ژوآئو کانسلو شماره ۷ را در تیم جدیدش «منچسترسیتی» انتخاب کرده است. شماره ۲۷ چه مشکلی داشت؟ پیراهن رحیم استرلینگ هنوز سرد هم نشده بود، اما ژوآئو کانسلو پیراهن شماره ۷ را ربود.
در فوتبال مدرن تعویض شماره پیراهن اصلا عجیب و غیرعادی نیست. اما انتخاب کانسلو باعث شد تا سیتی در توئیت معرفی او کامنتهای زیادی حاوی کلمه «احمق» دریافت کند: «ستاره پرتغالی بالاخره یک مدافع کناری است. مدافعان کناری نباید آن پیراهن را داشته باشند، اینطور نیست؟»
با این حال، ما برای ژوآئوی عزیز افرادی را آوردیم که با او همدردی کنند تا احساس تنهایی نکند. انتخاب او به هیچ وجه بدترین تصمیمی نیست که تا به حال در فوتبال دیده‌ایم…
۱۰- رویداد کمک فوتبال (Soccer Aid) - اساساً همه
کمک فوتبال (بزرگترین رویداد خیریه سالانه) اتفاق درخشانی است. در این رویداد، افراد مشهور و فوتبالی با هم متحد می‌شوند و میلیون‌ها پوند برای خیریه جمع‌آوری می‌شود و طرفداران این فرصت را پیدا می‌کنند تا بازیکنان افسانه‌ای را در کنار شخصیتهای مشهور سینمایی و اینترنتی، یا به عبارتی «سلبریتی‌ها»، ببینند.
یوسین بولت (دونده دو سرعت و سریعترین فرد جهان) پیراهن شماره ۹.۵۸ را پوشید!! (رکورد دوی ۱۰۰ متر خودش در ثانیه). لی مک (کمدین انگلیسی) شماره ۹۵.۸۰ و ۹۹۹ را به تن کرد، و اسطوره‌هایی که با شماره پیراهن یکسانی معروف شدند، آن شماره را باهم در یک بازی پوشیدند و در کنار یکدیگر قرار گرفتند! پاتریک ویرا و روبرتو کارلوس را ببینید که در تابستان امسال هردو پیراهن شماره ۳ را پوشیدند! وحشتناک است..
برای ما مهم نیست که چه کسی در این بازی شرکت می‌کند: آنها باید قوانین و آداب شماره پیراهن را رعایت کنند. حتی اگر سریعترین مرد روی زمین باشند... به خصوص اگر لی مک باشند!
۹- آساموا ژیان - شماره ۳
شماره ۳ باید بر تن یک دفاع چپ باشد، یا حتی مدافع میانی. آنقدر بد است که فابینیو آن را در لیورپول می‌پوشد. اما شماره ۳ در غنا مترادف با آساموا ژیان مهاجم است، که حتی در جام‌های جهانی گذشته این عدد را در موهای خود رنگ کرده بود.
او یک بار توضیح داد: «این شماره را در نوجوانی در غنا می‌پوشیدم. اگر بخواهید چیز سنگینی بلند کنید، قبل از بلند کردن تا ۳ می‌شمارید. اگر می‌خواهید به کسی تذکر دهید، یک بار به او هشدار می‌دهید، دو بار هشدار می‌دهید و بار سوم اقدام می‌کنید.»
۳ ممکن است عدد جادویی باشد... اما برای یک مهاجم؟!
۸- دارن هاکربی - شماره ۶
زین‌الدین زیدان شماره ۵ را افسانه‌ای ساخت. او یکی از بازیکنانی است که شماره پیراهن را تبدیل به نماد می‌کنند. متأسفانه دارن هاکربی این کار را برای شماره ۶ انجام نداد. نه اینکه هاکربی مشکلی داشته باشدها! نه، او بازیکنی شایسته بود. اما شماره ۶ نباید به دست یک وینگر پرسرعت بیافتد. مدافع میانی؟ بله. هافبک؟ بله، شاید. دفاع چپ مثل روبرتو کارلوس؟ خیلی خب! او هم می‌تواند بپوشد. بازیکن سرعتی نورویچ سیتی؟ نه دیگر نشد، او نه.
ما قانون نمی‌سازیم اما برده قوانین هستیم.
۷- جانلوئیجی بوفون - شماره ۸۸
جانلوئیجی بوفون یک بار پس از پوشیدن پیراهنی با شعار «Boia chi molla» که به معنای «مرگ بر ترسوها» است (عبارتی که توسط فاشیست‌ها در زمان بنیتو موسولینی استفاده می‌شد) مورد انتقاد قرار گرفت. اما جیجی نگرانی‌های به وجود آمده را کاهش که نداد هیچ، دفعه بعدی پیراهن شماره ۸۸ را به تن کرد: شماره‌ای که با نئونازیسم مرتبط است.
«من ۰۰ را می‌خواستم، چون نشانه قدرت و عزم راسخ است. اما لیگ گفت که غیرممکن است. همچنین ۰۱ را در نظر گرفتم که آن هم از نظرشان شماره مناسبی نبود. شماره ۰۱ را دوست داشتم چون شماره ماشین «ژنرال لی» در سریال تلویزیونی «دوک‌های هازارد» بود.»
او ادعا کرده بود که ایده‌ای در مورد مفاهیم نژادپرستانه ندارد، و برای یوونتوس و پارما شماره ۷۷ پوشید و برای پی‌اس‌جی شماره ۱۸، به غیر از پیراهن کلاسیک شماره ۱ که دردسری برایش به همراه نداشت.
۶- خالد بولحروز/ استیو سیدول - شماره ۹
انتخاب چلسی برای دادن شماره ۹ مقدس خود به دو شکست‌خورده متوالی، باید هم چنین آینده‌ای برایش رقم بزند.
وقتی خالد «آدمخوار» بولحروز، یک مدافع هلندی مرگبار، در سال ۲۰۰۶ به غرب لندن نقل مکان کرد، پیراهن یک مهاجم را به ارث برد و مطمئناً می‌دانست که در بهترین حالت، خودش خورده خواهد شد. او ۱۳ بازی غیرقابل توجه در لیگ برتر انجام داد و بعد به صورت قرضی به سویا فرستاده شد. آیا بعد از آن ژوزه مورینیو تصمیم گرفت این شماره را به یک مهاجم بدهد و وانمود کند که آن اشتباه هرگز رخ نداده است؟
خب نه. بعداً استیو سیدول آن را به ارث برد. حداقل او دو بار بیشتر از بولحروز به میدان رفت.
۵- روی پاتریسیو - شماره ۱۱
روی پاتریسیو به احترام دروازه‌بان قبلی «کارل ایکیمی» که به تازگی به علت درمان لوسمی حاد بازنشسته شده بود، پیراهن شماره ۱ ولورهمپتون واندررز را نپوشید. و این کار دوست‌داشتنی و ارزشمند است.
با این حال پاتریسیو انتخاب کرد تا پیراهن شماره ۱۱ را به تن کند که یکی از جنجالی‌ترین پیراهن‌های تاریخ لیگ برتر است. جان رودی و ویل نوریس به عنوان نیروهای پشتیبانی به ترتیب شماره‌های ۲۱ و ۳۱ را به تن کردند، به این معنی که هر دروازه‌بان شماره ۱ را داشت و شماره بعدی اولویت اول و دوم و سوم را نشان می‌داد.
این کار به خودی خود منحصر به فرد است، و استدلال پاتریسیو برای نگرفتن شماره ۱ عالی بود. اما ما گفتیم که برده قوانین هستیم... قانون قانون است و روی پاتریسیو قانون را شکست.
۴- ایوان زامورانو - شماره ۸+۱
مشهورترین علامت «مثبت» در فوتبال؛ البته به استثنای نتایج نمونه ادرار دیگو مارادونا در سال ۱۹۹۴!
ایوان زامورانو زمانی که نتوانست پیراهن شماره ۹ خود را در اینتر داشته باشد، ابتکار به خرج داد. ماریو بالوتلی شماره ۴۵ را در منچسترسیتی انتخاب کرد، چراکه ۴ به علاوه ۵ برابر است با ۹، ولی زامو کمی دقیق‌تر عمل کرد و شماره ۱۸ را در سری آ می‌پوشید اما یک «+» کوچک بین دو عدد قرار داد. و این حرکتش نمادین شد.
برخی این کارش را دوست داشتند و برخی دیگر آن را احمقانه دانستند. جای تعجب نیست که این حرکت جواب نداد و خوشبختانه بازیکنان دیگر روی پیراهن‌های خود جمع و تفریق انجام ندادند!
۳- تامی اور - شماره ۱۲۱
اگر فکر می‌کردید پیراهن زامورانو مسخره بود، صبر کنید تا این یکی را ببینید!
استرالیا تامی اور را برای اولین بازی خود به عنوان شماره ۱۲۱ ثبت کرد و حرف و حدیث‌های زیادی از آن زمان شنیده می‌شد. خیلی‌ها می‌گفتند که خود وینگر شماره سه رقمی را درخواست کرد زیرا شماره پیراهن معمولش ۱۱ بود و خواست کمی خلاق باشد. خود اور اما ادعا کرده که به نظرش به این خاطر این پیراهن را به او دادند که او ۱۲۱امین استرالیایی است که برای بازی ثبت‌نام کرده است؛ اگرچه اعداد قبل از بازی انتخاب می‌شوند. تامی اور گفت: «مردم دائماً مقالاتی که در مورد شماره پیراهن من داستان‌سرایی کرده‌اند را نشانم می‌دهند. مسخره است.»
متاسفیم تامی... مقاله دیگری هم در مورد پیراهن تو نوشته شده که به زودی خواهی خواند.
۲. ویلیام گالاس - شماره ۱۰
شماره ۱۰ معتبرترین و با پرستیژترین پیراهن فوتبال است. دادن آن به یک مدافع میانی توهین به مقدسات است!
اما مسئله فقط این نیست که یک مدافع میانی این شماره را دریافت کرده. ویلیام گالاس پیراهن را از دنیس برگ‌کمپ که یکی از محبوب‌ترین فوتبالیست‌های شمال لندن بود به ارث برد. زیرا آرسن ونگر اینطور استدلال می‌کرد که برای یک مهاجم بسیار دشوار بود که راه این بازیکن هلندی را دنبال کند. پس چرا آن شماره را به یک مدافع ندهیم و با او خاطره‌سازی نکنیم؟
گالاس به طور گسترده‌ای مورد بی‌مهری هواداران قرار گرفت، و از او به عنوان کاپیتان به دلیل بداخلاقی در زمین خیلی انتقاد می‌شد. او بعداً رفت تا برای تاتنهام بازی کند. بعد از گالاسِ ناکام، دیگر هیچ شماره پیراهن بدی در ورزشگاه امارات به چشم نیامد.
۱- ادگار داویدز - شماره ۱
برای استفاده از عینک آفتابی نقره‌ای و نارنجی با مارک نایک در فوتبال سطح بالا، باید خیلی برون‌گرا و بااعتماد به نفس باشید. اما این در مقایسه با اعتماد به نفسی که ادگار داویدز در دوران حضورش به عنوان بازیکن/مربی بارنت از خود نشان می‌داد، چیزی نیست.
داویدز با ادعای اینکه می‌خواهد مد جدیدی ایجاد کند، پیراهن شماره ۱ را به خود داد. بله، واقعاً! و در ۸ بازی اول فصل ۳ بار اخراج شد.
در نهایت، او به تیمش گفت که در هیچ بازی خارج از خانه‌ای که نیاز به یک شب اقامت دارد، شرکت نخواهد کرد. و در ماه ژانویه باشگاه را به عنوان فجیع‌ترین مربی‌ای که فوتبال انگلیس تا به حال به خود دیده، ترک کرد.
