یحیی گل محمدی سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس لیگ برتر بیست و دوم را با محرومیت از سوی کمیته انضباطی آغاز می‌کند. نقطه جوش مرد آرام نیمکت پرسپولیس در فصلی که گذشته بارها به اوج رسید تا او گاه و بیگاه به دلیل اعتراضات عجیب به داوران مسابقه با محرومیت انضباطی روبرو شود.
اوج رفتارهای پرتنش گل محمدی به جنجال با سیدمهدی سیدعلی داور دربی برگشت فصل گذشته مربوط می‌شود. گل محمدی پس از گلزنی استقلال وارد زمین شد و با دست به سینه داور کوبید تا با محرومیت شش جلسه‌ای (چهار جلسه قطعی و دو جلسه تعلیقی) روبرو شود.
او که در اوج فشار هواداران و انتقاد برخی پیشکسوتان تیم قرار گرفته بود نتوانست عصبانیت خود را از روی صندلی‌های تماشاگران نیز کنترل کند تا در دوران پشت سر گذاشتن محرومیت قطعی خود بار دیگر با داور بازی با ذوب آهن دچار درگیری شده و محرومیت تعلیقی اش هم اجرایی شود.
گل محمدی در فصل گذشته نزدیک به ۱۰ بازی به دلیل محرومیت روی نیمکت این تیم نبود. تیمی که در پایان فصل با ۶۳ امتیاز توانسته بود امتیازات خوبی را جمع‌آوری کند قطعا در صورت حضور رهبر فنی خود در کنار زمین می‌توانست رقابت با استقلال را تا هفته پایانی ادامه دهد و شانس خود را برای ششمین قهرمانی متوالی هموار کند اما حلقه مفقوده در کنترل رفتار شخصی سرمربی مانع از تحقق این امر شد تا رقیب سنتی پس از سال‌ها جام قهرمانی را لمس کند.
حالا یحیی بهتر از هر کس می‌داند در فصلی که همراهان همیشگی را کنار خود ندارد و باید با دستیاران جدید کارش را دنبال کند آرامش مهم‌ترین اصل فردی او برای موفقیت تیمی است.
گل محمدی برای مهار رختکن پر اسم و رسم خود نیاز به قدرت بیشتر در فضای بسته داخلی همان جا را دارد به‌طوری که دیگر خبری از لو رفتن ترکیب این تیم در دو روز مانده به هر بازی یا تنش بازیکنان با کادر فنی برای بازی نکردن نباشد.
اگر بگوییم گل محمدی اولین چالش را قبل از شروع لیگ برتر با شخصیت خود دارد پر بیراه نیست. او برای ایجاد آرامش در تیمش باید الگوهای قدیمی را در ذهنش بازپروری کند تا کمتر کسی هل دادن داور را از گل محمدی به یاد بیاورد.
باید دید گل محمدی نزول رکورد شخصی محرومیتش را پس از غیبت‌های انضباطی در دو هفته ابتدایی آغاز می‌کند یا همچنان قرار است به رفتارهای پر تنش خود در رقابت‌هایی که فریاد از روی نیمکت گاهی تأثیر مستقیم روی تصمیمات داوری دارد رجوع کند.
