی را دارد و باید دید تا چه میزان از این ظرفیت استفاده می‌شود.
آقای شفر! فکر می‌کنید ممکن است باز هم روزی برای مربیگری به ایران باز گردید؟
می‌توانم با جدیت به این موضوع فکر کنم. ایران را دوست دارم و دوستان زیاد و خوبی در این کشور دارم.
هواداران استقلال همچنان شما را دوست دارند و فکر می‌کنند علاقه شما به این تیم حفظ شده است. آیا این‌طور است؟
- هیچ وقت هواداران استقلال را فراموش نمی‌کنم و می‌دانم که آنها می‌دانستند می‌دانم چقدر از ما حمایت کردند. استقلال برای من بیش از یک باشگاه فوتبال است که مدتی در آن کار کرده باشم و قلبا به آن علاقمندم.
اگر از یک تیم ایرانی غیر از استقلال پیشنهاد کار داشته باشید، آن را قبول می‌کنید؟
- شرایط باید کامل باشد. اگر مالک یا مدیر باشگاه بخواهد از بازیکنان جوانان و مستعد تیم خوبی بسازد و اگر بتوانم به مدیر و کارکنان آن باشگاه اعتماد کنم و بدانم که توان ۱۰۰ درصد برای موفقیت می‌گذارند، حتماً این پیشنهاد را می‌پذیرم.
شما نزدیک به دو سال در فوتبال ایران کار کردید. به نظر شما نقاط قوت چیست؟ و ضعف‌های فوتبال ایران؟
شور و اشتیاق، صلابت و اراده و پتانسیل فیزیکی که در فوتبال ایران است می‌تواند هر مربی را شگفت زده می‌کند. همه بازیکنان ایرانی که من دیدم و با آنها کار کردم تشنه فراگیری بودند. آنها مشتاق یادگیری و پیشرفت بودند و عاشق آموزش بودند. آنها هیچوقت از تمرین سخت شکایت نمی‌کردند و این خیلی خوب است. اما آنها برای پیشرفت به مربیان برتر دنیا نیاز دارید. از طرف دیگر، شما متاسفانه یک نقطه ضعف مشخص دارید که آن عدم تمرکز است. چیزی که درست در آلمان برعکس آن وجود دارد. در فوتبال ایران تمرکز بالایی وجود ندارد. آیا جام ملت‌های آسیا و بازی مقابل ژاپن را به خاطر دارید که چطور به دلیل از دست رفتن تمرکز دچار فاجعه شدید؟ این یک مثال خیلی خوب بود. همچنین فوتبال ایران از نظر فنی و آموزش تاکتیکی هنوز هم دچار مشکلاتی است و این مشکلات بر طرف نمی‌شود مگر با حمایت فدراسیون و تلاش مربی تیم ملی.
